Dnia 7 maja 2015 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - Wydział II w składzie następującym: Przewodnicząca Sędzia WSA Joanna Sekunda-Lenczewska Sędziowie Sędzia WSA Renata Kubot-Szustowska Sędzia WSA Barbara Rymaszewska (spr.) Protokolant Referent stażysta Izabela Bielińska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 7 maja 2015 roku sprawy ze skargi A Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w Ł. na bezczynność Prezydenta Miasta Ł. w przedmiocie wniosku o zwolnienie z opłat z tytułu użytkowania wieczystego nieruchomości postanawia: 1. odrzucić skargę; 2. zwrócić A Spółce z ograniczoną odpowiedzialnością w Ł. ze Skarbu Państwa Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi kwotę 100 (sto) złotych uiszczoną tytułem wpisu sądowego od skargi w dniu 9 marca 2015 roku, zaksięgowaną pod pozycją [...]. a.bł.
A Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w Ł. zaskarżyła do sądu administracyjnego bezczynność Prezydenta Miasta Ł. w przedmiocie wniosku o zwolnienie z opłat z tytułu użytkowania wieczystego nieruchomości, zarzucając organowi naruszenie art. 8, art. 12, art. 35 § 1 i art. 36 § 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960r. Kodeks postępowania administracyjnego (t.j. Dz.U. z 2013r., poz. 267 ze zm.) - w skrócie: "K.p.a.".
W uzasadnieniu skargi wyjaśniono, że w dniu 11 czerwca 2014r. skarżąca złożyła podanie zawierające wniosek o zwolnienie z opłat z tytułu użytkowania wieczystego nieruchomości przy ul. A w Ł. oraz z podatku od nieruchomości przy ul. A i ul. B w Ł. zajętych na działalność oświatową. Jednocześnie Spółka prosiła o udzielenie tego zwolnienia za lata poprzednie, jeżeli zwrot tych opłat nie uległ przedawnieniu oraz o zwrot wpłaconych opłat. W odpowiedzi pismem z dnia 16 września 2014r. Prezydent Miasta Ł. poinformował, że zwolni skarżącą z opłat dopiero od dnia 1 stycznia 2015r. W ocenie skarżącej pismo to nie miało charakteru decyzji administracyjnej.
Wobec powyższego w dniu 24 września 2014r. skarżąca wystąpiła o wydanie decyzji administracyjnej, wynikającej z art. 81 i art. 90 ustawy z dnia 7 września 1991r. o systemie oświaty (t.j. Dz.U. z 2004r., Nr 256, poz. 2572 ze zm.) - powoływanej także jako: "u.s.o.". W odpowiedzi skarżąca otrzymała pismo z dnia 8 października 2014r., które również zdaniem skarżącej nie miało charakteru decyzji administracyjnej.
W związku z tym skarżąca na podstawie art. 37 § 1 K.p.a. w zw. z art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2012r., poz. 270 ze zm.) - w skrócie: "P.p.s.a." - w dniu 3 listopada 2014r. wezwała organ administracji do usunięcia naruszeń prawa.
Pismem z dnia 17 listopada 2014r. Prezydent Miasta Ł. podtrzymał swoje dotychczasowe stanowisko i nie wydał stosownego aktu administracyjnego, co oznacza, że od dnia złożenia wniosku do dziś ten wniosek nie został rozpoznany. Organ ponadto nie pouczył skarżącej o prawie wniesienia skargi do sądu administracyjnego lub innego organu. Tym samym w ocenie Spółki organ naruszył art. 35 § 3 K.p.a., który określa maksymalny termin załatwienia sprawy, a także zasadę zaufania do organów administracji zawartą w art. 8 K.p.a. oraz zasadę szybkości postępowania zawartą w art. 12 § 1 K.p.a.
Na tej podstawie skarżąca wniosła o zobowiązanie Prezydenta Miasta Ł. do wydania odpowiedniego aktu administracyjnego w terminie czternastu dni od daty doręczenia akt organowi, a także o zobowiązanie Prezydenta Miasta Ł. do ukarania dyscyplinarnego pracownika winnego niezałatwienie sprawy w terminie, jak również o orzeczenie, czy bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania miały miejsce z rażącym naruszeniem prawa lub, że naruszenie prawa nie było rażące, mimo że będą podstawy do umorzenia postępowania sądowego w zakresie dotyczącym zobowiązania organu do wydania aktu, jeśli taki zostanie wydany przez organ po wniesieniu skargi do sądu. Skarżąca wniosła ponadto o wymierzenie organowi grzywny na postawie art. 149 § 2 P.p.s.a w maksymalnej wysokości określonej wart. 154 § 6 P.p.s.a oraz o zasądzenie kosztów postępowania w sprawie.