Dnia 26 października 2010 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi, Wydział II w składzie następującym: Sędzia NSA Grzegorz Szkudlarek po rozpoznaniu w dniu 26 października 2010 roku na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi M. M. na bezczynność Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Ł. w przedmiocie nakazu rozbiórki postanawia: - odrzucić skargę K.O.
Pełnomocnik M. M. złożył do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi skargę na bezczynność Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Ł. w sprawie nakazu rozbiórki.
Zarządzeniem Przewodniczącego Wydziału z dnia 23 września 2010 roku wezwano pełnomocnika strony skarżącej do uzupełnienia braków skargi poprzez wykazanie, iż przed złożeniem skargi do sądu administracyjnego wystąpił do organu administracji wyższego stopnia z zażaleniem na bezczynność organu w trybie art. 37 § 1 kodeksu postępowania administracyjnego. Termin do wykonania zarządzenia zakreślono na 7 dni, pod rygorem odrzucenia skargi.
Pełnomocnik skarżącego w piśmie z dnia 11 października 2010 roku wskazał, iż skarżący wielokrotnie wyczerpał tryb z art. 37 Kodeksu postępowania administracyjnego, czego dowodem miały być kserokopie załączonych pism kierowanych przez stronę do organów nadzoru budowlanego.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Stosownie do treści art. 52 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 roku Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), skargę do wojewódzkiego sądu administracyjnego można wnieść po wyczerpaniu środków zaskarżenia. Poprzez wyczerpanie środków zaskarżenia rozumie się sytuację, w której stronie nie przysługuje żaden środek zaskarżenia. W przypadku skargi na bezczynność takim środkiem jest zażalenie do organu administracji publicznej wyższego stopnia na niezałatwienie sprawy w terminie (art. 37 § 1 Kodeksu postępowania administracyjnego).
Sąd odrzuca skargę, gdy nie uzupełniono w wyznaczonym terminie braków formalnych skargi (art. 58 § 1 pkt 3 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi). Odrzucenie skargi równoznaczne jest z odmową rozpatrzenia sprawy i wydania rozstrzygnięcia o charakterze merytorycznym.
Zarządzeniem Przewodniczącego wezwano stronę skarżącą do wykazania, że przed wniesieniem skargi wystąpiła z zażaleniem na bezczynność do organu wyższego stopnia. W piśmie z dnia 11 października 2010 roku pełnomocnik skarżącego wyjaśnił, że tryb z art. 37 Kodeksu postępowania administracyjnego został wielokrotnie wyczerpany, choć pisma skarżącego nie zawsze były zatytułowane "zażalenie na bezczynność". Odnosząc się do tej kwestii Sąd uznał, że owszem o kwalifikacji pisma nie decyduje tytuł pisma, ale jego treść. Tym niemniej, lektura przesłanych przez pełnomocnika dokumentów nie wskazuje na to, iż skarżący przed wniesieniem skargi wystąpił z zażaleniem na bezczynność Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego do wojewódzkiego inspektora nadzoru budowlanego. Duża część przesłanych do Sądu pism sporządzona została w latach 1989 - 2000. Część spośród tych pism, których autorem jest skarżący lub jego pełnomocnik, a skierowanych do organu nadzoru budowlanego szczebla wojewódzkiego stanowi środki odwoławcze od określonych rozstrzygnięć. Jedynie pismo z dnia 14 maja 2009 roku skierowane go wojewódzkiego organu nadzoru budowlanego zatytułowane jest skarga. Tym niemniej, pismo to w swej treści nie odpowiada zażaleniu na bezczynność w trybie art. 37 Kodeksu postępowania administracyjnego. W konkluzji tego pisma autor wniósł o interwencję w sprawie i spowodowanie by Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego, po złożeniu przez skarżącego orzeczenia o stanie technicznym, odstąpił na mocy art. 77 § 2 Kodeksu postępowania administracyjnego od nakazu wykonania ekspertyzy stanu technicznego.
W tej sytuacji skarga, na podstawie art. 58 § 1 pkt 3 i § 3 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, podlega odrzuceniu.
K.O.