Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący - sędzia WSA Jacek Czaja po rozpoznaniu w dniu 29 sierpnia 2018 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi M. G. na przewlekłe prowadzenie postępowania przez Prezydenta Miasta [...] w przedmiocie zasiłku dla bezrobotnych - w zakresie wniosków M. G. o przedłużenie terminu do wniesienia skargi kasacyjnej oraz o przywrócenie terminu do wniesienia skargi kasacyjnej postanawia: I. odrzucić wniosek o przedłużenie terminu do wniesienia skargi kasacyjnej; II. odmówić przywrócenia terminu do wniesienia skargi kasacyjnej.
Wyrokiem z 31 października 2017 r. Sąd oddalił skargę złożoną w niniejszej sprawie.
Ustanowiony w ramach prawa pomocy pełnomocnik skarżącego nie dopatrzył się podstaw do zaskarżenia wspomnianego wyroku, w związku z czym [...] r. złożył opinię o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej od tego wyroku, której odpis Sąd doręczył skarżącemu.
[...] r. skarżący zwrócił się do Sądu o przedłużenie terminu do wniesienia skargi kasacyjnej od wyroku oraz o przywrócenie terminu do dokonania tej czynności procesowej. Jednocześnie skarżący zażądał zmiany ustanowionego przez Sąd pełnomocnika z urzędu.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie zważył, co następuje.
Wniosek o przedłużenie terminu do wniesienia skargi kasacyjnej podlega odrzuceniu.
Zgodnie z art. 177 § 1 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2018 r. poz. 1302; dalej: "p.p.s.a.") skargę kasacyjną wnosi się do sądu, który wydał zaskarżony wyrok lub postanowienie, w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia stronie odpisu orzeczenia z uzasadnieniem.
W myśl art. 84 p.p.s.a. przewodniczący może z ważnej przyczyny przedłużyć termin sądowy z urzędu lub na wniosek strony zgłoszony przed upływem terminu, a także skrócić termin sądowy na wniosek strony.
Przedłużenie terminu jest więc dopuszczalne wyłącznie w przypadku terminów sądowych. Instytucja ta nie ma natomiast zastosowania do terminów ustawowych, a zatem terminy takie nie mogą być przedłużane (zob. postanowienie NSA z 11 maja 2011 r., sygn. akt II FZ 159/11).
Nie budzi wątpliwości, że trzydziestodniowy termin do wniesienia skargi kasacyjnej jest terminem ustawowym wynikającym z art. 177 § 1 p.p.s.a. Wniosek skarżącego o przedłużenie tego terminu należało zatem odrzucić jako niedopuszczalny, na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 w związku z art. 64 § 3 p.p.s.a.
Odnosząc się do wniosku o przywrócenie terminu do wniesienia skargi kasacyjnej, należy stwierdzić, że jest on niezasadny.
Podkreślenia wymaga, że w rozstrzyganej sprawie Sąd - w ramach prawa pomocy - ustanowił na rzecz skarżącego profesjonalnego pełnomocnika, który uznał za bezzasadne złożenie przez skarżącego skargi kasacyjnej od wspomnianego wyroku, czemu dał wyraz w sporządzonej 18 kwietnia 2018 r. opinii o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej (k. 55-57). Odpis tej opinii Sąd doręczył skarżącemu 21 maja 2018 r., pouczając go jednocześnie o treści art. 177 § 4 p.p.s.a., z którego wynika, że w przypadku gdy pełnomocnik z urzędu nie stwierdza podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej, termin do wniesienia skargi kasacyjnej przez stronę biegnie od dnia doręczenia jej przez sąd odpisu opinii tego pełnomocnika o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej.
Stwierdzić należy, że skarżący w terminie, o którym mowa w cytowanym przepisie nie przedłożył skargi kasacyjnej sporządzonej przez innego profesjonalnego pełnomocnika, zgodnie z art. 175 p.p.s.a. Nie budzi zarazem wątpliwości, że żądanie skarżącego dotyczące zmiany pełnomocnika nie było poparte żadną argumentacją wskazującą okoliczności przemawiające za uwzględnieniem tego wniosku. Niewątpliwie zatem w tych okolicznościach, wobec zagwarantowania skarżącemu daleko idącej ochrony prawnej, udzielonej mu ze środków publicznych, opisane żądanie należało zakwalifikować jako próbę nadużycia przyznanego stronie prawa pomocy. Taka ocena wspomnianego żądania znajduje oparcie w poglądach doktryny oraz orzecznictwa sądów administracyjnych. Wskazuje się bowiem, że w terminie do wniesienia skargi kasacyjnej, o którym mowa w art. 177 § 4 zd. 3 p.p.s.a., strona, która chce z tego środka zaskarżenia skorzystać, musi ustanowić pełnomocnika z wyboru, ponieważ ustanowienie pełnomocnika z urzędu nie jest już możliwe (zob. B. Dauter, Komentarz do art. 177, [w:] B. Dauter, A. Kabat, M. Niezgódka-Medek, Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz, Warszawa 2018, SIP Lex nr 9; postanowienie WSA w Opolu z 3 lipca 2017 r., sygn. akt II SA/Op 649/16 oraz postanowienie WSA w Gliwicach z 29 sierpnia 2017 r., sygn. akt IV SA/Gl 591/16).
W tej sytuacji, w związku z tym, że skarżący nie uprawdopodobnił okoliczności uzasadniających przywrócenie terminu do wniesienia skargi kasacyjnej, do czego był zobowiązany w myśl art. 86 § 1 p.p.s.a., Sąd odmówił przywrócenia terminu do dokonania opisanej czynności procesowej.
Z tych względów Sąd orzekł, jak w sentencji postanowienia.