Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia NSA Witold Falczyński po rozpoznaniu w dniu 7 czerwca 2017 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi E. K. na bezczynność Wojewody w przedmiocie udostępnienia akt administracyjnych sprawy - w zakresie sprzeciwu skarżącego od postanowienia starszego referendarza sądowego Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z dnia 20 kwietnia 2017 r., sygn. akt II SAB/Lu 135/16 o przyznaniu prawa pomocy w zakresie częściowym p o s t a n a w i a utrzymać w mocy zaskarżone postanowienie.
Postanowieniem z dnia z dnia 20 kwietnia 2017 r., sygn. akt II SAB/Lu 135/16 starszy referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie przyznał skarżącemu E. K. prawo pomocy w zakresie częściowym poprzez ustanowienie adwokata, o wyznaczenie którego zwrócono się do Okręgowej Rady Adwokackiej w Lublinie.
Od powyższego postanowienia sprzeciw wniósł E. K., żądając jego zmiany poprzez wyznaczenie przez sąd adwokata w osobie P. J.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Sprzeciw jest niezasadny.
Zgodnie z art. 260 § 1 i § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2016 r. poz. 718 ze zm., dalej jako p.p.s.a.), rozpoznając sprzeciw od zarządzenia i postanowień, o których mowa w art. 258 § 2 pkt 6-8 p.p.s.a., w tym postanowienia w przedmiocie prawa pomocy, sąd wydaje postanowienie, w którym zaskarżone zarządzenie lub postanowienie referendarza sądowego zmienia albo utrzymuje w mocy. Sąd orzeka jako sąd drugiej instancji, stosując odpowiednio przepisy o zażaleniu.
W myśl art. 244 § 3 p.p.s.a., jeżeli strona we wniosku wskazała adwokata, radcę prawnego, doradcę podatkowego lub rzecznika patentowego, właściwa okręgowa rada adwokacka, rada okręgowej izby radców prawnych, Krajowa Rada Doradców Podatkowych lub Krajowa Rada Rzeczników Patentowych, w miarę możliwości i w porozumieniu ze wskazanym adwokatem, radcą prawnym, doradcą podatkowym lub rzecznikiem patentowym, wyznaczy adwokata, radcę prawnego, doradcę podatkowego lub rzecznika patentowego wskazanego przez stronę.
Ustanowienie zawodowego pełnomocnika, wymienionego w art. 244 p.p.s.a., odbywa się w dwóch etapach. Po pierwsze, sąd wydaje postanowienie o przyznaniu prawa pomocy w zakresie obejmującym ustanowienie pełnomocnika (art. 258 § 2 pkt 7, art. 260 w związku z art. 254 § 1 p.p.s.a.), przy czym ustanowienie pełnomocnika jest równoznaczne z udzieleniem pełnomocnictwa z mocy prawa (art. 244 § 2 p.p.s.a.).
Po drugie, sąd występuje do odpowiedniego organu samorządu zawodowego o wyznaczenie konkretnego pełnomocnika (art. 253 p.p.s.a.). Wyznaczając pełnomocnika, organ samorządu powinien w miarę możliwości, w porozumieniu z pełnomocnikiem, uwzględniać sugestie strony co do jego osoby, jeżeli zostały zawarte we wniosku.
Na wyznaczenie takiego pełnomocnika nie ma natomiast wpływu sąd administracyjny, gdyż należy to do kompetencji właściwej korporacji zawodowej. Dlatego też strona nie może wnioskować o wyznaczenie przez sąd konkretnej osoby do pełnienia funkcji pełnomocnika strony (zob. postanowienia NSA z dnia: 4 stycznia 2011 r., II OZ 1313/10, LEX nr 743790; 11 stycznia 2011 r., II OZ 1320/10, LEX nr 743797; 7 września 2011 r., I OZ 654/11, LEX nr 964712; 22 grudnia 2011 r., II FZ 806/11, LEX nr 1151495; 4 września 2014 r., I OZ 685/14, LEX nr 1529079; 16 września 2014 r., I OZ 724/14, LEX nr 1529102).
W tym stanie rzeczy Sąd, na podstawie art. 260 § 1 w związku z art. 244 § 3 p.p.s.a., orzekł jak w sentencji postanowienia.