Referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie Jarosław Harczuk po rozpoznaniu w dniu 19 kwietnia 2011 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku adwokata M. S. o przyznanie wynagrodzenia za pomoc prawną świadczoną z urzędu w sprawie ze skargi T. W. na bezczynność Samorządowego Kolegium Odwoławczego w L. w przedmiocie nierozpatrzenia wniosku o zmianę decyzji p o s t a n a w i a odmówić przyznania wynagrodzenia.
Adwokat M. S. wyznaczony przez Okręgową Radę Adwokacką w L. pełnomocnikiem z urzędu skarżącej wniósł o przyznanie wynagrodzenia za pomoc prawną świadczoną z urzędu. Wniosek powyższy zawiera oświadczenie z treści, którego wynika, że opłaty za udzieloną pomoc prawną nie zostały uiszczone w całości ani w części. Z akt sprawy wynika, że wnioskodawca w ramach pomocy prawnej świadczonej z urzędu sporządził i wniósł skargę kasacyjną.
Referendarz sądowy stwierdził, że:
Stosownie do unormowania art. 250 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2002 r. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) zwanej dalej "p.p.s.a.", wyznaczony adwokat, radca prawny, doradca podatkowy lub rzecznik patentowy otrzymuje wynagrodzenie odpowiednio według zasad określonych w przepisach o opłatach za czynności adwokatów, radców prawnych, doradców podatkowych albo rzeczników patentowych w zakresie ponoszenia kosztów nieopłaconej pomocy prawnej oraz zwrotu niezbędnych i udokumentowanych wydatków. Aktem normatywnym określającym zasady przyznawania wynagrodzenia za czynności podejmowane przez adwokata jest rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz.U. z 2002 r. Nr 163, poz. 1348 ze zm.) zwane dalej "rozporządzeniem".
Zgodnie z unormowaniem §18 ust. 1 pkt 2 lit. b) rozporządzenia stawka minimalna wynosi w postępowaniu przed sądem administracyjnym drugiej instancji za sporządzenie i wniesienie skargi kasacyjnej albo za sporządzenie opinii o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej - 50 % stawki minimalnej określonej w pkt 1 tego paragrafu, a jeżeli nie prowadził sprawy ten sam adwokat w drugiej instancji - 75 % tej stawki, w obu przypadkach nie mniej niż 120 zł.
Z akt niniejszej sprawy wynika, że wydanym w sprawie niniejszej postanowieniem referendarza sądowego z dnia 12 lipca 2010 r., które wnioskodawca otrzymał w dniu 26 lipca 2010 r. (k. 63), przyznano mu wynagrodzenie za sporządzenie i wniesienie skargi kasacyjnej. Z brzmienia § 18 ust. 1 pkt 2 lit. b) rozporządzenia wynika, że za sporządzenie jednej skargi kasacyjnej przysługuje jedno wynagrodzenie należne z tego tytułu. W sprawie niniejszej wnioskodawcy przyznano już wynagrodzenie za sporządzenie skargi kasacyjnej. Tym samym brak jest podstaw do ponownego przyznania mu wynagrodzenia z tego samego tytułu a zarazem do uwzględnienia jego wniosku.
Mając na względzie powyższe, działając na podstawie art. 250 i art. 258 § 2 pkt 8 p.p.s.a. oraz § 18 ust. 1 pkt 2 lit. b) rozporządzenia należało orzec jak w sentencji postanowienia.