Sprawa ze skargi na bezczynność SKO w przedmiocie wznowienia postępowania administracyjnego w sprawie usług opiekuńczych
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Bogusław Wiśniewski (sprawozdawca), Sędziowie Sędzia NSA Grażyna Pawlos-Janusz,, Sędzia NSA Maria Wieczorek-Zalewska, Protokolant Starszy referent Agnieszka Wojtas, po rozpoznaniu w dniu 18 czerwca 2013 r. na rozprawie sprawy ze skargi T. W. na bezczynność Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] w przedmiocie wznowienia postępowania administracyjnego w sprawie usług opiekuńczych p o s t a n a w i a I. umorzyć postępowanie; II. stwierdzić, że bezczynność Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...]nie miała miejsca z rażącym naruszeniem prawa; III. przyznać r.pr. J.C. od Skarbu Państwa (Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie) kwotę 295,20 (dwieście dziewięćdziesiąt pięć złotych dwadzieścia groszy) złotych tytułem kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu, w tym 55,20 (pięćdziesiąt pięć złotych dwadzieścia groszy) złotych, należnego podatku od towarów i usług.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] Samorządowe Kolegium Odwoławcze utrzymało w mocy decyzję Kierownika Ośrodka Pomocy Społecznej z dnia [...] w sprawie odmowy przyznania T. W. pomocy w formie usług opiekuńczych od 1 maja 2012r. W dniu 14 sierpnia 2012r. do Urzędu Gminy wpłynęło pismo strony z dnia 9 sierpnia 2012r. zwane skargą w trybie art. 235 kpa., w którym powołując się na udział w postępowaniu pracowników ośrodka pomocy społecznej podlegających wyłączeniu na mocy art. 24 § 1 pkt 5 kpa oraz sfałszowanie protokołu z dnia 10 sierpnia 2010 r., zażądała wznowienia postępowania w sprawie zakończonej decyzją Kolegium z dnia 10 lipca 2012r. Skarżąca oświadczyła, że w toku postępowania odwoławczego powielono błędy popełnione przez organ administracji pierwszej instancji na co wskazuje uzasadnienie decyzji odwoławczej. W dniu 16 sierpnia 2012r. Kolegium wezwało stronę do sprecyzowania w trybie art. 64 § 2 kpa, czy chodzi tu o wznowienie postępowania, uchylenie lub zmianę decyzji, czy stwierdzenie jej nieważności oraz podanie okoliczności i dowodów uzasadniających wskazanie nadzwyczajnego trybu. Mimo upływu zakreślonego terminu, strona nie odpowiedziała na pismo, wobec czego pismem z dnia 4 września 2012r. skargę jej z dnia 9 sierpnia 2012r. pozostawiono bez rozpoznania. W dniu 6 września 2012r strona złożyła do Kolegium zażalenie na niezalatwienie w terminie jej skargi z dnia 9 sierpnia 2012r., które Kolegium postanowieniem z dnia 4 grudnia 2012r. uznało za nieuzasadnione. Wcześniej jednak, w dniu 30 października 2012r., Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie ( sygn. akt II SA/Lu 706/12 ) oddalił skargę T. W. W tej sytuacji pismem z dnia 11 grudnia 2012r. ( która wpłynęła 19 grudnia 2012r. ) złożyła do Kolegium wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, spowodowanego nierozpoznaniem wniosku z dnia 9 sierpnia 2012r.

W dniu 2 stycznia 2013 r. do Samorządowego Kolegium Odwoławczego wpłynęła skarga T. W. z dnia 27 grudnia 2012r., dotycząca bezczynności - przewlekłości postępowania Kolegium w sprawie wznowienia postępowania na podstawie art. 145 kpa. Skarżąca oświadczyła, że dotychczas brak jest orzeczenia w sprawie wniosku z dnia 9 sierpnia 2012r.

W odpowiedzi na skargę Kolegium przedstawiło przebieg postępowania, wniosło o jej odrzucenie oraz o łączne rozpoznanie ze sprawą o sygn. akt II SAB/Lu 3/13 w trybie uproszczonym. Kolegium wniosła również o nie przyznawanie skarżącej prawa pomocy ze względu na oczywistą bezzasadność skargi. Zaznaczono ponadto, że postanowieniem z dnia 28 stycznia 2013r. wznowiono postępowanie w sprawie zakończonej ostateczną decyzją Kolegium z dnia 10 lipca 2012r., natomiast skarga na powyższą decyzję została oddalona przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie wyrokiem z dnia 30 października 2012r.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 161 § 1 pkt 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jednolity: Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.) sąd wydaje postanowienie o umorzeniu postępowania, gdy postępowanie z innych przyczyn stało się bezprzedmiotowe. W orzecznictwie oraz doktrynie przyjmuje się, że postępowanie staje się bezprzedmiotowe, jeżeli w jego toku wystąpią zdarzenia, w których następstwie zakończy się sprawa sądowoadministracyjna, w szczególności na skutek uwzględnienia skargi przez organ administracji w trybie autokontroli. W przypadku skargi na bezczynność polegać to będzie na wydaniu przez organ administracji żądanego aktu lub podjęcia przezeń żądanych czynności po wniesieniu skargi, ale przed zamknięciem rozprawy (por. uchwała 7 Sędziów NSA z dnia 26 listopada 2008 r., sygn. akt. I OPS 6/08 - ONSAiWSA 2009/4/63). Skarga na bezczynności w rozpoznawanej sprawie wpłynęła do Kolegium w dniu 2 stycznia 2013 r. Natomiast postanowieniem z dnia 28 stycznia 2013 r. Kolegium wznowiło postępowanie zakończone ostateczną decyzją własną z dnia 10 lipca 2012r. Zatem po wszczęciu niniejszego postępowania sądowoadministracyjnego, a przed zamknięciem rozprawy Kolegium wydało rozstrzygnięcie dotyczące wznowienia postępowania, którego wydania domagała się T. W. w skardze z dnia 9 sierpnia 2012r. Postępowanie sądowoadministracyjne dotyczące bezczynności Kolegium w sprawie, której dotyczyła wspomniana skarga stało się więc bezprzedmiotowe. Nie ma natomiast przekonujących podstaw do uznania zaistniałej bezczynności jako mającej miejsce z rażącym naruszeniem prawa. O takim charakterze bezczynności można mówić wówczas, gdy organ nie podejmuje czynności w całkowicie nieuzasadniony sposób, a naruszenie prawa jest oczywiste ( wyrok NSA z dnia 21 czerwca 2012r. I OSK 675/12 ). Cech tych nie można jednak przypisać Kolegium, które dążyło do załatwienia sprawy z zachowaniem wymogów oraz procedur przewidzianych prawem. Strona została wezwana do sprecyzowania wniosku i zawiadomiona o pozostawieniu go bez rozpoznania, wniosła także zażalenie na bezczynność Kierownika Ośrodka Pomocy Społecznej, które również zostało rozpoznane, co pozwala na wykluczenie kwalifikowanej formy bezczynności organu.

Z tych powodów na podstawie art. 161 § 1 pkt 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ( tekst jedn. Dz. U z 2012r. poz. 270 ze zmianami ) postępowanie w sprawie należało umorzyć. O wynagrodzeniu dla radcy prawnego ustanowionego w ramach pomocy prawnej orzeczono na podstawie art. 250 wspomnianej ustawy w związku z § 14 ust.2 pkt.1 lit. c) rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 29 września 2002r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (tekst jedn. Dz. U z 2013r.poz. 490).

Strona 1/1