Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący - sędzia WSA Ewa Ibrom po rozpoznaniu w dniu 8 maja 2008 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi Z. W. na bezczynność Samorządowego Kolegium Odwoławczego w przedmiocie świadczeń z pomocy społecznej p o s t a n a w i a odrzucić skargę.
W dniu 11 lutego 2008 r. Z. W. złożył do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie skargę na bezczynność Samorządowego Kolegium Odwoławczego polegającą na nierozpoznaniu zażalenia z dnia [..]. na niezałatwienie przez organ pierwszej instancji skargi z dnia [..]. w przedmiocie świadczeń z pomocy społecznej.
W odpowiedzi na skargę Samorządowe Kolegium Odwoławcze wniosło o odrzucenie skargi, wskazując iż skarga jest niedopuszczalna, gdyż w świetle art. 3 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi na postanowienie organu administracji wydane po rozpatrzeniu zażalenia z art. 37 k.p.a. nie przysługuje skarga do sądu. Kolegium podkreśliło również, iż postanowieniem z dnia 2 stycznia 2007 r. uznało wskazane wyżej zażalenie Z. W. z dnia [..] r. za nieuzasadnione.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie zważył co następuje:
Skarga podlega odrzuceniu. W świetle art. 3 § 2 pkt 8 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), powoływanej w dalszej części uzasadnienia jako "ustawa", sądy administracyjne rozpoznają skargi na bezczynność organów administracji w sprawach, w których organy te wydają decyzje administracyjne, postanowienia w postępowaniu administracyjnym, na które służy zażalenie albo kończące postępowanie, a także na postanowienia rozstrzygające sprawę co do istoty, postanowienia w postępowaniu egzekucyjnym i zabezpieczającym, na które służy zażalenie oraz inne akty lub czynności z zakresu administracji publicznej dotyczące uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa.
Zgodnie z art. 37 § 1 k.p.a. na niezałatwienie sprawy w terminie określonym w art. 35 lub ustalonym w myśl art. 36 stronie służy zażalenie do organu administracji publicznej wyższego stopnia. Organ wyższego stopnia rozpoznaje to zażalenie w formie postanowienia, o charakterze wpadkowym (incydentalnym), na które stronie nie służy zażalenie. Oznacza to również, iż zarówno skarga na takie postanowienie, jak i skarga na bezczynność organu wyższego w przedmiocie niewydania tego postanowienia jest niedopuszczalna (por. T. Woś (w:) T. Woś, H. Knysiak-Molczyk, M. Romańska, Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz, red. T. Woś, Wydawnictwo Prawnicze LexisNexis, Warszawa 2005, s. 88; postanowienie NSA z dnia 17 stycznia 2006 r., I OSK 306/05, LEX nr 196463, postanowienie WSA w Gdańsku z dnia 19 sierpnia 2004 r., II SAB/Gd 90/02, LEX nr 299477, wyrok WSA w Białymstoku z dnia 4 grudnia 2006 r., II SAB/Bk 14/06, LEX nr 284727 oraz zachowujące aktualność pod rządami ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi postanowienia NSA: z dnia 13 marca 2001 r., I SAB 246/00, LEX nr 78952, z dnia 27 września 2001 r., I SAB 177/01, LEX nr 84483 i z dnia 12 lutego 2002 r., II SA/Gd 3920/01, LEX nr 76109).
W tej sytuacji skarga Z. W. na bezczynność Samorządowego Kolegium Odwoławczego polegającą na nierozpoznaniu zażalenia z dnia [..]. na niezałatwienie przez organ pierwszej instancji skargi z dnia [..]. w przedmiocie świadczeń z pomocy społecznej, podlega odrzuceniu stosownie do art. 58 § 1 pkt 6 ustawy jako niedopuszczalna.
Z tych względów Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie orzekł, jak w postanowieniu.