Starszy referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie Jarosław Harczuk po rozpoznaniu w dniu 31 marca 2015 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku A. S. o przyznanie prawa pomocy w zakresie całkowitym poprzez zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie adwokata w sprawie ze skargi A. S. na bezczynność Burmistrza Miasta M. w przedmiocie świadczeń z pomocy społecznej p o s t a n a w i a I. przyznać A. S. prawo pomocy w zakresie częściowym poprzez ustanowienie adwokata o wyznaczenie którego wystąpić do Okręgowej Rady Adwokackiej w L.; II. umorzyć postępowanie o przyznanie prawa pomocy w pozostałym zakresie.
Skarżący na urzędowym formularzu symbol PPF wniósł o przyznanie prawa pomocy w zakresie całkowitym poprzez zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie adwokata. Wniosek uzasadnił tym, że aktualnie przebywa w zakładzie karnym i nie posiada żadnych dochodów ani majątku.
Starszy referendarz sądowy stwierdził, że:
Stosownie do art. 246 § 1 pkt 1 i 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jednolity: Dz.U. z 2012 r. poz. 270 ze zm., zwanej dalej "p.p.s.a.") przyznanie prawa pomocy osobie fizycznej następuje w zakresie całkowitym, gdy wykaże, że nie jest w stanie ponieść jakichkolwiek kosztów postępowania zaś w zakresie częściowym, gdy wykaże, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania, bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny. W orzecznictwie sądów administracyjnych przyjmuje się, że możliwości poniesienia jakichkolwiek kosztów postępowania nie mają osoby rzeczywiście ubogie, które ze względu na okoliczności życiowe pozbawione są środków do życia (por. postanowienie NSA z dnia 18 marca 2011 r., sygn. akt I OZ 162/11 - Lex nr 786724) bądź osoby posiadające dochody, które nie są w stanie pokryć wydatków związanych z najistotniejszymi potrzebami życiowym (por. postanowienie WSA w Lublinie z dnia 14 lipca 2010 r., sygn. akt I SA/Lu 152/10 - Lex nr 784353). Z pierwszą z wymienionych sytuacji mamy doczynienia w sprawie niniejszej. Skarżący nie ma bowiem obecnie żadnego dochodu. Ze względu jednak na to, że na mocy art. 239 pkt 1 lit. a) p.p.s.a. skarżący jest w niniejszej sprawie zwolniony od obowiązku ponoszenia kosztów sądowych jego żądanie w tym zakresie jest bezprzedmiotowe zaś postępowanie o przyznanie prawa pomocy poprzez zwolnienie od kosztów sadowych podlega umorzeniu na podstawie art. 161 § 1 pkt 3 p.p.s.a. Z tego powodu referendarz sądowy przyznał skarżącemu prawo pomocy w zakresie częściowym poprzez ustanowienie adwokata i umorzył postępowanie o przyznanie prawa pomocy w pozostałym zakresie.
Wobec powyższego, referendarz sądowy działając na podstawie art. 258 § 2 pkt 7 p.p.s.a. i art. 246 § 1 pkt 2 p.p.s.a. oraz art. 161 § 1 pkt 3 p.p.s.a. orzekł jak na wstępie postanowienia.