Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Asesor WSA Wojciech Kręcisz, , , po rozpoznaniu w dniu 25 listopada 2004 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi Z. W. na bezczynność Kierownika Gminnego Ośrodka Pomocy Społecznej w przedmiocie zasiłku celowego p o s t a n a w i a odrzucić skargę
W dniu 4 października 2004 r. za pośrednictwem Kierownika Gminnego Ośrodka Pomocy Społecznej Z. W. złożył skargę datowaną na dzień 4 września 2004 r. na bezczynność Kierownika Gminnego Ośrodka Pomocy Społecznej w sprawie nie nadania biegu "skardze" złożonej do Gminnego Ośrodka Pomocy Społecznej w dniu 16 kwietnia 2004 r. na decyzję wydaną z upoważnienia Rady Gminy przez Kierownika Ośrodka Pomocy Społecznej z dnia [...] r. Nr [...] przyznającej Z. W. pomoc w postaci zasiłku celowego w wysokości 50,00 zł z przeznaczeniem na dofinansowanie opłat za energię elektryczną.
W zakresie objętym skargą Z. W. z dnia 04 września 2004 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie postanowieniem z dnia 15 września 2004 r. w sprawie II SA/Lu 35/04 odrzucił skargę. Od postanowienia tego strony nie wniosły skargi kasacyjnej.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zgodnie z unormowaniem art. 58 § l pkt 4 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r.
Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) sąd odrzuca skargę jeżeli sprawa objęta skargą pomiędzy tymi samymi stronami jest w toku lub została już prawomocnie osądzona.
Nie nadanie biegu "skardze" Z. W. z dnia 16 kwietnia 2004 r. przez Kierownika Gminnego Ośrodka Pomocy Społecznej stanowiło przedmiot rozpoznania tutejszego sądu administracyjnego. Sprawa powyższa została zakończona postanowieniem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z dnia 15 września 2004 r. w sprawie II SA/Lu 35/04 odrzucającym skargę.
Postanowienie odrzucające skargę zamyka drogę do wydania wyroku w sprawie, jest to skutek procesowy. Postanowienie o odrzuceniu skargi może utracić swój byt prawny przez skuteczne wniesienie skargi kasacyjnej bądź też przez zaistnienie swoistego przypadku zmiany okoliczności faktycznych, które uzasadniać mogą chociażby przywrócenie terminu do wniesienia skargi do sądu, która to skarga została wcześniej przez ten sąd odrzucona.
Na marginesie należy dodać, że skarżący przed wniesieniem skargi na bezczynność organu administracji I instancji, powinien wnieść pismo wzywające do usunięcia naruszenia prawa, czego w sprawie niniejszej nie uczynił (art. 52§ 3 w zw. z art. 3 § 1 pkt 4 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi). Pismo to powinno być skierowane do organu administracji, który rozpoznawał sprawę skarżącego w I instancji. Dopiero po wniesieniu wezwania do usunięcia naruszenia prawa skarżący może skutecznie wnosić skargę na bezczynność organu.
Biorąc pod uwagę powyższe i działając na podstawie art. 58 §1 pkt 4 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, należało orzec jak na wstępie.