Sprawa ze skargi na bezczynność Wójta Gminy w przedmiocie wniosku w sprawie zasiłku celowego w zakresie wniosku skarżącej o przyznanie prawa pomocy
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia NSA Jerzy Dudek po rozpoznaniu w dniu 28 sierpnia 2013 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi T. W. na bezczynność Wójta Gminy w przedmiocie wniosku z dnia [...] lipca 2013 r. w sprawie zasiłku celowego w zakresie wniosku skarżącej o przyznanie prawa pomocy p o s t a n a w i a odmówić przyznania prawa pomocy.

Inne orzeczenia o symbolu:
6320 Zasiłki celowe i okresowe
658
Inne orzeczenia z hasłem:
Prawo pomocy
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie
Inne orzeczenia ze skargą na:
Wójt Gminy
Uzasadnienie

W dniu 23 lipca 2013 r. T. W. wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie skargę na bezczynność Wójta Gminy w przedmiocie wniosku z dnia [...] lipca 2013 r. dotyczącego zasiłku celowego, żądając przyznania prawa pomocy.

W odpowiedzi na skargę Wójt Gminy wniósł o jej odrzucenie, ewentualnie o jej oddalenie jako bezzasadnej.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie zważył, co następuje:

W świetle art. 247 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm., dalej: p.p.s.a.), prawo pomocy nie przysługuje stronie w razie oczywistej bezzasadności jej skargi. Nawet zatem, jeśli zachodzą przesłanki związane z trudną sytuacją materialną strony, określone w art. 246 p.p.s.a., oczywista bezzasadność skargi wyłącza możliwość przyznania stronie prawa pomocy.

Oczywista bezzasadność skargi w rozumieniu art. 247 p.p.s.a. zachodzi wówczas, gdy bez głębszej analizy prawnej, nie ulega wątpliwości, że skarga nie może być uwzględniona. Ma to miejsce zwłaszcza wtedy, gdy skarga kwalifikuje się do odrzucenia (por. M. Niezgódka-Medek [w:] B. Dauter, B. Gruszczyński, A. Kabat, M. Niezgódka-Medek, Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz, Wydawnictwo Wolters Kluwer, Warszawa 2011, s. 731).

W myśl art. 58 § 1 pkt 6 p.p.s.a., sąd odrzuca skargę, jeżeli wniesienie skargi jest niedopuszczalne z innych przyczyn niż wymienione w pkt 1 - 5 tego przepisu.

Niedopuszczalność skargi z innych przyczyn obejmuje w szczególności sytuację, gdy skarga została wniesiona z naruszeniem przepisu art. 52 § 1 p.p.s.a., to jest gdy skarżący złożył skargę, pomimo niewyczerpania środków zaskarżenia, jakie służyły mu w administracyjnym toku instancji.

Pod pojęciem "wyczerpania środków zaskarżenia" należy rozumieć sytuację, w której stronie nie przysługuje żaden środek zaskarżenia, taki jak zażalenie, odwołanie lub wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy, przewidziany w ustawie. Oznacza to, że postępowanie sądowoadministracyjne nie powinno zastępować postępowania administracyjnego, a zatem nie może zostać wszczęte dopóty, dopóki toczy się postępowanie administracyjne. Strony powinny dochodzić swoich praw w pierwszej kolejności w toku postępowania administracyjnego.

Zgodnie z art. 37 § 1 k.p.a., na niezałatwienie sprawy w terminie określonym w art. 35 lub ustalonym w myśl art. 36 stronie służy zażalenie do organu administracji publicznej wyższego stopnia.

W myśl art. 35 § 3 w związku z art. 144 k.p.a., załatwienie sprawy w postępowaniu odwoławczym wywołanym wniesieniem zażalenia powinno nastąpić w ciągu miesiąca od dnia otrzymania zażalenia.

Bez względu na formę czynności, jaką podejmie organ właściwy do rozpoznania zażalenia przewidzianego w art. 37 § 1 k.p.a., tok instancji administracyjnej w przedmiocie bezczynności organu można uznać za wyczerpany dopiero po upływie okresu umożliwiającego organowi wyższego stopnia dokonanie czynności, o których mowa w art. 37 § 2 k.p.a. Termin ten, z mocy art. 35 § 3 k.p.a., wynosi jeden miesiąc (tak postanowienie WSA w Białymstoku z dnia 28 października 2004 r., II SA/Bk 16/04, ONSAiWSA 2005, nr 6, poz. 114, cytowany przez J. Borkowskiego w: B. Adamiak, J. Borkowski, Kodeks postępowania administracyjnego. Komentarz, wyd. 10, Warszawa 209, s. 230).

W niniejszej sprawie T. W. przed wniesieniem skargi do sądu nie wyczerpała środków zaskarżenia, jakie służyły jej w administracyjnym toku instancji. Skarżąca wniosła bowiem zażalenie na bezczynność organu pierwszej instancji do kolegium w dniu 17 lipca 2013 r. (data wniesienia zażalenia została potwierdzona w treści skargi), zaś skargę na bezczynność organu pierwszej instancji wniosła sześć dni później - 23 lipca 2013 r.

Do dnia wniesienia skargi na bezczynność nie upłynął zatem miesięczny termin rozpoznania zażalenia, wynikający z art. 35 § 3 k.p.a.

Wobec niewyczerpania przez skarżącą środka zaskarżenia, jaki służył jej w administracyjnym toku instancji, skarga podlega odrzuceniu jako niedopuszczalna na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 p.p.s.a.

Brak jest zatem podstaw do merytorycznego rozpoznania skargi złożonej w niniejszej sprawie, co oznacza oczywistą bezzasadność tej skargi w rozumieniu art. 247 p.p.s.a.

Z tych względów sąd orzekł, jak w postanowieniu.

Strona 1/1
Inne orzeczenia o symbolu:
6320 Zasiłki celowe i okresowe
658
Inne orzeczenia z hasłem:
Prawo pomocy
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie
Inne orzeczenia ze skargą na:
Wójt Gminy