Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia NSA Witold Falczyński po rozpoznaniu w dniu 23 października 2009 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi Z. W. na bezczynność Wójta Gminy w przedmiocie nie rozpatrzenia wniosku w sprawie świadczeń z pomocy społecznej - w zakresie wniosku o przyznanie prawa pomocy p o s t a n a w i a umorzyć postępowania w zakresie wniosku o przyznanie prawa pomocy
Postanowieniem z dnia 3 września 2009 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie odrzucił skargę Z. W. na bezczynność Wójta Gminy w przedmiocie nie rozpatrzenia wniosku z dnia 4 maja 2005 r. dotyczącego przyznania świadczeń z pomocy społecznej. Strona powyższego postanowienia nie zaskarżyła.
Jednocześnie postanowieniem z tego samego dnia Sąd oddalił wniosek skarżącego o przyznanie prawa pomocy z uwagi na oczywistą bezzasadność skargi.
Postanowienie to zostało przez stronę zaskarżone do Naczelnego Sądu Administracyjnego, który postanowieniem z dnia 15 października 2009 r. (I OZ 960/09) uchylił zaskarżone postanowienie i przekazał wniosek o przyznanie prawa pomocy tut. Sądowi do ponownego rozpoznania.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Postępowanie w zakresie wniosku o przyznanie prawa pomocy podlega umorzeniu.
Po myśli art. 243 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 roku - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) uprawnienie do złożenia wniosku o przyznanie prawa pomocy przysługuje stronie na każdym etapie postępowania sądowoadministracyjnego, a także przed jego wszczęciem.
Przepis nie dopuszcza natomiast możliwości złożenia tego rodzaju wniosku po zakończeniu postępowania sądowego. W sytuacji, kiedy nie toczy się żadne postępowanie sądowoadministracyjne z udziałem wnioskodawcy, wniosek o przyznanie prawa pomocy traktować należy jako bezprzedmiotowy. Brak jest bowiem toczącego się postępowania, w którym z prawa pomocy strona mogłaby efektywnie skorzystać.
W niniejszej sprawie zrodziła się właśnie taka sytuacja. Postępowanie ze skargi Z. W. już się prawomocnie zakończyło. Od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z dnia 3 września 2009 r. o odrzuceniu skargi nie została wniesiona skarga kasacyjna. Nie istnieje zatem sprawa sądowoadministracyjna, w której strona miałaby możliwość skorzystania z prawa pomocy (por. postanowienie NSA z dnia 26 luty 2008 r., I FZ 50/08 - niepubl.).
Wobec tego postępowanie z wniosku Z. W. o przyznanie prawa pomocy należało na podstawie art. 161 § 1 pkt 3 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi umorzyć.