Lublin, dnia 11 lutego 2008 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Ewa Ibrom po rozpoznaniu w dniu 11 lutego 2008 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi M. K. na bezczynność Generalnego Dyrektora Dróg Krajowych i Autostrad w przedmiocie niewydania decyzji dotyczącej budowy zjazdu z drogi krajowej do posesji p o s t a n a w i a przekazać sprawę Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Warszawie według właściwości.
M. K. w dniu 31 grudnia 2007 r. złożyła skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie na bezczynność Generalnego Dyrektora Dróg Krajowych i Autostrad w przedmiocie niewydania decyzji dotyczącej budowy zjazdu z drogi krajowej nr [...] do stanowiącej własność skarżącej działki nr [..], położonej w miejscowości B.
W odpowiedzi na skargę Generalny Dyrektor Dróg Krajowych i Autostrad wniósł o jej oddalenie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 13 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. (Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), powoływanej w dalszej części uzasadnienia jako: "ustawa", wojewódzkie sądy administracyjne rozpoznają wszystkie sprawy sądowoadministracyjne z wyjątkiem spraw, dla których zastrzeżona jest właściwość Naczelnego Sądu Administracyjnego. Do rozpoznania sprawy właściwy jest wojewódzki sąd administracyjny, na którego obszarze właściwości ma siedzibę organ administracji publicznej, którego działalność została zaskarżona (§ 2).
Stosownie zaś do przepisu art. 59 § 1 ustawy, jeżeli do rozpoznania sprawy właściwy jest inny sąd administracyjny, sąd, który stwierdzi swą niewłaściwość, przekaże sprawę właściwemu sądowi administracyjnemu. Postanowienie sądu może zapaść na posiedzeniu niejawnym.
Skarga M. K. w niniejszej sprawie dotyczy bezczynności Generalnego Dyrektora Dróg Krajowych i Autostrad, którego siedziba znajduje się w Warszawie, to jest na obszarze właściwości Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie. W związku z tym skarga ta podlega przekazaniu temu Sądowi jako właściwemu do jej rozpoznania.
Z powyższych względów należało orzec, jak w postanowieniu.