Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia NSA Krystyna Sidor po rozpoznaniu w dniu 21 listopada 2012r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi T. W. na przewlekłość postępowania Samorządowego Kolegium Odwoławczego w przedmiocie niezałatwienia odwołania od decyzji dotyczącej odmowy przyznania usług opiekuńczych p o s t a n a w i a odrzucić skargę.
Skarżąca wniosła skargę na przewlekłość postępowania Samorządowego Kolegium Odwoławczego polegającą na niezałatwieniu odwołania od decyzji wydanej z upoważnienia Wójta Gminy przez Kierownika Ośrodka Pomocy Społecznej z dnia [...] r. o odmowie przyznania jej usług opiekuńczych.
Sąd zważył, co następuje:
Skarga podlega odrzuceniu.
Zgodnie bowiem z art. 52 § 1 i 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2012r., poz. 270), zwanej P.p.s.a., skarga do sądu administracyjnego jest dopuszczalna po wyczerpaniu środków zaskarżenia, jakie służyły skarżącemu w postępowaniu przed organem administracji. Jednym ze środków zaskarżenia jest wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, które przysługuje stronie na niezałatwienie sprawy (w terminie określonym w art. 35 K.p.a., w przepisach szczególnych bądź w terminie ustalonym w myśl art. 36) lub na przewlekłe prowadzenie postępowania, jeżeli nie ma organu wyższego stopnia, do którego strona mogłaby wnieść zażalenie. (art. 37 § 1 K.p.a.)
Taka sytuacja zachodzi w niniejszej sprawie, bowiem skarga dotyczy przewlekłości postępowania Samorządowego Kolegium Odwoławczego, a zatem skarżąca powinna najpierw zwrócić się do tego Kolegium z wezwaniem o usunięcie naruszenia prawa, a dopiero potem może ona wnieść skargę do sądu administracyjnego na przewlekłość postępowania tego organu.
Tymczasem pomimo wezwania skarżącej przez Sąd w dniu 7 września 2012r. (k.9 akt admin.) do wyjaśnienia czy składała do Samorządowego Kolegium Odwoławczego wezwanie do usunięcia naruszenia prawa i do nadesłania kopii tego wezwania w terminie 7 dni - nie potwierdziła, by wezwania takiego dokonała ani nie przedstawiła jego kopii.
Z uwagi zatem na to, że w sprawie nie zachowano trybu przewidzianego w art. 37 § 1 kpa, skarga jako niedopuszczalna nie może być rozpoznana merytorycznie, lecz podlega odrzuceniu na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 ppsa.
Z tych względów, orzeczono, jak w sentencji.