Sprawa ze skargi na bezczynność SKO w przedmiocie zasiłku celowego; w zakresie wniosku skarżącej o przyznanie prawa pomocy poprzez ustanowienie radcy prawnego
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Bogusław Wiśniewski po rozpoznaniu w dniu 10 lutego 2010 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi T. W. na bezczynność Samorządowego Kolegium Odwoławczego w przedmiocie zasiłku celowego; w zakresie wniosku skarżącej o przyznanie prawa pomocy poprzez ustanowienie radcy prawnego p o s t a n a w i a ustanowić dla T. W. radcę prawnego, którego wyznaczy Okręgowa Izba Radców Prawnych.

Inne orzeczenia o symbolu:
6320 Zasiłki celowe i okresowe
Inne orzeczenia z hasłem:
Pomoc społeczna
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie
Inne orzeczenia ze skargą na:
Samorządowe Kolegium Odwoławcze
Uzasadnienie

Po wydaniu wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z dnia 21 stycznia 2010., sygn. akt II SAB/Lu 85/09 oddalającego skargę T. W. na bezczynność Samorządowego Kolegium Odwoławczego w przedmiocie zasiłku celowego, skarżąca złożyła wniosek o przyznanie jej prawa pomocy poprzez ustanowienie radcy prawnego.

W formularzu wniosku PPF wskazała, że jej jedynym źródłem dochodu jest emerytura w wysokości 675 zł brutto miesięcznie, poza tym skarżąca nie posiada żadnego majątku i samodzielnie prowadzi gospodarstwo domowe.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 246 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r.- Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm., dalej ppsa), przyznanie prawa pomocy osobie fizycznej następuje w zakresie całkowitym, w sytuacji, gdy osoba ta wykaże, że nie jest w stanie ponieść jakichkolwiek kosztów postępowania (pkt 1), zaś w zakresie częściowym, gdy wykaże, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny (pkt 2).

Żądanie ustanowienia radcy prawnego jest wnioskiem o przyznanie prawa pomocy w zakresie częściowym - art. 245 § 3 ppsa. Przyznanie prawa pomocy w zakresie częściowym następuje, gdy wnoszący jest osobą, której środki do życia ze względu na okoliczności życiowe są na tyle ograniczone, że zaspokajają jedynie podstawowe potrzeby życiowe w związku z czym poniesienie przez nią choć części kosztów sądowych prowadziłoby do powstania uszczerbku utrzymania koniecznego dla niej i jej rodziny.

Przedstawione przez skarżącą oświadczenie na okoliczność jej sytuacji majątkowej daje podstawę do przyjęcia, że nie jest ona w stanie ponieść kosztów ustanowienia adwokata. Instytucja prawa pomocy obwarowana jest przesłanką braku realnej możliwości poniesienia jakichkolwiek kosztów postępowania i może być stosowana w okolicznościach nadzwyczajnych, skrajnie trudnych.

W ocenie Sądu, sytuacja T. W., utrzymującej się wyłącznie z niskiej emerytury uzasadnia uwzględnienie wniosku tym bardziej, że na tym etapie postępowania brak profesjonalnej pomocy prawnej mógłby pozbawić skarżącą możliwości podejmowania środków procesowych.

Z tych powodów, działając na podstawie art. 246 § 1 pkt 2 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi należało orzec jak w sentencji postanowienia.

.

Strona 1/1
Inne orzeczenia o symbolu:
6320 Zasiłki celowe i okresowe
Inne orzeczenia z hasłem:
Pomoc społeczna
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie
Inne orzeczenia ze skargą na:
Samorządowe Kolegium Odwoławcze