Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Zbigniew Ślusarczyk Przewodniczący Sędzia WSA po rozpoznaniu w dniu 1.02.2006 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi R. Z. na bezczynność Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w przedmiocie urządzenia zjazdu z drogi publicznej postanawia odrzucić skargę.
R. Z. dnia 2 grudnia 2005 r. wniósł skargę na bezczynność Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego polegającą na tym, że mimo rażącego naruszenia prawa przy przebudowie ulicy P. w G., przy której znajduje się posesja skarżącego, organ nadzoru budowlanego odmówił podjęcia interwencji w sprawie odstępstwa od projektu budowlanego, w wyniku czego doszło do przekroczenia ustawowych parametrów zjazdu i w konsekwencji do bezprawnej likwidacji zjazdu na posesję skarżącego.
W odpowiedzi na skargę Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego wniósł o oddalenie skargi, twierdząc, że po przeprowadzeniu postępowania wyjaśniającego nie znalazł podstaw do wszczęcia postępowania administracyjnego, bowiem przy przebudowie ulicy nie doszło do naruszenia prawa.
Zgodnie z art. 52 § 1 i 2 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. nr 153, poz. 1270 ze zm.) skargę można wnieść po wyczerpaniu środków zaskarżenia, jeżeli służyły one skarżącemu w postępowaniu przed organem właściwym w sprawie. Przez wyczerpanie środków zaskarżenia należy rozumieć sytuację, w której stronie nie przysługuje żaden środek zaskarżenia, taki jak zażalenie, odwołanie lub wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy przewidziany w ustawie.
Z przepisu art. 37 § 1 kodeksu postępowania administracyjnego wynika, że na niezałatwienie sprawy w określonym terminie stronie służy zażalenie do organu administracji publicznej wyższego stopnia.
Zatem, skoro skarżący uważa, że Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego jest w bezczynności co do załatwienia jego wniosku o wszczęcie postępowania mającego doprowadzić do urządzenia zjazdu z drogi publicznej, to przed wniesieniem skargi powinien wyczerpać środek zaskarżenia wskazany w w/w art. 37 § 1 kpa, tj. wnieść zażalenie do Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego i dopiero po rozstrzygnięciu tegoż zażalenia lub po upływie terminu wynikającego z przepisów Kpa do jego rozpoznania, wnieść skargę na bezczynność PINB do sądu.
Sąd wezwał skarżącego do wykazania, że wyczerpał w/w środki zaskarżenia. Z pisma skarżącego z dnia 17 stycznia 2006 r. wynika, że złożył jedynie skargę z dnia 2.12.2005 r. do Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego, który to skargę tę w dniu 13.12.2005 r. przesłał do WINB. Zatem nawet gdyby przyjąć, że pismo z 2.12.2005 r. jest zażaleniem na bezczynność PINB, to w tym samym dniu R. Z. wniósł już skargę do Sądu, nie czekając na wynik jego pisma z 2.12.2005 r. Wobec powyższego skarżący nie wyczerpał trybu wskazanego w art. 52 § 1 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, który jak wskazano już wyżej jest koniecznym do tego, aby skargę sąd rozpoznał merytorycznie.
Dlatego sąd na postawie art. 58 § 1 pkt 6 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, skargę tę jako niedopuszczalną odrzucił.