Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Beata Jezielska (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Marzenna Glabas Sędzia WSA Piotr Chybicki Protokolant : St. sekretarz sądowy Grażyna Wojtyszek po rozpoznaniu w dniu 15 maja 2018 r. na rozprawie sprawy ze skargi M.F. na bezczynność Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w złożeniu propozycji służby postanawia odrzucić skargę. WSA/post.1 - sentencja postanowienia
M. F. złożył do tut. Sądu skargę na bezczynność Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w O. w związku z brakiem realizacji ustawowego obowiązku przedstawienia skarżącemu propozycji służby w Służbie Celno-Skarbowej w Krajowej Administracji Skarbowej na podstawie art. 165 ust. 7 ustawy przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej z dnia 16 listopada 2016r. (Dz.U. z 2016r. poz. 1948 ze zm., dalej jako: ustawa Przepisy wprowadzające KAS) pomimo upływu ustawowo wyznaczonego tam terminu, tj. 31 maja 2017r. Wniósł o zobowiązanie organu do niezwłocznego złożenia skarżącemu propozycji służby w Służbie Celno-Skarbowej uwzględniającej posiadane przez skarżącego kwalifikacje, przebieg jego służby oraz dotychczasowe miejsca zamieszkania. W uzasadnieniu podano, że Dyrektor Izby Administracji Skarbowej w O. miał obowiązek prawny wręczenia skarżącemu propozycji służby w terminie do 31 maja 2017r. na podstawie ustawy Przepisy wprowadzające KAS, co wynika z art. 165 ust. 7 tej ustawy. W związku z tym w niniejszej sprawie zachodzi bezczynność organu. Skarżący podał, że zaczął pełnić służbę w Służbie Celnej od 14 lipca 2003r. Z dniem 1 marca 2017r. na mocy art. 165 ust. 3 ustawy Przepisy wprowadzające KAS stał się z mocy prawa funkcjonariuszem Służby Celno-Skarbowej. Pismem z dnia 11 kwietnia 2017r. złożył wniosek o przydział do Grupy Reagowania Kryzysowego. W maju 2017r. okazało się, że nie dostał propozycji służby, a otrzymał jedynie w dniu 16 maja 2017r. propozycję pracy, będącą zdaniem skarżącego w istocie decyzją o zwolnieniu go ze służby, gdyż zarówno jej przyjęcie, jak i ewentualne nieprzyjęcie skutkowało w efekcie zwolnieniem ze służby i utratą statusu funkcjonariusza. Podał, że działając pod silnym przymusem prawnym i ekonomicznym został zmuszony do przyjęcia propozycji (oświadczenie z dnia 25 maja 2017r.), ale cały czas kwestionuje jej zasadność i domaga się złożenia mu propozycji służby, a tym samym utrzymania statusu funkcjonariusza Służby Celno-Skarbowej. Skarżący wyjaśnił, że pismem z dnia 18 maja 2017r. wezwał organ do przedstawienia mu propozycji służby, ale wezwanie to okazało się nieskuteczne. W związku z brakiem propozycji służby złożył także zażalenie do Szefa Krajowej Administracji Skarbowej na bezczynność Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w O., a ponadto pismem z dnia 13 czerwca 2017r. wezwał organ do usunięcia rażącego naruszenia prawa, co nie dało jednak pozytywnego rezultatu. Wskazał, że w piśmie z dnia 22 sierpnia 2017r. Szef KAS wskazał, że skarżącemu nie przysługuje prawo wniesienia zażalenia, a tym samym uznał, że działanie Dyrektora Izby Administracji Skarbowej jest prawidłowe i zgodne z prawem. Skarżący podniósł, że na mocy art. 165 ust. 3 ustawy Przepisy wprowadzające KAS wszyscy funkcjonariusze Służby Celnej stali się funkcjonariuszami Służby Celno-Skarbowej, co nie budziło i nie budzi niczyich wątpliwości i nie było kwestionowane przez organ. Zgodnie bowiem z tym przepisem pracownicy zatrudnieni w izbach celnych oraz urzędach kontroli skarbowej oraz funkcjonariusze celni pełniący służbę w izbach celnych albo w komórkach urzędu obsługującego ministra właściwego do spraw finansów publicznych stają się z dniem wejścia w życie ustawy odpowiednio pracownikami zatrudnionymi w jednostkach organizacyjnych Krajowej Administracji Skarbowej, albo funkcjonariuszami Służby Celno-Skarbowej. W przepisie tym ustawodawca użył zwrotu "odpowiednio" chcąc wyraźnie rozróżnić sytuację dotychczasowych pracowników administracji skarbowej od dotychczasowych funkcjonariuszy celnych. Podkreślił, że użyty przez ustawodawcę zwrot "odpowiednio" nie był przypadkowy, lecz wyznaczał zakres stosowania tego przepisu. Także użycie zwrotu "albo" w dalszej części analizowanego przepisu art 165 ust. 3 ustawy Przepisy wyprowadzające KAS wskazuje na alternatywę wykluczającą się, czyli tzw. dysjunkcję. Ten tok rozumowania prowadzi do konkluzji, że pracownicy zatrudnieni w izbach celnych oraz urzędach kontroli skarbowej w świetle powołanego przepisu mogli stać się tylko i wyłącznie pracownikami zatrudnionymi w jednostkach organizacyjnych Krajowej Administracji Skarbowej, a funkcjonariusze celni pełniący służbę w izbach celnych albo w komórkach urzędu obsługującego ministra właściwego do spraw finansów publicznych mogli się stać tylko i wyłącznie funkcjonariuszami Służby Celno-Skarbowej pełniącymi służbę w jednostkach KAS. W kluczowym dla funkcjonariuszy przepisie tj. art. 165 ust. 7 ustawy Przepisy wprowadzające KAS ustawodawca posługuje się również zwrotami "odpowiednio" oraz dysjunkcją "albo", co wskazuje zdaniem skarżącego na zamiar ustawodawcy, aby zastosować je tak jak w przepisie art. 165 ust. 3 ustawy Przepisy wprowadzające KAS. Zatem na mocy powołanego przepisu odpowiedni organ powinien złożyć wszystkim pracownikom propozycje pracy, a wszystkim funkcjonariuszom propozycje służby. Argumentacji tej nie zmieniają w ocenie skarżącego zapisy art. 170 ust. 1 ustawy Przepisy wprowadzające KAS, gdyż przepis ten również ma taką konstrukcję że wyraźnie rozróżnia sytuację pracowników od funkcjonariuszy wskazując na otrzymywanie przez pracowników propozycji pracy, a przez funkcjonariuszy - propozycji służby. Zdaniem skarżącego w przepisie tym nie można upatrywać samodzielnej podstawy do niewręczania funkcjonariuszom propozycji służby, gdyż należy czytać całą ustawę wprowadzającą KAS i ustawę o KAS holistycznie oraz należy mieć na uwadze Konstytucję RP oraz wyroki Trybunału Konstytucyjnego. Wskazano, że ustawodawca nie sprecyzował żadnych przesłanek ustawowych co do tego kiedy organ wskazane w art. 165 ust. 7 ustawy Przepisy wprowadzające KAS mogłyby nie złożyć funkcjonariuszowi propozycji służby, poza wyjątkiem wynikającym wprost z przepisu art. 144 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016r. o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U z 2016r. poz. 1947 ze zm., dalej jako: ustawa o KAS). Ponadto wprowadzenie instytucji braku składania propozycji służby i wygaszania stosunku służbowego wymagałoby ze strony ustawodawcy, aby obligatoryjnie zapisał kryteria stosowania takiej instytucji oraz ewentualną drogę odwoławczą, a brak takich zapisów rodzi stan ich niekonstytucyjności. W związku z tym zarzucił, że przepisy te są wadliwie interpretowane przez urzędników. Skarżący powołał się także na orzecznictwo Trybunału Konstytucyjnego odnośnie do ochrony stosunku służbowego funkcjonariuszy oraz prawa do sądu. Podniósł, że ani ustawa o KAS, ani ustawa Przepisy wprowadzające KAS nie zawierają zapisów dotyczących wygaszania stosunku służbowego funkcjonariusza poprzez brak złożenia mu propozycji. Ponadto sytuacja w której część funkcjonariuszy otrzymałaby tylko propozycję pracy, a część służby jest niezgodnym z Konstytucją nierównym traktowaniem. W przypadku skarżącego dyskryminacja polegałby na nierównym traktowaniu ze względu na przynależność związkową.