Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Hanna Raszkowska po rozpoznaniu w dniu 12 kwietnia 2012 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi M.S. na bezczynność Dyrektora Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej, działającego z upoważnienia Prezydenta O. w wypłacie dodatku do świadczenia pielęgnacyjnego postanawia oddalić wniosek o przyznanie prawa pomocy w zakresie całkowitym.
W złożonej do tut. Sądu skardze M.S. zarzuciła Dyrektorowi Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej w O. bezczynność w wypłacie przyznanego decyzją tego organu z dnia 30 grudnia 2011 r. dodatku do świadczenia pielęgnacyjnego za listopad i grudzień 2011 r. Skarżąca wniosła jednocześnie o zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie adwokata.
W odpowiedzi na skargę Dyrektor Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej poinformował, że skarżącej przyznano pomoc finansową udzieloną w ramach rządowego programu wspierania osób pobierających świadczenie pielęgnacyjne. Wskazał, że pismem z dnia 16 lutego 2012 r. skarżąca została poinformowana o przyczynie braku wypłaty świadczenia.
W piśmie procesowym z dnia 3 kwietnia 2012 r. organ administracji podał, że decyzją Wojewody W. z dnia 26 marca 2012 r. przyznane zostały środki finansowe na realizację powyższego programu i tego dnia wypłacono skarżącej należną kwotę.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie zważył, co następuje.
Zgodnie z art. 247 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2012 r. Nr 270, dalej jako: p.p.s.a.), prawo pomocy nie przysługuje stronie w razie oczywistej bezzasadności jej skargi.
Przyjmuje się, że skarga jest oczywiście bezzasadna, jeżeli bez głębszej analizy prawnej nie budzi wątpliwości, że skarga nie może zostać uwzględniona (podobnie NSA w postanowieniach dnia 19 sierpnia 2009 r., I OZ 788/09, LEX nr 552419; z dnia
28 stycznia 2009 r., I OZ 35/09 LEX nr 551912; z dnia 4 czerwca 2008 r., II OZ 561/08, LEX nr 494352).
W niniejszej sprawie skarżąca zaskarżyła do Sądu bezczynność Dyrektora MOPS w wypłacie dodatku do świadczenia pielęgnacyjnego, co nie podlega zaskarżeniu do sądu administracyjnego. Wypłata przyznanego dodatku od świadczenia pielęgnacyjnego nie stanowi bowiem "innego aktu lub czynności" w rozumieniu art. 3 § 2 pkt 4 p.p.s.a. Skoro wypłata nie mieści się w zamkniętym katalogu aktów i czynności administracyjnych zaskarżalnych do sądu administracyjnego, to na bezczynność w tej sprawie również nie służy skarga do sądu administracyjnego. Wniesiona skarga odpowiada zatem wymogom skargi oczywiście bezzasadnej, o której mowa w cytowanym art. 247 p.p.s.a. Powyższe powoduje, że skarżącej nie przysługuje prawo pomocy.
Mając powyższe na uwadze Sąd, na podstawie art. 247 p.p.s.a. orzekł, jak w sentencji postanowienia.