Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Tadeusz Lipiński po rozpoznaniu w dniu 15 lipca 2010r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi A. S. na bezczynność Dyrektora Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej w przedmiocie rozpatrzenia skarg na pracowników Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej postanawia odrzucić skargę.
W dniu 31 marca 2010r. A. S. nadesłał do tut. Sądu pocztą elektroniczną (e-mail) skargę na bezczynność Dyrektora Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej oraz jego zastępcy w zakresie rozpoznania składanych przez niego skarg na pracowników Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej. Zarzucił w niej, że wobec wnoszenia licznych skarg w celu ich nierozpoznawania organ zażądał (aby go "pomęczyć i zniechęcić") odczytywania składanych pism wobec braku ich czytelności. Podkreślił przy tym, iż wcześniej takie skargi były odczytywane.
W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej odrzucenie, a w przypadku nie uwzględnienia tego wniosku, o jej oddalenie. Podniesiono, iż organem właściwym do jej rozpoznania jest Rada Miejska, nie zaś Wojewódzki Sąd Administracyjny. Jednocześnie wskazano, iż skargi skierowane do Burmistrza Miasta dotyczące pracowników Ośrodka są przekazywane do rozpatrzenia przez Dyrektora Ośrodka, a o sposobie załatwienia sprawy zawsze jest powiadamiany zainteresowany oraz Burmistrz Miasta. Zaznaczono również, iż wezwania skarżącego do osobistego stawiennictwa w Ośrodku dotyczą tylko sytuacji złożenia pisma odręcznego, które jest nieczytelne, niezrozumiałe w swojej treści i zawiera niesprecyzowane wnioski i żądania.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie zważył, co następuje:
Merytoryczne rozpoznanie zasadności skargi poprzedzone jest w postępowaniu przed sądami administracyjnymi badaniem dopuszczalności jej wniesienia.
W myśl art. 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) sądy administracyjne sprawują kontrolę administracji publicznej poprzez rozpatrywanie skarg na akty, czynności lub bezczynność organów administracji publicznej. Zauważyć przy tym należy, że nie każda działalność organów administracji publicznej podlega kontroli sądu administracyjnego. Zgodnie z utrwalonym orzecznictwem sądowym sądy administracyjne nie są bowiem właściwe między innymi do rozpoznawania tzw. skarg powszechnych, a więc skarg związanych, tak jak w niniejszej sprawie, z nienależytym wykonywaniem zadań przez właściwe organy administracji publicznej albo ich pracowników (tak m.in. w postanowieniu NSA z 25 lutego 2009r., sygn. akt II OSK 241/09, opublikowanym na stronie internetowej NSA pod adresem orzeczenia.nsa.gov.pl). Skargi te wnoszone są bowiem oraz rozpatrywane w trybie i przez organy określone w Dziale VIII (art. 227-240) ustawy z dnia 14 czerwca 1960r. Kodeks postępowania administracyjnego (tekst jednolity Dz. U. 2000r., Nr 98, poz. 1071 ze zm.) i stanowią odformalizowany środek obrony i ochrony różnych interesów jednostki, których naruszenie nie daje jednak podstaw do żądania wszczęcia postępowania administracyjnego. Dlatego też, skargi takie załatwiane są w samodzielnym, jednoinstancyjnym postępowaniu uproszczonym, kończącym się czynnością materialno-techniczną zawiadomienia skarżącego o sposobie załatwienia sprawy będącej przedmiotem skargi, a wydane w następstwie rozpoznania takich skarg akty, nie podlegają kontroli sądu administracyjnego (postanowienie NSA z dnia 07 lipca 2009r., sygn. akt I OSK 803/09, opublikowane na stronie internetowej NSA pod adresem orzeczenia.nsa.gov.pl). W postępowaniu tym nie przysługuje również skarga na bezczynność (por. postanowienie NSA z dnia 21 listopada 2000r., sygn. akt III SAB 108/99 (LEX nr 48017).
W niniejszej sprawie przedmiotem skargi jest bezczynność Dyrektora Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej w załatwianiu spraw urzędowych. W myśl art. 229 pkt 3 Kodeksu postępowania administracyjnego organem właściwym do rozpatrywania skarg w takim wypadku jest rada miasta, nie zaś sąd administracyjny. Należy w tym miejscu wyjaśnić, iż zastępca Dyrektora Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej wykonuje swoje zadania jedynie w zastępstwie Dyrektora MOPS i wyłącznie w zakresie powierzonych mu zadań. Zatem jego działanie lub bezczynność należy traktować tak samo jak działanie lub bezczynność Dyrektora MOPS.
W świetle powyższych rozważań, na mocy art. 58 § 1 pkt 1 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, skargę należało odrzucić.