Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Adam Matuszak po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 17 grudnia 2015 r. sprawy ze skargi A. Z. na bezczynność Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w sprawie samowoli budowlanej na skutek skargi kasacyjnej skarżącego od postanowienia z dnia 12 lutego 2014 r. w przedmiocie odrzucenia skargi postanawia odrzucić skargę kasacyjną.
Postanowieniem z dnia 12 lutego 2014 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie, działając na zasadzie art. 220 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. -
- Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U z 2012 r. poz. 270 ze zm.; w skr. p.p.s.a.), odrzucił skargę A. Z. na bezczynność Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w sprawie samowoli budowlanej (k. 216-220 akt). W uzasadnieniu podano, że skarga podlegała odrzuceniu wobec bezskutecznego upływu siedmiodniowego terminu do uiszczenia wpisu od skargi, określonego w zarządzeniu przewodniczącego wydanym po oddaleniu przez Naczelny Sąd Administracyjny zażalenia na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, którym odmówiono przyznania stronie prawa pomocy.
Odpis tego postanowienia z uzasadnieniem oraz pouczeniem o terminie i sposobie wniesienia skargi kasacyjnej doręczono skarżącemu w dniu 1 marca 2014 r. (k. 225, 228)
W dniu 3 marca 2014 r. skarżący nadał w urzędzie pocztowym własnoręcznie sporządzoną i podpisaną skargę kasacyjną (zatytułowaną zażaleniem) na powyższe postanowienie (k. 233, 235).
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie zważył, co następuje:
Przede wszystkim należy wyjaśnić, iż ustawą z dnia 9 kwietnia 2015 r. o zmianie ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r. poz. 658) wprowadzono nowe rozwiązanie w zakresie wnoszenia środków odwoławczych przez ograniczenie przedmiotu zaskarżenia skargą kasacyjną i wyłączenie z nich postanowień wydanych z przyczyn formalnych, w tym postanowień o odrzuceniu skargi, od której pomimo wezwania nie został uiszczony należny wpis (art. 220 § 3 p.p.s.a.). Zmianę tę wprowadzono nadając nowe brzmienie art. 173 § 1 p.p.s.a. Środkiem odwoławczym od postanowień w tym przedmiocie stało się zażalenie (art. 194 § 1 pkt 1a p.p.s.a.). W art. 2 ww. ustawy z dnia 9 kwietnia 2015 r. nie zamieszczono jednak przepisu art. 1 pkt 48 ustawy z dnia 9 kwietnia 2015 r., w konsekwencji czego do postępowań wszczętych przed wejściem w życie ustawy z dnia 9 kwietnia 2015 r. stosuje się art. 173 § 1 p.p.s.a. w dotychczasowym brzmieniu. Stanowi o tym expressis verbis art. 2 in fine tej ustawy. Brak wyliczenia w przepisie art. 2 ustawy z dnia
9 kwietnia 2015 r. treści normy art. 1 pkt 48 ustawy z dnia 9 kwietnia 2015 r. oznacza, że od postanowień o odrzuceniu skargi wydanych w postępowaniach wszczętych przed dniem wejścia w życie ustawy z dnia 9 kwietnia 2015 r. przysługuje skarga kasacyjna (por. postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 3 grudnia 2015 r., sygn. akt II OSK 2891/15, publ.: http://nsa.gov.pl).
W myśl art. 178 p.p.s.a. wojewódzki sąd administracyjny odrzuci na posiedzeniu niejawnym skargę kasacyjną wniesioną po upływie terminu lub z innych przyczyn niedopuszczalną, jak również skargę kasacyjną, której braków strona nie uzupełniła w wyznaczonym terminie.
Art. 175 § 1 p.p.s.a. stanowi zaś, że skarga kasacyjna powinna być sporządzona przez adwokata lub radcę prawnego. Przepisu tego nie stosuje się, gdy skargę kasacyjną sporządza sędzia, prokurator, notariusz, radca Prokuratorii Generalnej Skarbu Państwa albo profesor lub doktor habilitowany nauk prawnych, będący stroną, jej przedstawicielem lub pełnomocnikiem, albo gdy skargę kasacyjną wnosi prokurator lub Rzecznik Praw Obywatelskich (art. 175 § 2).