Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Tadeusz Lipiński po rozpoznaniu w dniu 26 września 2011 r. na posiedzeniu niejawnym skargi A. Z. na bezczynność Dyrektora Okręgowego Służby Więziennej w rozpoznaniu wniosku z dnia 27 sierpnia 2010 r. w sprawie orzeczenia dyscyplinarnego postanawia odrzucić skargę. WSA/post.1 - sentencja postanowienia
A. Z. wniósł skargę na bezczynność Dyrektora Okręgowego Służby Więziennej w rozpoznaniu wniosku z dnia 27 sierpnia 2010 r. o wydanie decyzji stwierdzającej nieważność prawomocnego orzeczenia dyscyplinarnego Dyrektora Aresztu Śledczego z dnia "[...]" oraz wznowienie postępowania zakończonego tym orzeczeniem i jego uchylenie.
W uzasadnieniu skarżący wskazał, iż zażalenie, jakie w tym względzie skierował do Dyrektora Generalnego SW w piśmie z dnia 18 października 2010 r., nie zostało uznane. Do dnia złożenia skargi do sądu Dyrektor Okręgowy Służby Więziennej nie wydał żądanej decyzji ani innego aktu administracyjnego o odmowie jej wydania. Organ pozostaje zatem w bezczynności w dokonywaniu czynności z zakresu administracji publicznej, dotyczącej uprawnienia wynikającego z art. 104 w zw. z art. 61 § 1 i 3 k.p.a.
W odpowiedzi na skargę Dyrektor Okręgowy Służby Więziennej wniósł o jej oddalenie. Wskazał, iż zgodnie z właściwością przesłał przedmiotowy wniosek, do rozpoznania Dyrektorowi Aresztu Śledczego. W dniu
27 września 2010 r. wydał on postanowienie o odmowie wznowienia postępowania dyscyplinarnego. Na skutek zażalenia A. Z., postanowienie o odmowie wznowienia tego postępowania wydał w dniu "[...]" Dyrektor Okręgowy Służby Więziennej.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie zważył, co następuje:
Art. 3 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 roku Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. nr 153, poz. 1270 z późn. zm.), zwanej dalej w skrócie: p.p.s.a., wymienia enumeratywnie sprawy poddane kontroli sądowi administracyjnemu. Do takich spraw należą także skargi na bezczynność organów administracji publicznej, lecz jedynie w przypadkach, o których mowa w ust. 2 pkt 1 - 4a powołanego artykułu, tj. w przypadku gdy organ orzeka w drodze decyzji administracyjnej, postanowienia w postępowaniu administracyjnym, na które służy zażalenie albo kończącego postępowanie, a także postanowienia rozstrzygającego sprawę co do istoty, postanowienia w postępowaniu egzekucyjnym i zabezpieczającym, na które służy zażalenie, innych aktów lub czynności z zakresu administracji publicznej dotyczących uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa oraz pisemnych interpretacji przepisów prawa podatkowego wydawanych w indywidualnych sprawach.
Uwzględniając skargę na bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania przez organy w określonych wyżej sprawach, sąd zobowiązuje organ do wydania w określonym terminie aktu lub interpretacji lub dokonania czynności lub stwierdzenia albo uznania uprawnienia lub obowiązku wynikających z przepisów prawa (art. 149 § 1 p.p.s.a.)
Należy w tym miejscu zwrócić uwagę na to, iż zakres stosowania środków określonych w ustawie p.p.s.a. jest dopuszczalny tylko w sprawach skarg objętych właściwością sądów administracyjnych. Sądy administracyjne mogą rozważać zastosowanie lub odmowę zastosowania wobec działalności administracji publicznej określonych ustawą środków wyłącznie w zakresie objętym właściwością sądów. Zastosowanie danego rodzaju środka następuje po rozpoznaniu sprawy zgodności z prawem zaskarżonego działania wykonującego administrację publiczną, a brak właściwości sądu administracyjnego wyłącza zastosowanie lub odmowę zastosowania środków przewidzianych omawianą ustawą. Wynika to expressis verbis z art. 58 § 1 pkt 1 p.p.s.a., który stanowi, że sąd odrzuca skargę, jeżeli sprawa nie należy do właściwości sądu administracyjnego (por. B. Adamiak w glosie do wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 6 lipca 2004 r. sygn. OSK 547/04 - OSP 2006r., nr 5 poz. 62).