Sprawa ze skargi na bezczynność Dyrektora Oddziału Regionalnego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa w Opolu w przedmiocie nieprzekazania zawiadomienia do prokuratury i nałożenie kary porządkowej
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Elżbieta Naumowicz po rozpoznaniu w dniu 19 maja 2014 r. na posiedzeniu niejawnym na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi P. Z. na bezczynność Dyrektora Oddziału Regionalnego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa w Opolu w przedmiocie nieprzekazania zawiadomienia do prokuratury i nałożenie kary porządkowej postanawia: odrzucić skargę.

Uzasadnienie strona 1/2

P. Z. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu, drogą elektroniczną, za pośrednictwem Dyrektora Oddziału Regionalnego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa w Opolu (dalej ARiMR), skargę na bezczynność Dyrektora Oddziału Regionalnego ARiMR w Opolu w przedmiocie nieprzekazania zawiadomienia do prokuratury i nałożenie kary porządkowej. Skarżący wskazał, że wnioskuje o nałożenie kary porządkowej na Dyrektora, gdyż "nie przekazał do prokuratury zawiadomienia, iż podległe mu biuro powiatowe tworzy dokumenty o przekazywaniu spraw, termin na przekazanie minął 6 marca 2014 r."

W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej odrzucenie.

W wykonaniu zarządzenia Przewodniczącego Wydziału II tut. Sądu z dnia 17 kwietnia 2014 r. skarżący został wezwany do uzupełnienia braków formalnych skargi przez jej podpisanie oraz wskazanie w zakresie jakiego aktu administracyjnego, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 8 w związku z art. 3 § 2 pkt 4 a ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.), zwanej dalej P.p.s.a., organ pozostaje bezczynny i wskazanie jaka jest podstawa żądania nałożenia na organ kary porządkowej, w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem odrzucenia skargi. Wezwania przesłane zostały na adres podany w skardze i pod tym adresem doręczone w dniu 23 kwietnia 2014 r. T. Z. za pisemnym pokwitowaniem.

Na wezwanie Sądu, w dniu 23 kwietnia 2014 r. skarżący przesłał drogą elektroniczną pismo, w którym stwierdził, że "o jakie zażalenie chodzi jest w aktach ze zostało przekazane a strona została o tym poinformowana?" oraz że "nie ma w tym piśmie zażalenia to to pismo mam podpisać?"

Do dnia wydania niniejszego postanowienia skarżący nie podpisał skargi ani nie sprecyzował jej żądania.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Skargę należało odrzucić.

Na wstępie należy wskazać, że przed merytorycznym rozpoznaniem skargi Sąd w pierwszej kolejności bada z urzędu dopuszczalność skargi, ustalając, czy nie zachodzi jedna z przesłanek do jej odrzucenia, jakie zostały wymienione enumeratywnie w art. 58 § 1 P.p.s.a., do których należy nieuzupełnienie braków formalnych (pkt 3).

Na zasadzie art. 57 § 1 P.p.s.a., skarga powinna czynić zadość wymaganiom pisma w postępowaniu sądowym i ponadto powinna zawierać wskazanie zaskarżonej decyzji, postanowienia, innego aktu lub czynności; oznaczenie organu, którego działania lub bezczynności skarga dotyczy; określenie naruszenia prawa lub interesu prawnego. Natomiast zgodnie z treścią art. 46 § 1 pkt 4 P.p.s.a., każde pismo strony powinno zawierać podpis strony albo jej przedstawiciela ustawowego. Podpis musi być własnoręczny z wyjątkiem przypadków, o których mowa w art. 46 § 4 P.p.s.a. Niepodpisanie skargi przez skarżącego lub pełnomocnika ustanowionego zgodnie z wymogami art. 35 § 1 P.p.s.a. stanowi brak formalny uniemożliwiający nadanie jej dalszego biegu.

W tym miejscu należy wskazać, iż Naczelny Sąd Administracyjny w uchwale z dnia 12 maja 2014 r., sygn. akt I OPS 10/13 (dostępna na stronie internetowej - Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych, http://orzeczenia.nsa.gov.pl), stwierdził, że w aktualnym stanie prawnym w postępowaniu sądowoadministracyjnym - z uwagi na treść art. 46 P.p.s.a. - nie jest dopuszczalne wniesienie do sądu pisma opatrzonego bezpiecznym podpisem elektronicznym w rozumieniu art. 3 pkt 2 ustawy z dnia 18 września 2001 r. o podpisie elektronicznym (Dz. U. z 2013 r., poz. 262), w tym także za pośrednictwem organu administracji publicznej, za pomocą środków komunikacji elektronicznej. W orzecznictwie sądowoadministracyjnym jednolicie przyjmuje się, że pismo sporządzone w formie elektronicznej - po jego wydrukowaniu - nie spełnia wymogów pisma procesowego i dotknięte jest brakiem formalnym. Dla skuteczności pisma wnoszonego przez stronę do sądu administracyjnego drogą elektroniczną konieczne jest późniejsze opatrzenie go własnoręcznym podpisem, gdyż tylko taki podpis spełnia wymogi wynikające z art. 46 § 1 pkt 4 P.p.s.a.

Strona 1/2