Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Daria Sachanbińska po rozpoznaniu w dniu 22 października 2018 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi A Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością Spółka komandytowa z siedzibą w [...] na bezczynność Starosty Namysłowskiego w przedmiocie podjęcia czynności zmierzających do zastosowania środków egzekucyjnych w celu usunięcia odpadów postanawia odrzucić skargę.
Pismem z dnia 12 czerwca 2018 r. A Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością Spółka komandytowa z siedzibą w [...] (zwana dalej "skarżącą" lub "Spółką"), reprezentowana przez profesjonalnego pełnomocnika, wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu skargę na bezczynność Starosty Namysłowskiego, polegającą na niepodjęciu żadnych czynności zmierzających do zastępczego wykonania środków egzekucyjnych w stosunku do B Sp. z o.o., która uchyla się od wykonania obowiązku usunięcia odpadów z nieruchomości położonej w [...] przy ul. [...], składającej się z działek o numerach: a, b i c. Skarżąca wskazała, że bierność Starosty Namysłowskiego zmusiła ją do złożenia skargi na jego czynność w trybie art. 6 § 1a ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji. Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Opolu postanowieniem z dnia 25 kwietnia 2018 r. uznało skargę za uzasadnioną, jednak ze względu na brak kompetencji nie mogło "przymusić" Starosty Nyskiego do podjęcia działań zmierzających do wyegzekwowania określonego postępowania.
Odpowiadając na skargę, Starosta Namysłowski wniósł o jej oddalenie. Organ wyjaśnił, że w dniu 5 października 2016 r. wystosował do Spółki B upomnienie, żądając wykonania obowiązku usunięcia odpadów i skutków prowadzonej działalności na koszt własny, w związku z ostatecznością decyzji z dnia 5 grudnia 2013 r., nr [...]. Później - postanowieniem z dnia 28 listopada 2016 r. - nałożył na tę spółkę grzywnę w celu przymuszenia wykonania obowiązku i w dniu 16 stycznia 2017 r. przekazał je wraz z tytułem wykonawczym do organu egzekucyjnego. Następnie pismem z dnia 18 grudnia 2017 r. organ zwrócił się do organu egzekucyjnego w sprawie informacji na temat sprawy. Pismem z dnia 5 lutego 2018 r. organ ponownie wystosował pismo do Urzędu Skarbowego w [...], prosząc o wskazanie etapu postępowania, a potem w dniu 7 maja 2018 r. wysłał wymagane dokumenty do organu egzekucyjnego, w tym tytuł wykonawczy. Organ stwierdził, opisując przebieg podjętych działań, że nie pozostaje w zarzucanej bezczynności.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu zważył, co następuje:
Skargę należało odrzucić.
Na wstępie wskazać należy, że przed dokonaniem oceny merytorycznej zasadności skargi sąd z urzędu bada w pierwszej kolejności dopuszczalność skargi. W tym zakresie ustala, czy nie zachodzi jedna z przesłanek do jej odrzucenia, wymienionych w art. 58 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2018 r. poz. 1302), zwanej dalej P.p.s.a.
Przypomnienia wymaga, że w niniejszej sprawie postępowanie sądowoadministracyjne zostało zainicjowane skargą na bezczynność organu, wyrażającą się w braku podjęcia przez ten organ, będący wierzycielem, czynności zmierzających do zastosowania środków egzekucyjnych w celu usunięcia odpadów. Zdaniem Sądu, tak zakreślony przedmiot sprawy powoduje, że brak jest podstaw do jej zaliczenia do katalogu bezczynności czy przewlekłego prowadzenia postępowania określonego w art. 3 § 2 pkt 8 i 9 P.p.s.a., które można zaskarżyć do sądu administracyjnego.