Starszy referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu - Katarzyna Witkowicz-Grochowska po rozpoznaniu w dniu 30 listopada 2017r. na posiedzeniu niejawnym wniosku o przyznanie prawa pomocy w sprawie ze skargi M.K. na bezczynność Prezydenta Miasta w przedmiocie zasiłku celowego postanawia 1. umorzyć postępowanie w przedmiocie wniosku o zwolnienie od kosztów sądowych, 2. ustanowić dla M. K. radcę prawnego, którego wyznaczy Okręgowa Izba Radców Prawnych. /-/ K. Witkowicz-Grochowska
Skarżący M. K. w dniu 15 listopada 2017r. złożył w Biurze Podawczym Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu dwukrotnie wniosek o przyznania prawa pomocy wraz z dołączonymi formularzami PPF (L. dz. 478/17 k. 17 i nast. oraz L. dz. 426/17, k. 36 i nast.). Domagał się zwolnienia od kosztów sądowych oraz ustanowienia adwokata do reprezentowania go przed sądami administracyjnymi, ale także przed Sądem Najwyższym w Warszawie, Trybunałem Konstytucyjnym w Warszawie, Trybunałem Sprawiedliwości w Strasburgu, Trybunałem Praw Człowieka w Luksemburgu oraz innymi organami krajowymi i międzynarodowymi. W uzasadnieniu wniosku argumentował, że nie stać go na obronę prawną ze względu na brak środków do życia i krytyczny stan materialny. Argumentował, że jest osobą ciężko chorą, inwalidą, jedynym dochodem jest zasiłek z pomocy społecznej w kwocie [...] zł miesięcznie. Prowadzi samodzielne gospodarstwo domowe. Skarżący podał, że posiada udział w mieszkaniu o powierzchni [...]m² w P. Nie ma żadnych oszczędności, czy wartościowych ruchomości. Wyszczególnił koszty utrzymania na, które składa się czynsz [...] zł, prąd [...]zł, gaz [...]zł, telefon [...] zł, koszty leków w zależności od posiadanych środków. Z akt administracyjnych wynika, że korzysta z dodatku mieszkaniowego w kwocie [...]zł miesięcznie, dodatku energetycznego w wysokości [...]zł.
Zgodnie z art. 199 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2017r., poz. 1369, dalej "P.p.s.a.") strona ponosi koszty postępowania związane ze swym udziałem w sprawie, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej. Taki szczególny przepis to art. 239 § 2 pkt 1 a) P.p.s.a., zgodnie z którym nie ma obowiązku uiszczenia kosztów sądowych strona skarżąca działanie lub bezczynność organu w sprawach z zakresu pomocy i opieki społecznej. Stąd skarżący wnosząc skargę w sprawie dotyczącej pomocy finansowej z mocy prawa, nie ma obowiązku uiszczania kosztów sądowych w zakresie opłat sądowych i wydatków (art. 211 - art. 213 P.p.s.a.).
Wobec powyższego skarżący zwolniony jest na mocy ustawy z obowiązku poniesienia wszystkich kosztów sądowych związanych z jego udziałem w niniejszej sprawie - art. 239 § 1 pkt 1 a) P.p.s.a. W tym stanie rzeczy rozpoznanie wniosku skarżącego w przedmiocie zwolnienia od kosztów sądowych stało się zbędne i postępowanie w tym zakresie umarza się (art. 249a P.p.s.a.).
Skarżący złożył także wniosek o ustanowienie adwokata, który należało rozpoznać merytorycznie w oparciu o jego sytuację majątkową, rodzinną i finansową.
Zgodnie z dyspozycją art. 246 §1 pkt 2 P.p.s.a., przyznanie prawa pomocy osobie fizycznej w zakresie częściowym następuje, gdy wykaże, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania bez uszczerbku w koniecznych kosztach bieżącego swojego utrzymania.
Z przedłożonego oświadczenia o stanie majątkowym, finansowym i dochodach wynika, że sytuacja skarżącego pozwala na ustanowienie profesjonalnego pełnomocnika z urzędu. Prowadzi samodzielne gospodarstwo domowe i utrzymuje się jedynie z pomocy społecznej w wysokości, która z trudem zaspokaja podstawowe potrzeby koniecznego utrzymania. Nadto choruje, co wymaga dodatkowych wydatków. Skarżący nie ma żadnego majątku, z którego mógłby czerpać środki na swoje utrzymanie, a także nie dysponuje żadnymi oszczędnościami. Przedstawiona przez wnioskodawcę sytuacja finansowa wskazuje, więc że nie ma możliwości wygospodarowania jakichkolwiek środków na pokrycie wolnorynkowego wynagrodzenia pełnomocnika z wyboru. Przyznać zatem należało prawo pomocy w tym zakresie.
W tym miejscu wskazać należy, że skarżący sprecyzował, że prosi o pełnomocnika z Kancelarii dr. M.J. i K. N. - dr. B. K. Z uwagi na fakt, że jest to kancelaria radców prawnych i wnioskowany pełnomocnik jest radcą prawnym należało ustanowić dla skarżącego radcę prawnego, którego konkretną osobę wyznaczy Okręgowa Izba Radców Prawnych. Wyjaśnić skarżącemu należy, że w ramach prawa pomocy ustanawia się pełnomocnika z urzędu, którego konkretną osobę wyznacza dopiero OIRP, Sąd zwracając się do Izby Radców Prawnych o wyznaczenie radcy może jedynie wskazać, że skarżący prosił o konkretnego radcę prawnego. Ostateczna decyzja co do osoby radcy należy do Dziekana Okręgowej Izby Radców Prawnych. Nadto w ramach prawa pomocy udzielonej w oparciu o ustawę o postępowaniu przed sądami administracyjnymi można ustanowić pełnomocnika do reprezentowania skarżącego jedynie przed sądami administracyjnymi.
Podkreślić należy, że zgodnie z treścią art. 249 P.p.s.a. przyznanie prawa pomocy może być cofnięte w całości lub w części, jeżeli okaże się, że okoliczności, na podstawie których je przyznano, nie istniały lub przestały istnieć.
Na podstawie art. 258 §1 i 2 pkt 7 w zw. z art. 249 a i art. 246 §1 pkt 1 i 2 ustawy prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi orzeczono, jak w postanowieniu.
/-/ K. Witkowicz-Grochowska