Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Tomasz Świstak Sędziowie Sędzia WSA Elwira Brychcy Sędzia WSA Danuta Rzyminiak-Owczarczak (spr.) Protokolant st. sekr. sąd. Mariola Kaczmarek po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 28 lutego 2018 r. sprawy ze skargi R. M. na bezczynność Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w przedmiocie złożenia propozycji pełnienia służby; postanawia odrzucić skargę
Pismem z 09 października 2017 r. R. M. (dalej jako: Skarżący), reprezentowany przez profesjonalnego pełnomocnika adwokata P. C., wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu skargę na bezczynność Dyrektora Izby Administracji Skarbowej (dalej jako: DIAS) polegającą na braku złożenia propozycji służby w Służbie Celno-Skarbowej w Krajowej Administracji Skarbowej (w skrócie "KAS"). Skarżący wywiódł, że w tym zakresie organ miał ustawowy obowiązek, wynikający z art. 165 ust. 7 ustawy przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej z dnia 16 listopada 2016 r. (Dz.U. poz. 1948, dalej: "przepisy wprowadzające ustawę KAS"). Skarżący wniósł o stwierdzenie istnienia bezczynności Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w związku z faktem braku przedstawienia propozycji służby i zobowiązanie tego organu do zaprzestania bezczynności poprzez złożenie mu propozycji pełnienia służby w Służbie Celno - Skarbowej, uwzględniającej posiadane przez niego kwalifikacje, przebieg służby oraz dotychczasowe miejsce zamieszkania.
W uzasadnieniu skargi wskazano, że DIAS miał do dnia 31 maja 2017 r. prawny obowiązek wręczenia propozycji służby na podstawie art. 165 ust. 7 przepisów wprowadzających ustawę o KAS. Nie dokonując tego naruszył nie tylko wskazaną regulację, ale także:
- art. 6 Europejskiej Konwencji o Ochronie Praw Człowieka i Podstawowych Wolności (Dz.U. z 1993 r., Nr 61, poz. 284 ze zm.),
- rekomendację nr R (80) 2 Komitetu Ministrów Rady Europy z dnia 11 marca 1980 r. dotyczącą wykonywania dyskrecjonalnych kompetencji administracji, wskazującej na konieczność poddania bezczynności organu stosownej kontroli,
- Europejski Kodeks Dobrej Administracji przyjęty przez Parlament Europejski w dniu 6 września 2001 r., który w art. 17 formułuje zasadę terminowego podejmowania rozstrzygnięć przez organy administracji,
- art. 41 ust. 1 Karty Praw Podstawowych Unii Europejskiej, przyjętej 7 grudnia 2000 r. w Nicei (Dz. Urz. UE z 2007 r.), który wskazany jest jako przykład standardów europejskich.
Zdaniem Skarżącego, z art. 165 ust. 7 ustawy przepisy wprowadzające ustawę o KAS wynika, że organ powinien był złożyć wszystkim pracownikom propozycje pracy, a wszystkim funkcjonariuszom propozycje służby. Odwołano się również do brzmienia art. 170 ustawy przepisy wprowadzające ustawę wskazując, że w przepisie tym nie można upatrywać samodzielnej podstawy do nie wręczenia propozycji, ale na uwadze mieć należy cały akt prawny oraz Konstytucję RP i wyroki Trybunału Konstytucyjnego.
Zarzucając wskazanym przepisom niekonstytucyjność Skarżący powołał się na nierówne traktowanie osób, które w takiej samej sytuacji prawnej dostały propozycję służby. Skarżący wykazał, że przed wniesieniem skargi do Sądu, pismem z dnia 16 maja 2017 r. skierował do DIAS wezwanie do złożenia propozycji służby. Wezwanie to nie zostało uwzględnione, a o swoim stanowisko DIAS poinformował go w czerwcu 2017 r. Pismem z dnia 10 sierpnia 2017 r. złożył zażalenie do Szefa Krajowej Administracji Skarbowej, w trybie art. 37 p.1 K.p.a., na bezczynność DIAS. Skarżący wyjaśnił, że dostał jedynie propozycję pracy w dniu 09 maja 2017 r. - pismem z dnia 25 kwietnia 2017 r.) i propozycji tej nie przyjął. Wyjaśnił, że ze Służbą Celną związany jest od ponad 32 lat, w tym czasie pogłębiał swoją wiedzę i doświadczenie, uczestniczył w licznych szkoleniach, a przebieg służby na przestrzeni tych lat był nienaganny. W tej sytuacji Skarżący uznał, że organ potraktował go w sposób szablonowy i zmuszony jest szukać pomocy i ochrony prawnej na drodze sądowej.