Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Tomasz Świstak po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 8 września 2016 r. sprawy ze skarg T. K., J. Ż. i C. Ż. na bezczynność Prezydenta Miasta w przedmiocie zasiłku celowego postanawia odrzucić skargę J. Ż. i C. Ż.. /-/ T. Świstak
T. K. pismem z dnia 10 marca 2016 r. wniósł bezpośrednio do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu skargę na bezczynność Prezydenta Miasta w przedmiocie nierozpatrzenia wniosku z dnia 24 stycznia 2016 r. dotyczącego przyznania J. Ż. i C. Ż. zasiłku celowego na pokrycie wydatków na leki, na zakup koców i odzieży oraz piecyka gazowego.
Sąd działając na podstawie art. 54 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2016 r. poz. 718 ze zm., dalej: p.p.s.a.) przekazał skargę organowi.
Po przesłaniu Sądowi przez Prezydenta Miasta skargi wraz z odpowiedzią organu i aktami sprawy, Sąd w dniu 19 maja 2016 r. wezwał T. K. do wyjaśnienia, czy skargę wniósł wyłącznie we własnym imieniu, czy działając w imieniu własnym oraz w imieniu J. Ż. i C. Ż., czy może działając wyłącznie jako pełnomocnik J. Ż. i C. Ż.. Jednocześnie Sąd poinformował T. K. o treści art. 35 § 1 p.p.s.a., zgodnie z którym pełnomocnikiem strony może być adwokat lub radca prawny, a ponadto inny skarżący lub uczestnik postępowania, jak również małżonek, rodzeństwo, wstępni lub zstępni strony oraz osoby pozostające ze stroną w stosunku przysposobienia, a także inne osoby, jeżeli przewidują to przepisy szczególne.
W piśmie z dnia 25 maja 2016 r. T. K. wyjaśnił, że skargę złożył w imieniu własnym oraz jako pełnomocnik J. Ż. i C. Ż.. Do pisma załączył kopie pełnomocnictw udzielonych mu przez J. Ż. i C. Ż..
Zarządzeniem z dnia 9 czerwca 2016 r. Sąd stwierdził, że w świetle przepisu art. 35 § 1 p.p.s.a. T. K. nie może reprezentować J. Ż. i C. Ż. w niniejszym postępowaniu sądowoadministracyjnym.
Następnie Sąd pismami z dnia 10 czerwca 2016 r. poinformował o powyższym skarżących i jednocześnie wezwał skarżących J. Ż. i C. Ż. do usunięcia w terminie 7 dni braków formalnych skargi poprzez jej podpisanie (na załączonej kopii) pod rygorem odrzucenia skargi.
Z uwagi na nieobecność pod adresem zamieszkania J. Ż. i C. Ż. wezwania do podpisania skargi zostały doręczone im w trybie zastępczym, ze skutkiem na dzień 29 czerwca 2016 r. (art. 73 p.p.s.a.).
W zakreślonym przez Sąd terminie skarżący J. Ż. i C. Ż. nie przedłożyli podpisanej przez nich skargi.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu zważył, co następuje.
Zważyć należy, iż zgodnie z art. 46 § 1 pkt 4 p.p.s.a., każde pismo strony powinno zawierać podpis strony albo jej przedstawiciela ustawowego lub pełnomocnika. W myśl art. 57 § 1 p.p.s.a., skarga powinna czynić zadość wymaganiom pisma w postępowaniu sądowym. Podstawowe wymogi, jakim powinny odpowiadać pisma w postępowaniu sądowym określono w art. 46 i art. 47 p.p.s.a. Wobec powyższego do skargi znajduje zastosowanie art. 46 § 1 pkt 4 p.p.s.a. dotyczący wymogu podpisania skargi przez skarżącego albo jego przedstawiciela ustawowego lub pełnomocnika. Stosownie do przepisu art. 49 § 1 p.p.s.a. jeżeli pismo strony nie może otrzymać prawidłowego biegu wskutek niezachowania warunków formalnych, przewodniczący wzywa stronę o jego uzupełnienie lub poprawienie w terminie siedmiu dni pod rygorem pozostawienia pisma bez rozpoznania, chyba że ustawa stanowi inaczej. Do skarg znajduje zastosowanie rygor określony w art. 58 § 1 pkt 3 p.p.s.a., zgodnie z którym sąd odrzuca skargę gdy nie uzupełniono w wyznaczonym terminie braków formalnych skargi (por. postanowienia NSA z dnia: 15 kwietnia 2014r., sygn. akt I GSK 577/14, z dnia 17 czerwca 2014r., sygn. akt II GSK 1375/14, z dnia 17 września 2014r., sygn. akt I OSK 2106/14, z dnia 17 listopada 2014r., sygn.. akt I FSK 1505/14).
Z akt niniejszej sprawy wynika, że skarżący J. Ż. i C. Ż., pomimo prawidłowego wezwania ich do usunięcia w terminie 7 dni braków formalnych skargi poprzez jej podpisanie (na załączonej kopii), w zakreślonym terminie upływającym w dniu 6 lipca 2016 r. skargi nie podpisali.
Z powyższych względów Sąd na podstawie art. 58 § 1 pkt 3 i § 3 w zw. z art. 46 § 1 pkt 4 p.p.s.a, skargę odrzucił, o czym orzeczono w sentencji postanowienia.
/-/ T. Świstak