Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Maria Kwiecińska po rozpoznaniu w dniu 06 października 2011 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi P. B. prowadzącego działalność gospodarczą pod firmą "A" P. B. w Ś. na bezczynność Starosty W. w przedmiocie nieważności wykonania badań technicznych pojazdów postanawia odrzucić skargę /-/ M. Kwiecińska
Wniesioną w dniu 08 sierpnia 2011 r. skargą P. B. prowadzący działalność gospodarczą pod nazwą "A" P. B. zwrócił się do Sądu o zobowiązanie Starosty W. do wydania sprostowania i przeprosin z uwagi na niewłaściwe rozpowszechnianie niepotwierdzonej informacji, że dokonywane przez skarżącego badania techniczne w Okręgowej Stacji Kontroli Pojazdów były nieważne.
W odpowiedzi na skargę Starosta W. wskazał, że żądanie skarżącego nie ma charakteru administracyjnego i nie mieści się w zakresie kognicji sądów administracyjnych. Jak wyjaśniono, pismem z dnia (...) marca 2011 r. Starosta K. zwrócił się do organu o podjęcie działań zmierzających do poinformowania właścicieli pojazdów o nieważności badań technicznych przeprowadzonych w okresie od (...) lipca 2010 r. do (...) sierpnia 2010 r. w stacji badań należącej do skarżącego z uwagi na wydanie, w dniu (...) lipca 2011 r. decyzji o skreśleniu go z rejestru przedsiębiorców prowadzących stację kontroli pojazdów, której to decyzji nadano rygor natychmiastowej wykonalności. Decyzja powyższa została następnie uchylona wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu. Skarżący kolejnymi pismami z dnia (...) maja 2011 r., (...) czerwca 2011 r., (...) lipca 2011 r. oraz (...) lipca 2011 r. wzywał organ do "podjęcia stosownych kroków, zgodnie z posiadanymi kompetencjami". W ocenie Starosty podjęte przez organ działania była wynikiem istnienia w obrocie prawnym wykonalnej decyzji i stanowiło działanie w ramach posiadanych uprawnień.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Skarga podlega odrzuceniu z przyczyn procesowych bez badania jej zarzutów merytorycznych. Sprawa, której dotyczy skarga nie mieści się bowiem we właściwości rzeczowej sądu administracyjnego określonej w art. 3 i 4 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.).
W pierwszej kolejności wskazać należy, że rozpatrując skargę na bezczynność sąd ogranicza się do kontroli, czy skarga została wniesiona w sprawie, o której mowa w art. 3 § 2 pkt 1-4a ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2002 r. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) oraz czy zwłoka w załatwieniu sprawy przekroczyła terminy określone w przepisach prawa. O bezczynności organu administracji publicznej można mówić wyłącznie w przypadku, gdy pomimo istnienia ustawowego obowiązku podjęcia działań, organ w zakreślonym terminie nie wydał jednego z rozstrzygnięć, o jakich mowa w art. 3 § 2 pkt. 1 - 4 powyższej ustawy. Możliwość wniesienia skargi na bezczynność jest wiec powiązana z koniecznością ustalenia, czy obowiązujące przepisy prawne zobowiązują organ do prowadzenia postępowania, którego konkretyzacja nastąpi w jednym z rozstrzygnięć, o jakich mowa w powołanym powyżej przepisie.
Przenosząc powyższe rozważania do niniejszej sprawy wskazać należy, że skarżący zwrócił się do Sądu o zobowiązanie Starosty Wolsztyńskiego do wydania sprostowania i przeprosin z uwagi na niewłaściwe rozpowszechnianie niepotwierdzonej informacji. Sąd zwraca uwagę, że obowiązujące przepisy prawne nie zawierają regulacji, która nakazywałaby podjęcia przez organ powyższego działania. Brak jest bowiem ustawy, z której wywieść można by obowiązek informowania osób trzecich przez organy administracji publicznej o rozstrzygnięciach organów administracji publicznej czy też sądów administracyjnych. Istotą roszczenia skarżącego jest bowiem poinformowanie osób, którym rozesłano informację o wykreśleniu skarżącego z rejestru przedsiębiorców prowadzących stację kontroli pojazdów, o uchyleniu powyższej decyzji przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu. Działanie powyższe nie ma oparcia w obowiązujących przepisach prawa i na ma charakteru sprawy sądowoadministracyjnej. Nie rozstrzyga ono bowiem w sposób władczy o uprawnieniach lub obowiązkach skarżącego.
Sąd podkreśla, że w przypadku uznania przez skarżącego, iż działanie Starosty stanowiło działanie bezprawne, przysługuje mu prawo do wniesienia skargi na działanie organu administracji w trybie przewidzianym przepisami ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego lub też prawo wystąpienia do sądu powszechnego z powództwem o ochronę dóbr osobistych.
Mając powyższe na względzie, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu na podstawie art. 58 § 1 pkt. 1 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi skargę odrzucił.
/-/ M. Kwiecińska