Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Jakub Zieliński po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 8 grudnia 2016 r. sprawy ze skargi T. K. na bezczynność Prezydenta Miasta w przedmiocie pomocy społecznej postanawia odrzucić skargę. /-/ Jakub Zieliński
Przepis art. 50 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm. - dalej: P.p.s.a.) stanowi, że uprawnionym do wniesienia skargi jest każdy, kto ma w tym interes prawny, prokurator, Rzecznik Praw Obywatelskich, Rzecznik Praw Dziecka oraz organizacja społeczna w zakresie jej statutowej działalności, w sprawach dotyczących interesów prawnych innych osób, jeżeli brała udział w postępowaniu administracyjnym.
Jak trafnie zauważył Naczelny Sąd Administracyjny (patrz: postanowienie z dnia 27 stycznia 2011 r. sygn. akt II FSK 2500/10, dostępne w Internecie pod adresem: http://orzeczenia.nsa.gov.pl), przywołany przepis przyznaje uprawnienie do wniesienia skargi do sądu administracyjnego dwóm kategoriom podmiotów, tj. 1) każdemu, kto ma w tym interes prawny, oraz 2) w sprawach dotyczących interesów prawnych innych osób prokuratorowi, Rzecznikowi Praw Obywatelskich oraz organizacji społecznej jeżeli sprawa mieści się w zakresie jej statutowej działalności i brała ona udział w postępowaniu administracyjnym. W konsekwencji skarżący, o którym mowa w pierwszym zdaniu art. 50 § 1 P.p.s.a., musi mieć w złożeniu skargi interes prawny, rozumiany jako istnienie związku między sferą jego indywidualnych praw i obowiązków a zaskarżonym aktem lub czynnością. Skarga może bowiem dotyczyć tylko jego "własnej sprawy administracyjnej", której istotę stanowi przewidziana w przepisach prawa administracyjnego możliwość konkretyzacji uprawnień i obowiązków stron stosunku administracyjnego, którymi są organ administracji publicznej i indywidualny podmiot niepodporządkowany organizacyjnie temu organowi.
W przypadku, gdy ustalenie co do braku legitymacji skarżącego do wniesienia skargi jest rezultatem badania jego interesu prawnego w rozumieniu art. 50 § 1 P.p.s.a, sąd administracyjny co do zasady powinien wydać wyrok oddalający skargę, a nie postanowienie o odrzuceniu skargi. Postanowienie odrzucające skargę jest jednak dopuszczalne, gdy brak legitymacji skargowej jest ewidentny, co ma miejsce w sytuacji, gdy skarga została złożona przez podmiot, którego w sposób oczywisty nie dotyczy przedmiot sprawy (tak NSA w ww. postanowieniu z dnia 27 stycznia 2011 r.; por. postanowienia NSA z dnia 15 czerwca 2012 r. sygn. akt I OSK 1133/12 i 8 lipca 2014 r. sygn. akt I OSK 1351/14 - dostępne jw.).
Warto również wyjaśnić, że przepis art. 58 § 1 P.p.s.a. przewiduje m.in. odrzucenie skargi wniesionej na uchwałę lub akt, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 5 i 6 P.p.s.a., jeżeli interes prawny lub uprawnienie skarżącego nie zostały naruszone stosownie do wymagań przepisu szczególnego (pkt 4), jak również odrzucenie skargi niedopuszczalnej z innych przyczyn (pkt 6).
Odnosząc przywołane przepisy i poglądy do realiów niniejszej sprawy, należy podkreślić, że zaskarżona przez T. K. bezczynność Prezydenta Miasta w przedmiocie prowadzenia postępowania w sprawie udzielenia świadczeń z pomocy społecznej w sposób oczywisty - a limine nie dotyczy w ogóle jego interesu prawnego. Skarżący nie złożył skargi we własnej sprawie, a nie działa jako pełnomocnik innej osoby - P. P. będącego podopiecznym [...] w P. (jednostki organizacyjnej Miasta P. - dalej: Ośrodek w P.; Ośrodek). Wobec tego skargę należało odrzucić bez jej merytorycznego rozpatrzenia.