Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w osobie : Przewodniczący Sędzia NSA Maria Zarębska - Kobak po rozpoznaniu w dniu 4 września 2009 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku M. Ż. i grupy mieszkańców wsi Ż. o przywrócenie terminu do wniesienia skargi na bezczynność Rady Miejskiej w przedmiocie niepodjęcia uchwały o stwierdzenie nieważności wyborów sołtysa - p o s t a n a w i a - przywrócić termin do wniesienia skargi.
II SAB/Rz 10/09
U Z A S A D N I E N I E
M. Ż. w imieniu własnym i reprezentując grupę mieszkańców wsi Ż. złożył skargę na bezczynność Rady Miejskiej w K. w przedmiocie niepodjęcia uchwały o stwierdzeniu nieważności wyborów na sołtysa, przeprowadzonych w dniu 25 marca 2007 r.
W skardze zawarto wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia skargi wskazując, że "Rada Gminy w odpowiedzi na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa z dnia 6 stycznia 2009 r. nie zawarła pouczenia o przysługujących skarżącym środkach prawnych". Podkreślono, że "brak pouczenia spowodował, że skarżący wystąpił na drogę cywilną i dopiero Sąd Cywilny udzielił im wskazówki co do właściwego trybu postępowania".
Mając powyższe na uwadze Sąd zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 86 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153 poz. 1270 ze zm.) - określanej dalej jako P.p.s.a., jeżeli strona nie dokonała w terminie czynności w postępowaniu sądowym bez swojej winy, sąd na jej wniosek postanowi przywrócenie terminu. Pismo z wnioskiem o przywrócenie terminu wnosi się do sądu, w którym czynność miała być dokonana, w ciągu siedmiu dni od czasu ustania przyczyny jego uchybienia. W piśmie tym należy uprawdopodobnić okoliczności wskazujące na brak winy w uchybieniu terminu; równocześnie z wnioskiem strona powinna dokonać czynności, której nie dokonała w terminie (art. 87 § 1, 2 i 4 P.p.s.a.).
Skarżący zachowali termin do złożenia wniosku przewidzianego w art. 87 § 1 P.p.s.a. Powołali się oni na przeszkodę w postaci braku pouczenia przez Radę Miejską w Miejską w K. o sposobie wniesienia skargi w tej sprawie.
W pierwszej kolejności należy stwierdzić, że w niniejszej sprawie mają zastosowanie przepisy ustawy o samorządzie gminnym a dokładnie art. 101 a ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym ( Dz. U. z 2001 r., Nr 142, poz. 1591 ze zm.), który odsyła do art. 100 tej ustawy. Warunkiem wniesienia skargi do sądu administracyjnego jest uprzednie skierowanie do organu wezwania do usunięcia naruszenia prawa. Kwestie tą rozstrzygnęła uchwała składu siedmiu sędziów naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 2 kwietnia 2007 r., sygn. akt II OPS 2/2007, publikowana w komputerowej bazie orzeczniczej Lex Polonica Nr 1314862. Zgodnie z punktem 1 uchwały przepis art. 53 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ma zastosowanie do skargi wnoszonej do sądu administracyjnego na podstawie art. 101 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym. Co za tym idzie skarga do sądu administracyjnego powinna zostać wniesiona w terminie 30 dni od udzielenia przez organ odpowiedzi na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, co w tej sprawie powinno nastąpić w dniu 5 lutego 2009 r., podczas gdy skarga wpłynęła w dniu
3 marca 2009 r.
Mając jednak na uwadze wcześniejsze wnioski a przede wszystkim fakt, że skarżący w terminie do wniesienia skargi nie pozostawał bezczynny lecz pozostając w usprawiedliwionej nieświadomości prawnej wniósł pozew do sądu powszechnego Sąd przyjął, że uprawdopodobnił brak winy w uchybieniu terminu do wniesienia skargi.
Słusznie zatem skarżący powołali się w skardze na stanowisko zawarte w wyroku NSA z dnia 21 grudnia 2005 r., że fakt mylnego pouczenia strony o trybie i sposobie złożenia wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy (podobnie jak o trybie i terminie wniesienia odwołania czy zażalenia) nie wpływa na bieg terminu do wniesienia tego środka, lecz może stanowić podstawę do przywrócenia terminu (Lex Polonica nr 1903298, OSP 2008/6 poz. 66).
W związku z tym brak pouczenia organu o środku zaskarżenia w tej sprawie stanowi o braku winy skarżących w zakresie wniesienia skargi w określonym wyżej terminie, co powoduje konieczność przywrócenia im tego terminu.
Mając powyższe na uwadze Sąd orzekł jak w sentencji na podstawie art.
86 § 1 P.p.s.a.