Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w składzie następującym: Przewodniczący NSA Jerzy Solarski /spr./ Sędziowie WSA Krystyna Józefczyk SO del. Elżbieta Mazur-Selwa Protokolant Sylwia Pacześniak po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 19 marca 2014 r. sprawy ze skargi A. N., A. H., A. N., A. N., B. K., G. N., J. M. N., J. N. reprezentowanego przez przedstawiciela ustawowego M. S., J. M. N., K. N., K. K., K. M., M. N., M. N., M. M. i W. P. na przewlekłość postępowania Wojewody [...] w sprawie stwierdzenia nieważności orzeczenia -postanawia- odrzucić skargi A. H., A. N., A. N., B. K., G. N., J. M. N., J. N. reprezentowanego przez przedstawiciela ustawowego M. S., J. M. N., K. N., K. K., K. M., M. N., M. N., M. M. i W. P.
Pismem z dnia 28 października 2013 r. (data nadania w placówce operatora pocztowego) A. N., M. N. (zam. O.), K. N., A. N. (zam. w B.), J. N. (reprezentowany przez przedstawiciela ustawowego M. S.), M. N. (zam. D.), J. N., J. N. (zam. Z.), G. N., A. N. (zam. O.), M. M., W. P., B. K., A. H., K. K., K. M. - reprezentowani przez pełnomocnika adwokata K. N., złożyli do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie skargę na przewlekłość postępowania Wojewody w sprawie stwierdzenia nieważności orzeczenia Prezydium Powiatowej Rady Narodowej w [....] z dnia [...] lipca 1960 r., znak: [...].
W odpowiedzi na skargę Wojewoda wniósł o uznanie skargi za nieuzasadnioną.
W dalszej kolejności zarządzeniem z dnia 30 stycznia 2014 r., tut. Sąd wezwał wyżej wymienionych skarżących do udzielenia informacji czy przed wniesieniem skargi składali zażalenie na przewlekłe prowadzenie postępowania przez Wojewodę do Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi, jako organu administracji publicznej wyższego stopnia, w trybie art. 37 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz.U. z 2013 r., poz. 267 ze zm. - zwana dalej "k.p.a.").
W piśmie z dnia 10 lutego 2014 r. skarżący, reprezentowani przez pełnomocnika adwokata K. N. wyjaśnili, że ich skarga dotyczy przewlekłości postępowania a zażalenie na niezałatwienie sprawy złożyła tylko A. N.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 3 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270) - zwanej dalej P.p.s.a., sądy administracyjne sprawują kontrolę działalności administracji publicznej i stosują środki określone w ustawie. Z art. 3 § 2 pkt 8 P.p.s.a. wynika natomiast, że kontrola ta obejmuje orzekanie w sprawach skarg na bezczynność organów lub przewlekłe prowadzenie postępowań, między innymi w sprawach podlegających rozstrzygnięciu w formie decyzji administracyjnej.
Stosownie zaś do art. 52 § 1 P.p.s.a. skargę można wnieść po wyczerpaniu środków zaskarżenia, jeżeli służyły one skarżącemu w postępowaniu przed organem właściwym w sprawie. Przez wyczerpanie środków zaskarżenia należy rozumieć sytuację, w której stronie nie przysługuje żaden środek zaskarżenia, taki jak zażalenie, odwołanie, lub wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy, przewidziany w ustawie (art. 52 § 2 P.p.s.a.).
Warunkiem wniesienia skargi do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego na przewlekłe prowadzenie postępowania przez organ administracji publicznej jest uprzednie złożenie zażalenia w trybie art. 37 § 1 k.p.a. Przepis ten stanowi, że na niezałatwienie sprawy w terminie określonym w art. 35, w przepisach szczególnych, ustalonym w myśl art. 36 lub na przewlekłe prowadzenie postępowania stronie służy zażalenie do organu wyższego stopnia, a jeżeli nie ma takiego organu - wezwanie do usunięcia naruszenia prawa.
Z przedstawionych powyżej przepisów wynika, że skarżący przed wniesieniem skargi obowiązani byli wnieść zażalenie do organu administracji publicznej wyższego stopnia na przewlekłe prowadzenie postępowania. W okolicznościach sprawy tym organem jest Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi.
Z powyższego obowiązku wywiązała się tylko A. N., która pismem z dnia 21 grudnia 2011 r., skierowała takie zażalenie.
Ponieważ pozostali skarżący, tj. M. N. (zam. O.), K. N., A. N. (zam. w B.), J. N. (reprezentowany przez przedstawiciela ustawowego M. S.), M. N. (zam. D.), J. N., J. N. (zam. Z.), G. N., A. N. (zam. O.), M. M., W. P., B. K., A. H., K. K., K. M., nie wyczerpali obligatoryjnego trybu przewidzianego w art. 52 P.p.s.a., dlatego ich skargi na przewlekłe prowadzenie postępowania podlegać muszą odrzuceniu, na podstawie 58 § 1 pkt 6 i § 3 w zw. z art. 52 § 1 P.p.s.a.
Końcowo należy zauważyć, że w przedmiotowej sprawie pozostała do rozpoznania jedynie skarga A. N., gdyż nie zawiera braków formalnych.