Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Małgorzata Wolska po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 20 czerwca 2006 r. sprawy ze skargi W. J. i E. J. na bezczynność Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w przedmiocie niezastosowania środka egzekucyjnego postanawia odrzucić skargę
Skargą z dnia 3 listopada 2005 r. W. J. i E. J. domagali się od Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego zastosowania środka egzekucyjnego w sprawie samowoli budowlanej J. i J. G. Powołując się na okoliczności, które były przedmiotem skargi z dnia 16 września 2005 r., zarejestrowanej pod sygn. SAB/Rz 39/05, skarżący podnieśli, iż z powodu lekceważenia wyroku Sądu przez urzędników zmuszeni są do ponownego wniesienia skargi. Według twierdzeń skarżących J. G. celowo przesuwa, na czas kontroli nie rozebraną część samowoli budowlanej, czym uniemożliwia prawidłowe jej wykonanie. Nie zostali zawiadomieni o kontroli, po której otrzymali z urzędu informację, że "samowola" została rozebrana, co jest kłamstwem. Skoro ta sama część "samowoli" stoi w tym samym miejscu to zastosowanie środka egzekucyjnego jest nadal aktualne.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie zważył co następuje: Zgodnie z art. 3 § 2 pkt 8 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ( Dz. U. 153, poz. 1270 ze zm.) - określonej dalej jako P.p.s.a. sądy administracyjne sprawują kontrolę działalności administracji publicznej obejmująca m.in. orzekanie w sprawach skarg na bezczynność organów administracji w przypadkach określonych w § 2 pkt 1-4 tego artykułu, tj. gdy w sprawie powinna być wydana decyzja administracyjna, postanowienie w postępowaniu administracyjnym, na które służby zażalenie, albo kończące postępowanie lub rozstrzygające sprawę co do istoty, postanowienie w postępowaniu egzekucyjnym i zabezpieczającym, na które służy zażalenie oraz na inne niż wymienione powyżej akty lub czynności z zakresu administracji publicznej dotyczące uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa.
Skarga na bezczynność powinna czynić zadość tym samym wymaganiom, jakie nakłada się na każdą skargę wnoszoną do sądu administracyjnego, a w tym zgodnie z art. 52 § 1 P.p.s.a. - powinna być wniesiona dopiero po wyczerpaniu wszystkich środków zaskarżenia, jakie służyły skarżącemu w postępowaniu przed organem właściwym w sprawie. Przez wyczerpanie środków zaskarżenia należy rozumieć sytuację, w której stronie nie przysługuje żaden środek zaskarżenia, taki jak zażalenie, odwołanie lub wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy, przewidziany w ustawie - art. 52 § 2 P.p.s.a.
W administracyjnym toku instancji oznacza to wyczerpanie trybu przewidzianego w art. 37 § 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2000 r. Nr 98 poz. 1078 ze zm.), w myśl którego na nie załatwienie sprawy w kodeksowo określonych terminach służy stronie zażalenie do organu administracji publicznej wyższego stopnia. Oznacza to, że w każdym przypadku przed wniesieniem skargi na bezczynność organu do sądu konieczne jest uprzednie zastosowanie trybu, o którym mowa w tym przepisie.
Przekładając te rozważania na realia niniejszej sprawy stwierdzić należy, iż organem właściwym do rozpoznania sprawy w I instancji był Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego, zaś organem II instancji Wojewódzki Inspektor Nadzoru Budowlanego. Zatem dla skutecznego złożenia skargi na bezczynność, koniecznym było wcześniejsze wniesienie zażalenia do Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego. Dopiero zajęcie stanowiska przez ten organ czyniło by zadość wymogowi wyczerpania toku instancji i dawało tym samym sądowi możliwość merytorycznego rozpoznania wniesionej skargi.
Na wezwanie Sądu, skarżąca nadesłali odpowiedź wyjaśniając, że nie wniosła zażalenia do organu II instancji przed wniesieniem skargi (dowód-pismo zalegające w aktach II SAB 39/05).
Skoro skarżący wnieśli skargę na bezczynność bezpośrednio do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, z pominięciem trybu zażaleniowego, co z uwagi na jej przedwczesność stanowi naruszenie przepisów postępowania przed wojewódzkim sądem administracyjnym, skutkuje to jej odrzuceniem z uwagi na niewyczerpanie ustawowego trybu postępowania i związaną z tym niedopuszczalność skargi.
Mając powyższe na uwadze Sąd na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 w związku z art. 52 § 1 ustawy P.p.s.a. orzekł jak w sentencji rozstrzygnięcia.