Referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie Piotr Godlewski po rozpoznaniu w dniu 23 maja 2012 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku adw. M. K. o przyznanie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej w sprawie ze skargi K. K. i Z. K. na bezczynność Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w przedmiocie samowoli budowlanej postanawia przyznać adw. M. K. kwotę 221,40 zł. (dwieście dwadzieścia jeden złotych 40/100) tytułem kosztów nieopłaconej pomocy prawnej, na które składa się należna tytułem wynagrodzenia opłata w wysokości 180 zł. i naliczone od niej 23 % podatku od towarów i usług, tj. 41,40 zł.
II SAB/Rz 49/11
U z a s a d n i e n i e
Wyrokiem z dnia 15 lutego 2012 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie oddalił skargę K. i Z. K. na bezczynność Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w przedmiocie samowoli budowlanej, po czym postanowieniem referendarza sądowego tego Sądu z dnia 2 kwietnia 2012 r. przyznano skarżącym prawo pomocy obejmujące ustanowienie adwokata.
W dniu 15 maja 2012 r. została złożona w siedzibie Sądu opinia prawna sporządzona przez wyznaczonego dla skarżących adwokata M. K., w której wskazał on na brak podstaw do sporządzenia i wniesienia od w/w wyroku skargi kasacyjnej. Jednocześnie wniósł w niej o zasądzenie kosztów pomocy prawnej udzielonej z urzędu według norm przepisanych oświadczając przy tym, że koszty te nie zostały opłacone ani w całości, ani w części.
Rozpoznając złożony wniosek stwierdzono, co następuje:
Stosownie do treści art. 250 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), wyznaczony adwokat, radca prawny, doradca podatkowy albo rzecznik patentowy otrzymuje wynagrodzenie odpowiednio według zasad określonych w przepisach o opłatach za czynności adwokatów, radców prawnych, doradców podatkowych albo rzeczników patentowych w zakresie ponoszenia kosztów nieopłaconej pomocy prawnej oraz zwrotu niezbędnych i udokumentowanych wydatków.
W przypadku adwokatów zasady te reguluje rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz. U. Nr 163 poz. 1348 ze zm.), które w § 19 (rozdział 6) stanowi, iż koszty nieopłaconej pomocy prawnej ponoszone przez Skarb Państwa obejmują opłatę w wysokości nie wyższej niż 150 % stawek minimalnych o których mowa w rozdziałach 3 - 5 (pkt 1) oraz niezbędne, udokumentowane wydatki adwokata (pkt 2).
Stawka minimalna w postępowaniu przed sądem administracyjnym w pierwszej instancji w sprawie stanowiącej przedmiot zaskarżenia wynosiłaby
240 zł. W drugiej instancji, jeżeli sprawy nie prowadził ten sam adwokat, za sporządzenie i wniesienie skargi kasacyjnej albo za sporządzenie opinii o braku podstaw do jej wniesienia jest to 75 % tej stawki, nie mniej jednak niż 120 zł. (§ 18 ust. 1 pkt 1 lit. c i pkt 2 lit. b w/w rozporządzenia).
Uwzględniając charakter sprawy oraz nakład pracy pełnomocnika związany z zapoznaniem się z aktami sprawy i sporządzeniem opinii, przyznano tytułem opłaty za nieopłaconą pomoc prawną kwotę 180 zł., podwyższoną na podstawie § 2 ust. 3 powołanego rozporządzenia o należny podatek od towarów i usług, tj. kwotę 41,40 zł.
Pełnomocnik skarżących nie wykazał żadnych poniesionych przez siebie a związanych ze sporządzeniem opinii wydatków.
Bez wpływu na prawo pełnomocnika do wynagrodzenia za udzieloną przez niego pomoc prawną pozostaje sygnalizowana przez niego w piśmie przewodnim dot. przedłożenia opinii odmowa jej odebrania przez skarżącą w siedzibie kancelarii, co skutkowało przesłaniem jej odpisów skarżącym za pośrednictwem poczty oraz złożeniem jednego jej egzemplarza w siedzibie Okręgowej Rady Adwokackiej w R.
Stosownie do powyższego, na podstawie powołanych przepisów w związku z art. 258 § 2 pkt 8 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi orzeczono jak w sentencji postanowienia.