Zgodnie z art. 86 p.p.s.a. przywrócenie terminu nie jest dopuszczalne, jeśli uchybienie terminu nie powoduje dla strony ujemnych skutków w zakresie postępowania sądowego, natomiast art. 87 p.p.s.a. stanowi, że pismo z wnioskiem o przywrócenie terminu wnosi się w terminie siedmiu dni od ustania przyczyny uchybienia terminu, jednocześnie w piśmie tym należy uprawdopodobnić okoliczności wskazujące na brak winy w uchybieniu terminu.
Brak winy w uchybieniu terminowi powinien być oceniany z uwzględnieniem wszystkich okoliczności konkretnej sprawy, w sposób uwzględniający obiektywny miernik szczególnej staranności, jakiej można wymagać od strony dbającej należycie o własne interesy i przy uwzględnieniu także uchybień spowodowanych nawet lekkim niedbalstwem. Okoliczności przemawiające za uznaniem braku winy w uchybieniu terminowi muszą mieć charakter wyjątkowy i niezależny od wnioskodawcy. Nawet lekkie niedbalstwo wyklucza przyjęcie, że okoliczność na którą powołuje się wnioskodawca, miała charakter niezawiniony.
Odwołując się do ugruntowanego w orzecznictwie poglądu Sąd stwierdza, że zaniedbania osób, którymi posłużyła się strona powodują, że nie można uznać braku winy strony w uchybieniu terminowi (postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 12 marca 1999 r., I PKN 76/99, postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 15 marca 2000 r., II CKN 554/00). Strona ponosi tym samym odpowiedzialność za dobór osób, którymi posługuje się przy prowadzeniu swoich spraw (wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 1 października 2009 r., I FSK 853/08).
Odnosząc się do wskazanych przez skarżącego okoliczności faktycznych stwierdzić należy, że nie uprawdopodobniają one braku winy w uchybieniu terminu do usunięcia braków formalnych skargi.
W niniejszej sprawie pełnomocnik skarżącego wnioskując o przywrócenie terminu powołał się na błąd pracownika. Oznacza to, że skarżący nie dokonał należytej staranności w wyborze pracownika, któremu zlecił dokonywania czynności procesowych. Taka okoliczność nie świadczy o braku winy w uchybieniu terminu i nie może uzasadniać jego przywrócenia. Pracownik skarżącego nie miał wątpliwości odnośnie tego jak wykonać zarządzenie Przewodniczącego Wydziału, o czym świadczy fakt, że w piśmie z dnia 25 maja 2018 r. wskazał on, że przesyła żądane pełnomocnictwo. To, że finalnie pełnomocnictwo nie zostało przesłane świadczy o niedbalstwie tego pracownika.
Skoro pojęcie winy strony w uchybieniu terminu w postępowaniu sądowym obejmuje także swym zakresem winę osób trzecich, upoważnionych przez stronę do dokonania określonej czynności, uznać należy, że to na skarżącym ciążyło ryzyko ujemnych skutków niestarannego zachowania pracownika, którego upoważnił do wykonania zarządzenia.
Sąd wskazuje również, że brak pełnomocnictwa osoby, która podpisała skargę stanowi brak istotny, który uniemożliwia nadanie sprawie dalszego biegu. Nie można więc uznać, że odrzucenie skargi z powodu nieusunięcia tego braku, jest nadmiernie rygorystyczne.
Dlatego też, na podstawie art. 86 § 1 p.p.s.a. należało odmówić przywrócenia terminu do uzupełnienia braków formalnych skargi.