Wniosek w przedmiocie dopuszczenia organizacji społecznej do udziału w postępowaniu
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Renata Bukowiecka -Kleczaj po rozpoznaniu w dniu 14 listopada 2016 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku B. W. o dopuszczenie do udziału w charakterze uczestnika postępowania w sprawie ze skargi S. na bezczynność Samorządowego Kolegium Odwoławczego w przedmiocie dopuszczenia organizacji społecznej do udziału w postępowaniu postanawia : odmówić dopuszczenia B. W. do udziału w sprawie w charakterze uczestnika postępowania.

Uzasadnienie strona 1/2

W dniu [...] r. S. złożyło do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego skargę na bezczynność Samorządowego Kolegium Odwoławczego polegającą na nierozpoznaniu wniosku o dopuszczenie organizacji społecznej do udziału w sprawie z odwołania B. W. od decyzji Burmistrza Miasta i Gminy z dnia [...] r. odmawiającej udostępnienia informacji publicznej.

W dniu 2 listopada 2016 r. B. W. złożył wniosek o dopuszczenie do udziału w sprawie o sygn. akt II SAB/Sz 119/16 w charakterze uczestnika postępowania.

W uzasadnieniu wniosku wskazał, że toczące się przed Kolegium postępowanie było prowadzone wskutek złożenia przez niego odwołania od decyzji o odmowie udostępnienia informacji publicznej. Sprawa ta dotyczyła jego uprawnienia mającego oparcie w art. 61 ust.1 Konstytucji RP oraz w art. 2 ust.1 ustawy o dostępie do informacji publicznej. B. W. wskazał, iż brał udział w postępowaniu administracyjnym, z którym to postępowaniem jest związana skarga na bezczynność, złożona przez S.

Nadto zaznaczył, że przed tutejszym Sądem toczy się postępowanie z jego skargi na decyzję ostateczną SKO. Decyzja ta zakończyła postępowanie, podczas którego nie rozpatrzono merytorycznie zgłoszenia Stowarzyszenia do udziału w postępowaniu. W skardze tej postawił zarzut naruszenia art. 31 § 1 pkt 2 w zw. z art. 31 k.p.a. Jednakże Sąd postanowieniem z dnia 20 października 2016 r. sygn. akt II SA/Sz 1005/16 zawiesił postępowanie sądowe do czasu prawomocnego rozstrzygnięcia skargi Stowarzyszenia na bezczynność Kolegium. Niniejsza sprawa ma zatem kluczowe znaczenie dla rozstrzygnięcia sprawy z jego skargi na decyzję Kolegium.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 33 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2016 r., poz. 718 ze zm.), zwanej dalej p.p.s.a., osoba, która brała udział w postępowaniu administracyjnym, a nie wniosła skargi, jeżeli wynik postępowania sądowego dotyczy jej interesu prawnego, jest uczestnikiem tego postępowania na prawach strony. Stosownie zaś do § 2 tego artykułu udział w charakterze uczestnika może zgłosić również osoba, która nie brała udziału w postępowaniu administracyjnym, jeżeli wynik tego postępowania dotyczy jej interesu prawnego, a także organizacja społeczna, o której mowa w art. 25 § 4, w sprawach innych osób, jeżeli sprawa dotyczy zakresu jej statutowej działalności. Postanowienie sąd wydaje na posiedzeniu niejawnym. Na postanowienie o odmowie dopuszczenia do udziału w sprawie przysługuje zażalenie.

Cytowane przepisy rozróżniają zatem uczestników postępowania sądowego z mocy prawa (§ 1) oraz uczestników postępowania, którzy mogą być dopuszczeni do udziału w postępowaniu przez sąd (§ 2).

W sprawie na bezczynność organu stronami postępowania z mocy prawa są wyłącznie skarżący i organ administracji. W związku z tym, wniosek B. W. należało rozpoznać w trybie art. 33 § 2 p.p.s.a, co wymagało zbadania, czy podmiot wnioskujący ma interes prawny w niniejszej sprawie.

W orzecznictwie sądowoadministracyjnym ugruntowany jest pogląd, że o tym, czy wnioskodawca ubiegający się o udział w postępowaniu sądowoadministracyjnym ma interes prawny w danej sprawie, decyduje norma prawa materialnego na której oparto zaskarżony akt administracyjny, a nie interes faktyczny (zob. wyrok NSA z dnia 15 kwietnia 1993 r., I SA 1719/92, dostępny na stronie internetowej http://orzeczenia.nsa.gov.pl). W związku z tym uznać należy, że mieć interes prawny znaczy to samo, co ustalić przepis prawa powszechnie obowiązującego, na którego podstawie można skutecznie żądać czynności organu z zamiarem zaspokojenia jakiejś potrzeby albo żądać zaniechania lub ograniczenia czynności organu sprzecznych z potrzebami danej osoby (zob. postanowienie NSA z dnia 13 stycznia 2009 r., sygn. akt II OZ 1382/08, postanowienie NSA z dnia 14 maja 2009 r., sygn. akt I OZ 505/09). Stwierdzenie istnienia interesu prawnego wymaga zatem ustalenia związku o charakterze materialnoprawnym między obowiązującą normą prawa, a sytuacją prawną konkretnego podmiotu prawa. Przy czym interes prawny musi być własny, bezpośredni, realny i konkretny.

Strona 1/2