Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w składzie: Sędzia WSA Katarzyna Grzegorczyk-Meder po rozpoznaniu w dniu 30 stycznia 2017 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku A. Z. o przyznanie prawa pomocy w zakresie częściowym obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych w sprawie z Jego skargi na przewlekłość postępowania Samorządowego Kolegium Odwoławczego w S. w przedmiocie rozpoznania odwołania p o s t a n a w i a odmówić przyznania prawa pomocy
Pismem z dnia [...] r. A.Z. złożył skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w S. na przewlekłość postępowania Samorządowego Kolegium Odwoławczego w S. w przedmiocie rozpoznania odwołania. Jednocześnie, skarżący wniósł o przyznanie mu prawa pomocy w zakresie częściowym obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w S. zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 245 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2016 r., poz. 718 ze zm.), prawo pomocy może być przyznane w zakresie całkowitym lub częściowym. Prawo pomocy w zakresie częściowym obejmuje m. in. zwolnienie od kosztów sądowych. Jednakże, stosownie do art. 247 tej ustawy prawo pomocy nie przysługuje stronie w razie oczywistej bezzasadności jej skargi.
Oczywista bezzasadność skargi, w rozumieniu art. 247 powołanej ustawy, powoduje, że skarżącemu nie przysługuje prawo pomocy (por. postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 3 września 2004 r., sygn. OZ 377/04, Lex nr 837862). O oczywistej bezzasadności skargi można mówić wtedy, gdy bez konieczności dokonywania gruntownej analizy stanu faktycznego i prawnego sprawy, jest zupełnie oczywiste, że skarga nie może zostać uwzględniona. Przy czym, stwierdzenie przez sąd oczywistej bezzasadności skargi powoduje, że skarga taka podlegać będzie oddaleniu bądź odrzuceniu. Wskazany przepis nie różnicuje przyczyn bezzasadności skargi, należy zatem stwierdzić, że prawo pomocy nie przysługuje zarówno w razie oczywistej bezzasadności skargi z przyczyn procesowych, jak i z przyczyn uregulowanych w przepisach materialnoprawnych (por. J. P. Tarno, Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz, wyd. 2.; M. Wierzbowski, A. Wiktorowska, Kodeks postępowania administracyjnego. Komentarz, Warszawa 2011, str. 1034 i nast.).
W niniejszej sprawie zachodzi przesłanka oczywistej bezzasadności skargi z uwagi na wniesienie jej bez uprzedniego wyczerpania środka zaskarżenia, który służył skarżącemu w postępowaniu administracyjnym, tj. wezwania do usunięcia naruszenia prawa.
Należy w tym miejscu zauważyć, że zgodnie z art. 52 § 1 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi skargę można wnieść do sądu po wyczerpaniu środków zaskarżenia, jeżeli służyły one skarżącemu w postępowaniu przed organem właściwym w sprawie, chyba że skargę wnosi prokurator, Rzecznik Praw Obywatelskich lub Rzecznik Praw Dziecka.
W przypadku bezczynności i przewlekłości organu strona, przed wniesieniem skargi do sądu, zobowiązana jest wyczerpać środek zaskarżenia przewidziany przepisem art. 37 § 1 k.p.a. Przepis ten stanowi, że na niezałatwienie sprawy w terminie określonym w art. 35 k.p.a. lub ustalonym w myśl art. 36 k.p.a. lub na przewlekłe prowadzenie postępowania stronie służy zażalenie do organu administracji publicznej wyższego stopnia, a jeżeli nie ma takiego organu - wezwanie do usunięcia naruszenia prawa. Oznacza to, że przed wniesieniem skargi na bezczynność samorządowego kolegium odwoławczego konieczne jest uprzednie wezwanie tego organu do usunięcia naruszenia prawa.
W rozpatrywanej sprawie z dokumentów zebranych w jej aktach nie wynika, ażeby skarżący wyczerpał opisany tryb z art. 37 § 1 k.p.a.
W świetle zaistniałych okoliczności sąd stwierdził, że skarga A. Z. na przewlekłość postępowania SKO w S. została wniesiona bez uprzedniego wezwania ww. organu do usunięcia naruszenia prawa. Wskazane wyżej uchybienie skutkuje odrzuceniem skargi.
Ze względu zatem na oczywistą bezzasadność skargi, na mocy art. 247 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, należało orzec jak w sentencji.