Skarga E. J. na bezczynność i przewlekłe prowadzenie postępowania przez Dyrektor Generalny Krajowego Ośrodka Wsparcia Rolnictwa w przedmiocie udostępnienia informacji publicznej
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w składzie: Przewodnicząca Sędzia WSA - Nadzieja Karczmarczyk-Gawęcka po rozpatrzeniu w Wydziale II w dniu 25 kwietnia 2018 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy o sprostowanie oczywistej omyłki w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego z dnia 18 kwietnia 2018 r., sygn. akt II SAB/Sz 26/18 w sprawie ze skargi E. J. na bezczynność i przewlekłe prowadzenie postępowania przez Dyrektor Generalny Krajowego Ośrodka Wsparcia Rolnictwa w przedmiocie udostępnienia informacji publicznej postanawia: z urzędu sprostować oczywistą omyłkę w sentencji wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z dnia 18 kwietnia 2018 r., sygn. akt II SAB/Sz 26/18, w ten sposób, że w wierszu 8 od góry w miejsce cyfry "I" wpisać "II".

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 18 kwietnia 2018 r., sygn. akt II SAB/Sz 26/18 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie rozpoznał skargę E. J. na bezczynność i przewlekłe prowadzenie postępowania przez Dyrektor Generalny Krajowego Ośrodka Wsparcia Rolnictwa w przedmiocie udostępnienia informacji publicznej.

W komparycji tego rozstrzygnięcia doszło do błędnego wskazania oznaczenia Wydziału Sądu rozpoznającego skargę ("I" zamiast "II").

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie zważył, co następuje:

Stosownie do art. 156 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2017 r. poz. 1369 ze zm.) - dalej: "p.p.s.a." sąd może z urzędu sprostować w wyroku niedokładności, błędy pisarskie albo rachunkowe lub inne oczywiste omyłki.

Sprostowanie orzeczenia sądowego jest konstrukcją procesową, która ma na celu naprawienie wadliwości orzeczenia przez nadanie orzeczeniu takiego brzmienia, jakie sąd zamierzał, która jednocześnie nie może prowadzić do zmiany lub uchylenia tego orzeczenia. Sprostowaniu podlegają wadliwości występujące zarówno w samej sentencji, jak i uzasadnieniu orzeczenia (por. W. Siedlecki, w: B. Dobrzański i inni Kodeks postępowania cywilnego. Komentarz, Warszawa 1975, s. 548, postanowienie SN z dnia 15 kwietnia 1982r., I PZ 7/82, OSNCP 1982, nr 10, poz. 155).

Przedmiotem sprostowania mogą być zaś wyłącznie ujawnione w orzeczeniu niedokładności, błędy pisarskie albo rachunkowe albo inne oczywiste omyłki. Oczywistość omyłki pisarskiej, rachunkowej lub innej wyraża się natomiast tym, że jest ona natychmiast rozpoznawalna i wynika jednoznacznie z treści orzeczenia.

Przenosząc powyższe ogólne uwagi na grunt niniejszej sprawy, wskazać należy, że w komparycji wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego z dnia 18 kwietnia 2018 r., sygn. akt II SAB/Sz 26/18 Sąd omyłkowo (błędnie) wskazał wydział orzeczniczy WSA w Szczecinie. Błąd ten stanowi oczywistą omyłkę pisarską, gdyż z akt niniejszej sprawy bezspornie wynika, iż skarga E. J. na bezczynność i przewlekłe prowadzenie postępowania przez Dyrektor Generalny Krajowego Ośrodka Wsparcia Rolnictwa w przedmiocie udostępnienia informacji publicznej, rozpoznana została przez Wydział II, a nie jak omyłkowo wskazano Wydział I WSA w Szczecinie. Ponadto w nagłówku wyroku wskazano prawidłową sygnaturę akt, w której skład wchodzi oznaczenie wydziału (tj. sygn. akt II SAB/Sz 26/18).

Z tego względu Sąd, na podstawie art. 156 § 1 i § 2 p.p.s.a., orzekł jak w sentencji postanowienia.

Strona 1/1