Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Arkadiusz Windak po rozpoznaniu w dniu 18 grudnia 2008 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi H.K. na bezczynność Wójta Gminy [...] w przedmiocie złożenia do Rady Gminy [...] projektu uchwały określającej na rok [...] ilość licencji taksówkowych oraz przedstawienia rachunku ekonomicznego miejscowego rynku taksówkowego postanawia odrzucić skargę
Pismem z dnia 18 listopada 2008 r. H. K. zaskarżył do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie bezczynność Wójta Gminy K.
w przedmiocie "naruszenia zakresu uznania administracyjnego, w sprawie wydania licencji taksówkowych w 2009 r.".
W uzasadnieniu skargi skarżący podniósł, iż bezczynność Wójta Gminy K. narusza jego uprawnienia wyrażone w art. 7 w związku z art. 22, art. 32, art. 20 i art. 61 Konstytucji. W związku z powyższym wniósł o zobowiązanie ww. organu do przedłożenia Radzie Gminy projektu uchwały określającej na rok 2009 ilość licencji taksówkowych oraz przedstawienia rachunku ekonomicznego miejscowego rynku taksówkowego. W piśmie z dnia 21 listopada 2008 r. rozszerzył swoje żądanie o "ustanowienie zakazu wydawania licencji taksówkowych w 2009 r., w przypadku gdy organ nie jest w stanie przedstawić rachunku ekonomicznego miejscowego rynku".
W odpowiedzi na skargę pełnomocnik organu, ze względu na bezprzedmiotowość skargi, wniósł o jej odrzucenie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 3 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.), zwaną dalej w skrócie "p.p.s.a.", sądy administracyjne sprawują kontrolę działalności administracji publicznej i stosują środki określone w ustawie. W świetle art. 3 § 2 p.p.s.a., kontrola działalności administracji publicznej przez sądy administracyjne obejmuje orzekanie w sprawach skarg na:
1) decyzje administracyjne;
2) postanowienia wydane w postępowaniu administracyjnym, na które służy zażalenie albo kończące postępowanie, a także na postanowienia rozstrzygające sprawę co do istoty;
3) postanowienia wydane w postępowaniu egzekucyjnym i zabezpieczającym, na które służy zażalenie;
4) inne niż określone w pkt 1-3 akty lub czynności z zakresu administracji publicznej dotyczące uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa;
4a) pisemne interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane w indywidualnych sprawach;
5) akty prawa miejscowego organów jednostek samorządu terytorialnego i terenowych organów administracji rządowej;
6) akty organów jednostek samorządu terytorialnego i ich związków, inne niż określone w pkt 5, podejmowane w sprawach z zakresu administracji publicznej;
7) akty nadzoru nad działalnością organów jednostek samorządu terytorialnego;
8) bezczynność organów w przypadkach określonych w pkt 1-4a.
W świetle powyższego przepisu skarga na bezczynność organu jest dopuszczalna tylko w takich granicach, w jakich służy skarga do sądu administracyjnego na decyzje, postanowienia oraz na akty i czynności z zakresu administracji publicznej dotyczące przyznania, stwierdzenia albo uznania uprawnienia lub obowiązku wynikających z przepisów prawa [por. postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 11 kwietnia 2007 r., sygn. akt V SAB/Wa 2/07, LEX nr 337771] i dotyczy sytuacji, w których organy administracji nie podejmują nakazanych prawem aktów lub czynności w sprawach indywidualnych. Warunkiem dopuszczalności skargi jest więc istnienie podstawy prawnej do określonego zachowania się organu.