Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie: Przewodniczący: Sędzia WSA - Adam Lipiński po rozpoznaniu w dniu 20 października 2009 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi A. K. na bezczynność Generalnego Inspektora Ochrony Danych Osobowych w przedmiocie przetwarzania danych osobowych postanawia: 1. umorzyć postępowanie w sprawie przed Wojewódzkim Sądem Administracyjnym w Warszawie, 2. oddalić wniosek o zasądzenie od Generalnego Inspektora Ochrony Danych Osobowych zwrotu kosztów postępowania.
W dniu 2 grudnia 2008 r. A. K., reprezentowana przez pełnomocnika - J. K. - wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, za pośrednictwem Generalnego Inspektora Ochrony Danych Osobowych, skargę na bezczynność tego organu w przedmiocie przetwarzania danych osobowych. Skarżąca zarzut bezczynności odniosła do postępowania prowadzonego przez Generalnego Inspektora Ochrony Danych Osobowych wszczętego skargą na przetwarzanie jej danych osobowych przez Prezydenta Miasta T.
W odpowiedzi na skargę Generalny Inspektor Ochrony Danych Osobowych wniósł o jej oddalenie. Uzasadniając zajęte stanowisko procesowe wskazał, że zgodnie z art. 35 § 5 k.p.a. do terminów załatwienia sprawy nie wlicza się terminów przewidzianych w przepisach prawa dla dokonania określonych czynności, a w rozpatrywanej sprawie termin jej załatwienia podyktowany był koniecznością przeprowadzenia postępowania wyjaśniającego i obejmował terminy służące zapewnieniu stronom postępowania możliwości realizacji ich uprawnień wynikających z treści art. 10 § 1 oraz art. 73 § 1 k.p.a.
Z kolei w piśmie z dnia 9 stycznia 2009 r. organ zawarł informację, że w dniu [...] stycznia 2009 r. rozstrzygnął sprawę decyzją o nr [...] (decyzję załączono do pisma), a przy piśmie z dnia 22 stycznia 2009 r., wykonując wezwanie Sądu z dnia 15 stycznia 2009 r., dodatkowo złożył dowód doręczenia ww. decyzji skarżącej.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:
Rozpatrując niniejszą sprawę ze skargi na bezczynność organu administracji publicznej na wstępie należy podkreślić, iż zakres przedmiotowy skargi na bezczynność wyznaczają postanowienia art. 3 § 2 pkt 8 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). W konsekwencji z bezczynnością organu administracji publicznej mamy do czynienia wówczas, gdy w prawnie ustalonym terminie organ nie podjął żadnych czynności w sprawie lub wprawdzie prowadził postępowanie, ale - mimo istnienia ustawowego obowiązku - nie zakończył go wydaniem w terminie decyzji, postanowienia lub też innego aktu lub nie podjął stosownej czynności.
W sprawie ze skargi A. K. na bezczynność Generalnego Inspektora Ochrony Danych Osobowych w przedmiocie przetwarzania danych osobowych, polegającej na nierozpatrzeniu skargi z dnia 11 czerwca 2008 r. na przetwarzanie jej danych osobowych przez Prezydenta Miasta T, bezspornym jest zatem, że postępowanie sądowoadministracyjne w tej sprawie stało się bezprzedmiotowe. Skoro bowiem organ obowiązany do rozpoznania skargi złożonej w trybie określonym w art. 18 ust. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o ochronie danych osobowych (Dz. U. z 2002 r. Nr 101, poz. 926 ze zm.) rozpoznał skargę nadając rozstrzygnięciu procesową formę decyzji administracyjnej przewidzianej w tymże przepisie, a zdarzenie to wystąpiło już po wniesieniu skargi, to tym samym organ nie pozostaje już w bezczynności. Natomiast ewentualne zobowiązanie organu przez Sąd do załatwienia sprawy w wyznaczonym terminie (art. 149 ww. ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi) nie jest możliwe.
Stosownie zaś do treści art. 161 § 1 pkt 3 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, sąd wydaje postanowienie o umorzeniu postępowania, gdy postępowanie z innych przyczyn stało się bezprzedmiotowe.
Z tych względów na podstawie zaś art. 161 § 1 pkt 3 i § 2 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi postanowiono, jak w pkt 1 sentencji.
O kosztach orzeczono na podstawie art. 210 § 2 tej ustawy, jak w pkt 2 sentencji.