Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie: Przewodniczący: Sędzia WSA Ewa Pisula - Dąbrowska po rozpoznaniu w dniu 22 czerwca 2010 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi L. J. na bezczynność Ministra Sprawiedliwości w przedmiocie wniosku o wyłączenie referendarza sądowego postanawia odrzucić skargę.
L. J. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na bezczynność Ministra Sprawiedliwości w przedmiocie wniosku o wyłączenie referendarza sądowego. Zarzucił również, że Minister nie skontrolował nieprawidłowości, jakie - zdaniem skarżącego - występują w Lokatorsko-Własnościowej Spółdzielni Mieszkaniowej "[...]" w G. Wniósł też, o dokonanie przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie kontroli legalności i prawidłowości działania organów Spółdzielni, rzetelności wpisów w rejestrze przedsiębiorców KRS nr [...], a także o zbadanie, "czy w działaniach Ministra Sprawiedliwości nie dopuszczono się czynów karalnych".
W odpowiedzi na skargę Minister Sprawiedliwości wniósł o jej odrzucenie, podnosząc, że skarga na bezczynność organu dopuszczalna jest tylko w takich granicach, w jakich przysługuje skarga do sądu administracyjnego na decyzje, postanowienia, akty i czynności z zakresu administracji publicznej. Natomiast rozpoznanie wniosku o wyłączenie referendarza sądowego, wszczęcie postępowania dyscyplinarnego i podjęcie czynności kadrowych w stosunku do referendarza sądowego nie może być zakończone wydaniem aktu administracyjnego, na który przysługiwałaby skarga do sądu administracyjnego. Ponadto sąd administracyjny nie jest również właściwy do rozpoznania skarg i wniosków składanych w trybie Działu VIII ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (t.j.: Dz. U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071 ze zm.).
Organ wskazał też, że skarżący nie może być stroną w ewentualnym postępowaniu dyscyplinarnym, ani nie jest legitymowany do udziału w czynnościach o charakterze kadrowym, podejmowanych przez Ministra Sprawiedliwości w stosunku do referendarza sądowego.
Minister podniósł, że w związku z powyższym wniesiona skarga jest niedopuszczalna.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:
Przede wszystkim należy wyjaśnić, że stosownie do treści art. 3 § 1 i § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.), sądy administracyjne sprawują kontrolę działalności administracji publicznej i stosują środki określone w ustawie. Kontrola działalności administracji publicznej przez sądy administracyjne obejmuje orzekanie w sprawach skarg m.in. na:
1. decyzje administracyjne;
2. postanowienia wydane w postępowaniu administracyjnym, na które służy zażalenie albo kończące postępowanie, a także na postanowienia rozstrzygające sprawę co do istoty;
3. postanowienia wydane w postępowaniu egzekucyjnym i zabezpieczającym, na które służy zażalenie;
4. inne niż określone w pkt 1-3 akty lub czynności z zakresu administracji publicznej dotyczące uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa;
4a. pisemne interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane w indywidualnych sprawach;
oraz bezczynność organów w wyżej wymienionych przypadkach.
Z powyższego przepisu wynika, że możliwość zaskarżania bezczynności organów administracji jest ograniczona zakresem przedmiotowym, zawartym w cyt. wyżej art. 3 § 2 pkt 1-4a powołanej ustawy. Oznacza to, że zaskarżanie bezczynności organu administracji publicznej jest dopuszczalne tylko w takim zakresie, w jakim dopuszczalne jest na mocy powyższych przepisów zaskarżanie decyzji, postanowień oraz innych aktów lub czynności.