Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie: Przewodniczący: Sędzia Sławomir Antoniuk po rozpoznaniu w dniu 10 marca 2011 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku S. S. o przyznanie prawa pomocy w zakresie całkowitym obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie radcy prawnego w sprawie ze skargi S. S. na bezczynność Dyrektora Wojskowego Biura Emerytalnego w W. w przedmiocie wydania decyzji o ustaleniu wysokości wojskowej renty inwalidzkiej postanawia odmówić przyznania prawa pomocy
S. S. przedmiotem skargi wniesionej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie uczynił bezczynność Dyrektora Wojskowego Biura Emerytalnego w W. w przedmiocie wydania decyzji o ustaleniu wysokości wojskowej renty inwalidzkiej.
Skarżący obowiązek wydania powyższej decyzji przez Dyrektora WBE w W. wywiódł z zasady ochrony praw nabytych, tzn. z potwierdzonej, jego zdaniem, wyrokiem Sądu Apelacyjnego w W. możliwości ubiegania się o wojskową rentę inwalidzką w oparciu o przepisy stosownych ustaw z roku 1974 i 1976.
W dniu 9 lutego 2011 r. S. S. złożył na urzędowym formularzu wniosek o przyznanie prawa pomocy w zakresie całkowitym, tzn. wystąpił o zwolnienie od kosztów sądowych oraz o ustanowienie radcy prawnego.
W myśl zaś art. 246 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.; dalej powoływana jako ppsa), prawo pomocy przysługuje osobie fizycznej w zakresie całkowitym - gdy osoba ta wykaże, że nie jest w stanie ponieść jakichkolwiek kosztów postępowania, zaś w zakresie częściowym - gdy wykaże, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania, bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny.
Jednak wolą ustawodawcy wprowadzono do procedury sądowoadministracyjnej jeden, wyjątkowy przypadek, gdy, niezależnie od sytuacji majątkowej strony, prawo pomocy jej nie przysługuje. Mianowicie, prawo pomocy nie przysługuje stronie w razie oczywistej bezzasadności jej skargi (art. 247 ppsa).
Z kolei, o oczywistej bezzasadności skargi można mówić, gdy bez potrzeby głębszej analizy prawnej nie ulega najmniejszej wątpliwości, że nie może ona zostać uwzględniona. Chodzi więc o sytuację, w której obowiązujące prawo jasno i jednoznacznie wyklucza możliwość uwzględnienia żądania skarżącego (por. także postanowienia Naczelnego Sądu Administracyjnego: z dnia 1 października 2009 r., sygn. akt I OZ 918/09, Lex 573308; z dnia 19 sierpnia 2009 r., sygn. akt 788/09, Lex 552419; z dnia 28 stycznia 2009 r., sygn. akt I OZ 35/09. Lex 551912).
Co więcej, oczywistą bezzasadnością skargi w rozumieniu art. 247 ppsa jest również niedopuszczalność skargi, czyli także i sytuacja, w której, na mocy wyraźnego przepisu ustawy sprawa nie należy do właściwości sądu administracyjnego. Zgodnie bowiem z art. 58 § 1 pkt 1 ppsa, sąd odrzuca skargę jeżeli sprawa nie należy do właściwości sądu administracyjnego.
Taka też sytuacja ma miejsce w niniejszej sprawie.
Otóż, w myśl art. 2 pkt 1 lit. "b" przywołanej wyżej ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych i ich rodzin, wojskowa renta inwalidzka jest świadczeniem pieniężnym przysługującym w ramach zaopatrzenia emerytalnego. Wedle zaś treści art. 31 tejże ustawy, prawo do zaopatrzenia emerytalnego i wysokość świadczeń pieniężnych z tytułu tego zaopatrzenia ustala w formie decyzji wojskowy organ emerytalny (ust. 1). Od decyzji, o której mowa w ust. 1, przysługuje zainteresowanemu odwołanie do właściwego sądu, według zasad określonych w przepisach Kodeksu postępowania cywilnego (ust. 4). Odwołanie do sądu przysługuje również w przypadku niewydania przez organ emerytalny decyzji w terminie 60 dni od dnia zgłoszenia wniosku (ust. 3a i ust. 5).
Skoro zatem, zarówno na decyzje wydane w przedmiocie wojskowej renty inwalidzkiej, jak i na bezczynność organów w zakresie ich wydania przysługuje stronie środek odwoławczy do sądu powszechnego, to skarga wniesiona w tym przedmiocie do sądu administracyjnego jest oczywiście bezzasadna, a prawo pomocy w takiej sprawie skarżącemu nie przysługuje.
Z tych względów Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, na podstawie art. 247 cyt. ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, postanowił jak w sentencji.