Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie: Przewodniczący: Sędzia WSA Sławomir Antoniuk po rozpoznaniu w dniu 8 kwietnia 2013 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi W.S. na bezczynność Starosty W. w przedmiocie rozpoznania wniosku z dnia [...] grudnia 2012 r. o udostępnienie informacji publicznej p o s t a n a w i a odrzucić skargę
W dniu 7 stycznia 2013 r. W.S. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na bezczynność Starosty W. w przedmiocie rozpoznania wniosku z dnia [...] grudnia 2012 r.
o udostępnienie informacji publicznej.
W odpowiedzi na skargę, Starosta W. wniósł o jej oddalenie.
W tym zakresie organ stwierdził, że skarżącemu na powyższy wniosek udzielono odpowiedzi w dwóch pismach oznaczonych, odpowiednio: nr [...] oraz nr [...]. W tej zaś sytuacji, jak zaznaczył, nie pozostaje w bezczynności, a skarga nie zasługuje na uwzględnienie.
Zarządzeniem Przewodniczącego Wydziału II Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 13 lutego 2013 r., sygn. akt jw., skarżący został wezwany do uiszczenia, w terminie 7 dni, wpisu sądowego od wniesionej skargi i pouczony o skutkach jego nieuiszczenia. Odpis ww. zarządzenia doręczono skarżącemu w dniu 20 lutego 2013 r.
Skarżący wpisu tego nie uiścił.
Natomiast w terminie otwartym do uiszczenia wpisu, w dniu 25 lutego 2013 r., skarżący złożył do akt pismo procesowe (k.18 akt sprawy), w którym stwierdził, że skoro organ uznał skargę za zasadną już po jej wniesieniu, to tym samym postępowanie stało się bezprzedmiotowe i podlega umorzeniu. Następnie skarżący oświadczył, że z tego właśnie powodu cofa wniesioną skargę w całości.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 220 § 1 zd. 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, zwanej dalej ppsa, (tekst jednolity Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.), Sąd nie podejmie żadnej czynności na skutek pisma, od którego nie zostanie uiszczona należna opłata. W myśl zaś art. 220 § 3 ppsa, skarga, od której pomimo wezwania nie został uiszczony należny wpis, podlega odrzuceniu przez sąd.
Oznacza to, że opłacenie skargi jest odrębnie uregulowanym warunkiem formalnym skargi, którego niedochowanie czyni skargę niedopuszczalną.
Z kolei, jak stanowi przepis art. 60 ppsa, skarżący może cofnąć skargę. Cofnięcie skargi wiąże sąd. Jednakże sąd uzna cofnięcie skargi za niedopuszczalne, jeżeli zmierza ono do obejścia prawa lub spowodowałoby utrzymanie w mocy aktu lub czynności dotkniętych wadą nieważności.
Jeżeli zatem nie zachodzą przesłanki negatywne do cofnięcia skargi, to dochodzi do skutecznego cofnięcia skargi, a postępowanie podlega umorzeniu (art. 161 § 1 pkt 1 ppsa).
Jednakże, w rozpatrywanej sprawie, Sąd uznał cofnięcie skargi za niedopuszczalne, ponieważ nie jest możliwe ani cofnięcie skargi podlegającej odrzuceniu, ani tym bardziej umorzenie postępowania, które w ogóle nie mogło być skutecznie wszczęte nieopłaconą skargą. W przeciwnym bowiem przypadku doszłoby do obejścia wskazanych powyżej przepisów prawa regulujących ww. wymóg formalny skargi wnoszonej do sądu administracyjnego.
Z tych względów, na podstawie art. 220 § 3 oraz art. 60 ustawy- Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, postanowiono, jak w sentencji.