Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Adam Lipiński po rozpoznaniu w dniu 12 października 2011 r. na posiedzeniu niejawnym zażalenia K. Z. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 14 września 2011 r., sygn. akt II SAB/Wa 311/11 odrzucające skargę K. Z. na bezczynność Prezydenta m. W. w przedmiocie przedstawienia oferty pracy postanawia odrzucić zażalenie.
Zgodnie z treścią art. 173 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), od wydanego przez wojewódzki sąd administracyjny wyroku lub postanowienia kończącego postępowanie w sprawie przysługuje skarga kasacyjna do Naczelnego Sądu Administracyjnego, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej.
Zaskarżonym postanowieniem z dnia 14 września 2011 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odrzucił skargę K. Z. na bezczynność Prezydenta m. W. w przedmiocie przedstawienia oferty pracy z powodu braku dopuszczalności kontroli sądowoadministracyjnej. Postanowienie Sądu zakończyło zatem postępowanie w sprawie ze skargi K. Z. i podlegało zaskarżeniu wyłącznie poprzez wniesienie skargi kasacyjnej, o czym skarżący został pouczony.
Tymczasem skarżący, w terminie otwartym do wniesienia skargi kasacyjnej, wniósł zażalenie, a więc środek odwoławczy, który nie przysługuje od tego rodzaju orzeczenia. W związku z tym zażalenie, jako niedopuszczalne, podlega odrzuceniu.
Podkreślić należy, iż o charakterze środka odwoławczego przesądziły powołane przez skarżącego przepisy ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, wskazane jako podstawa wniesionego środka. Powyższe oznacza, iż K. Z. świadomie wniósł niewłaściwy środek odwoławczy, którego celem było ominięcie tzw. przymusu adwokackiego.
Z tych względów Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, na podstawie art. 178 w zw. z art. 197 § 2 powołanej ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, orzekł jak w postanowieniu.