Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA (del.) -Małgorzata Borowiec po rozpoznaniu w dniu 19 marca 2004 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi G.L. na bezczynność Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej w przedmiocie nierozpatrzenia wniosków postanawia -odrzucić skargę-
W dniu 5 stycznia 2004 r. G.L. złożył skargę do Naczelnego Sądu Administracyjnego wskazując na bezczynność Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej w sprawie rozpatrywania wniosków.
Na wstępie należy zauważyć, że stosownie do art. 97 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Przepisy wprowadzające ustawę - Prawo o ustroju sądów administracyjnych i ustawę - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1271 z późn. zm.) sprawy, w których skargi zostały wniesione do Naczelnego Sądu Administracyjnego przed dniem 1 stycznia 2004 r. i postępowanie nie zostało zakończone, podlegają rozpoznaniu przez właściwe wojewódzkie sądy administracyjne na podstawie przepisów ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. W związku z powyższym właściwym w sprawie przedmiotowej skargi jest Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie.
Stosownie do art. 3 § 2 pkt 8 w związku z art. 3 § 2 pkt 1-4 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr i53, poz. 1270) sądy administracyjne sprawują kontrolę działalności administracji publicznej, która obejmuje m. in. orzekanie w sprawach skarg na bezczynność organów w zakresie:
wydawania decyzji administracyjnych,
postanowień wydawanych w postępowaniu administracyjnym, na które służy zażalenie albo kończących postępowanie,
postanowień rozstrzygających sprawę co do istoty,
postanowień wydawanych w postępowaniu egzekucyjnym i zabezpieczającym, na które służy zażalenie,
innych aktów lub czynności z zakresu administracji publicznej dotyczące uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa.
Z analizy akt wynika, iż skarżący zwracał się do Prezydenta RP m. in. z prośbą o podjęcie działań w kierunku poprawy warunków odbywania kary pozbawienia wolności, na które to pisma skarżący otrzymywał stosowne odpowiedzi wyjaśniające zakres kompetencji Prezydenta RP, jak również wskazujące, które organy są właściwe do podejmowania wspomnianych wyżej działań.
W świetle powyższego, należy zauważyć, że w przedmiotowej sprawie nie zachodziła konieczność podjęcia określonych czynności i wydania - na podstawie odpowiednich przepisów prawa - decyzji, postanowienia lub innego rozstrzygnięcia, w związku z czym nie była dopuszczalna w tym zakresie zgodnie z art. 3 § 2 pkt 8 w związku z art. 3 § 2 pkt 1-4 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, skarga na bezczynność.
Wobec powyższego, Sąd - na podstawie art. 58 § 1 pkt 1 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - orzekł jak w postanowieniu.