Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie: Przewodniczący Sędzia WSA Jacek Fronczyk po rozpoznaniu w dniu 23 stycznia 2012 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi W. S. na bezczynność Generalnego Dyrektora Dróg Krajowych i Autostrad w przedmiocie dostępu do informacji publicznej postanawia umorzyć postępowanie w sprawie.
W dniu [...] września 2011 r. W. S. skierował do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na bezczynność Generalnego Dyrektora Dróg Krajowych i Autostrad w zakresie rozpatrzenia wniosku z dnia [...] sierpnia 2011 r. w przedmiocie dostępu do informacji publicznej. Wnioskiem tym skarżący zwrócił się do organu o udzielenie informacji, za jaką kwotę Generalna Dyrekcja Dróg Krajowych i Autostrad zakupiła na cele budowy łącznicy nr [...] trasy [...] w E. (gmina R., powiat [...]) działki o nr ew. [...] i [...].
W odpowiedzi na skargę Generalny Dyrektor Dróg Krajowych i Autostrad wniósł o jej oddalenie, wskazując, że decyzją z dnia [...] października 2011 r. nr [...] odmówił W. S. udostępnienia wnioskowanej informacji publicznej.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:
Stosownie do treści art. 161 § 1 pkt 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), Sąd wydaje postanowienie o umorzeniu postępowania, gdy stanie się ono bezprzedmiotowe z innych przyczyn, niż wymienione w pkt 1 i 2 tego przepisu.
Z bezczynnością organu administracji publicznej mamy do czynienia wówczas, gdy w przewidzianym prawem terminie organ nie podjął żadnych czynności w sprawie lub wprawdzie prowadził postępowanie, ale - mimo istnienia ustawowego obowiązku - nie zakończył go wydaniem w terminie decyzji, postanowienia lub też innego aktu albo nie podjął stosownej czynności.
Podkreślenia wymaga, że zgodnie z art. 149 § 1 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, Sąd, uwzględniając skargę na bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania przez organy w sprawach określonych w art. 3 § 2 pkt 1-4a, zobowiązuje organ do wydania w określonym terminie aktu lub interpretacji lub dokonania czynności lub stwierdzenia albo uznania uprawnienia lub obowiązku wynikających z przepisów prawa. Jednocześnie Sąd stwierdza, czy bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania miały miejsce z rażącym naruszeniem prawa. W przypadku, o którym mowa w § 1, Sąd może ponadto orzec z urzędu albo na wniosek strony o wymierzeniu organowi grzywny w wysokości określonej w art. 154 § 6 (art. 149 § 2 ustawy).
Sąd nie jest tym samym uprawniony do prowadzenia postępowania w celu wyjaśnienia przyczyn bezczynności oraz w kierunku wydania wyroku, bowiem jeszcze przed rozpoznaniem skargi Generalny Dyrektor Dróg Krajowych i Autostrad wydał decyzję z dnia [...] października 2011 r. nr [...] (doręczoną stronie w dniu [...] listopada 2011 r.), którą odmówił W. S. udostępnienia informacji publicznej, a zatem rozpatrzył on wniosek skarżącego z dnia [...] sierpnia 2011 r. Z tego powodu brak jest podstaw do zastosowania przez Sąd trybu przewidzianego w art. 149 § 1 powołanej ustawy, a więc w przypadku uznania zasadności skargi, zobowiązania organu do wydania w zakreślonym terminie orzeczenia w sprawie. Sąd nie miał również podstaw do stwierdzenia, czy bezczynność organu miała miejsce z rażącym naruszeniem prawa oraz do wymierzenia organowi grzywny, ponieważ jest to możliwe wyłącznie w przypadku uwzględnienia skargi.
Skoro więc w momencie rozpoznania przez Sąd skargi organ nie pozostaje już w bezczynności, to - jak już wspomniano - brak jest podstaw do zastosowania art. 149 § 1 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, co w konsekwencji sprawia, że niniejsze postępowanie sądowe stało się bezprzedmiotowe i podlega umorzeniu.
Dodać jedynie należy, że w ramach skargi na bezczynność Sąd nie może oceniać zgodności z prawem wydanej przez Generalnego Dyrektora Dróg Krajowych i Autostrad decyzji z dnia [...] października 2011 r. nr [...], gdyż kontroli takiej można dokonać jedynie w ramach odrębnego postępowania, którego przedmiotem byłaby skarga na tę decyzję.
Z uwagi na powyższe, na podstawie art. 161 § 1 pkt 3 i § 2 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie orzekł, jak w sentencji postanowienia.