Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie: Przewodniczący Sędzia WSA Jacek Fronczyk po rozpoznaniu w dniu 30 czerwca 2010 r. na posiedzeniu niejawnym skargi o stwierdzenie niezgodności z prawem postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 28 kwietnia 2010 r. o sygn. akt II SAB/Wa 46/10 w sprawie ze skargi A. D. na bezczynność Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji w przedmiocie rozpatrzenia skargi z dnia [...] października 2009 r. postanawia odrzucić skargę o stwierdzenie niezgodności z prawem wymienionego orzeczenia.
Postanowieniem z dnia 28 kwietnia 2010 r. o sygn. akt II SAB/Wa 46/10 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odrzucił skargę kasacyjną A. D. od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 18 marca 2010 r. o sygn. akt II SAB/Wa 46/10, odrzucającego skargę A. D. na bezczynność Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji w przedmiocie rozpatrzenia skargi z dnia [...] października 2009 r. Odpis postanowienia z dnia 28 kwietnia 2010 r. wraz z uzasadnieniem został doręczony skarżącemu w dniu 6 maja 2010 r.
W dniu 10 maja 2010 r. A. D., na podstawie art. 285a ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), złożył do Naczelnego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem tutejszego Sądu, skargę o stwierdzenie niezgodności z prawem postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 28 kwietnia 2010 r.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:
Stosownie do treści art. 285a § 1 i 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia przysługuje od prawomocnego orzeczenia wojewódzkiego sądu administracyjnego, gdy przez jego wydanie została stronie wyrządzona szkoda, a zmiana lub uchylenie orzeczenia w drodze innych przysługujących stronie środków prawnych nie było i nie jest możliwe. Skarga, o której mowa w § 1, przysługuje również w wyjątkowych przypadkach od prawomocnego orzeczenia wojewódzkiego sądu administracyjnego, jeżeli strony nie skorzystały z przysługujących im środków prawnych, gdy niezgodność z prawem wynika z naruszenia podstawowych zasad porządku prawnego lub konstytucyjnych wolności albo praw człowieka i obywatela, chyba że jest możliwa zmiana lub uchylenie orzeczenia w drodze innych przysługujących stronie środków prawnych. Skargę o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia można wnieść wyłącznie od prawomocnego orzeczenia kończącego postępowanie w sprawie, czyli rozstrzygającego ją co do istoty. O takiej interpretacji powołanych przepisów świadczy również uzasadnienie projektu do ustawy z dnia 12 lutego 2010 r. o zmianie ustawy - Prawo o ustroju sądów administracyjnych oraz ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 36, poz. 196).
Przedmiotem skargi o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia A. D. uczynił postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 28 kwietnia 2010 r. o odrzuceniu skargi kasacyjnej. Biorąc pod uwagę treść cytowanego art. 285a § 1 i 2 ustawy, nie może być ono przedmiotem takiej skargi, bowiem nie jest orzeczeniem rozstrzygającym sprawę co do jej istoty. Orzeczeniem takim w rozpoznawanej sprawie jest natomiast postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 18 marca 2010 r. o odrzuceniu skargi. Nieprawidłowe wskazanie przez skarżącego przedmiotu skargi o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia jest w niniejszej sprawie brakiem usuwalnym. Pozostaje to jednak bez wpływu na konieczność procedowania Sądu w tym kierunku, gdyż wniesiona skarga i tak jest niedopuszczalna z innej przyczyny, mającej charakter nieusuwalny - została bowiem wniesiona z uchybieniem art. 285l w związku z art. 175 § 1 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Zgodnie z tymi przepisami, skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia powinna być sporządzona przez adwokata lub radcę prawnego. Wymóg ten nie dotyczy sytuacji, kiedy skargę taką sporządza sędzia, prokurator, notariusz albo profesor lub doktor habilitowany nauk prawnych, będący stroną, jej przedstawicielem lub pełnomocnikiem albo jeżeli skargę kasacyjną wnosi prokurator lub Rzecznik Praw Obywatelskich (§ 2). W myśl zaś art. 285f § 3 tej ustawy, skargę nieopłaconą, skargę wniesioną z naruszeniem art. 175 § 1 oraz skargę, której braków strona nie uzupełniła w terminie, sąd odrzuca na posiedzeniu niejawnym.
Pomimo zatem tzw. przymusu adwokacko - radcowskiego, czyli obowiązku sporządzenia skargi o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia przez uprawnione osoby, wymienione w art. 175 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, skarga ta została sporządzona przez skarżącego osobiście, co uchybia cytowanej wyżej regulacji, w konsekwencji czyniąc ją niedopuszczalną i podlegającą odrzuceniu (por. postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 28 stycznia 2004 r. o sygn. akt FSK 3/04, publ. M. Prawn. 2004/5/202).
Z uwagi na powyższe, na podstawie art. 285f § 3 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie orzekł, jak w sentencji postanowienia.