Referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie - Wojciech Wiktorowski po rozpoznaniu w dniu 18 sierpnia 2008 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku adwokata P. I. z dnia 5 sierpnia 2008 r. o przyznanie wynagrodzenia za zastępstwo prawne wykonane na zasadzie prawa pomocy w sprawie ze skargi J. T. i S. T. na bezczynność Ministra Sprawiedliwości w przedmiocie dostępu do informacji publicznej postanawia: odmówić przyznania wynagrodzenia za zastępstwo prawne wykonane na zasadzie prawa pomocy
W dniu 5 sierpnia 2008 r. ustanowiony w niniejszej sprawie dla J. T. adwokat z urzędu - P. I. - złożył w Wojewódzkim Sądzie Administracyjnym w Warszawie pismo, w którym zwrócił się do Sądu o przyznanie wynagrodzenia za udzielenie pomocy prawnej z urzędu w sprawie ze skargi J.T. i S. T., sygn. akt jw.
W myśl zaś art. 250 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), wyznaczony adwokat, radca prawny, doradca podatkowy albo rzecznik patentowy otrzymuje wynagrodzenie odpowiednio według zasad określonych w przepisach o opłatach za czynności adwokatów, radców prawnych, doradców podatkowych albo rzeczników patentowych w zakresie ponoszenia kosztów nieopłaconej pomocy prawnej oraz zwrotu niezbędnych i udokumentowanych wydatków.
Z kolei w odniesieniu do adwokatów szczegółową regulację we wskazanej materii zawiera rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz. U. 2002 r. Nr 163 poz. 1348 ze zm.). Rozporządzenie to jako warunek przyznania adwokatom kosztów nieopłaconej pomocy prawnej, w § 20, wyraźnie wprowadza obowiązek zamieszczenia we wniosku o przyznanie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej oświadczenia, że opłaty nie zostały zapłacone w całości lub w części.
Skoro zatem w złożonym do Sądu wniosku wyznaczony adwokat z urzędu takiego oświadczenia nie zamieścił, a powołany przepis ma charakter bezwzględnie obowiązujący, to tym samym wniosek, jako dotknięty brakiem nieusuwalnym, nie może zostać pozytywnie rozpoznany.
Z tych względów, na postawie art. 258 § 2 pkt 8 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, postanowiono jak w sentencji.