Skarga L. P. na przewlekłość postępowania Generalnego Inspektora Ochrony Danych Osobowych w rozpatrzeniu skargi na nieprawidłowości w procesie przetwarzania danych osobowych
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie: Przewodnicząca Sędzia WSA Iwona Dąbrowska po rozpoznaniu w dniu 17 października 2014 r. na posiedzeniu niejawnym skargi L. P. na przewlekłość postępowania Generalnego Inspektora Ochrony Danych Osobowych w rozpatrzeniu skargi na nieprawidłowości w procesie przetwarzania danych osobowych postanawia - odrzucić skargę -

Uzasadnienie

L. P. wniósł, za pośrednictwem Generalnego Inspektora Ochrony Danych Osobowych, skargę na przewlekłość tego organu w przedmiocie rozpatrzenia skargi z dnia 16 października 2012 r. w sprawie nieprawidłowości w procesie przetwarzania danych osobowych.

Uzasadniając skargę L. P. wskazał, że GIODO przez 23 miesiące w sposób nieuzasadniony odwleka rozstrzygnięcie sprawy, pozorując dokonywanie czynności, co prowadzi do "nieludzkiego i poniżającego" traktowania obywatela.

Opierając się o treść art. 2 ust. 1, art. 3 ust. 4 oraz art. 12 ust. 4 ustawy z dnia 17 czerwca 2004 r. o skardze na naruszenie prawa strony do rozpoznania sprawy w postępowaniu sądowym bez nieuzasadnionej zwłoki (Dz. U. 2004 Nr 179 poz. 1843 ze zm.), skarżący wniósł o stwierdzenie przewlekłości w postępowaniu GIODO oraz zasądzenie od Skarbu Państwa - Generalnego Inspektora Ochrony Danych Osobowych kwoty 20000 (słownie dwadzieścia tysięcy) złotych.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:

Każde merytoryczne rozpatrzenie skargi poprzedzone jest w postępowaniu przed sądem administracyjnym badaniem dopuszczalności jej wniesienia. Skarga jest dopuszczalna, gdy przedmiot sprawy należy do właściwości sądu administracyjnego, skargę wniesie uprawniony podmiot oraz gdy skarga spełnia wymogi formalne i została złożona w przewidzianym w prawie trybie i terminie. Stwierdzenie braku którejkolwiek z wymienionych przesłanek uniemożliwia nadanie skardze dalszego biegu, co w konsekwencji prowadzi do jej odrzucenia.

W pierwszej kolejności, odnosząc się do żądań skarżącego należy wskazać, że oparł je on o niewłaściwą podstawę prawną, albowiem powołana ustawa o skardze na naruszenie prawa strony do rozpoznania sprawy w postępowaniu sądowym bez nieuzasadnionej zwłoki nie ma zastosowania do postępowań prowadzonych przez organy administracji. Zgodnie bowiem z treścią art. 1 pow. ustawy, reguluje ona zasady i tryb wnoszenia oraz rozpoznawania skargi strony, której prawo do rozpoznania sprawy bez nieuzasadnionej zwłoki zostało naruszone na skutek działania lub bezczynności sądu lub prokuratora prowadzącego lub nadzorującego postępowanie przygotowawcze. Na mocy ustępu drugiego przepisy ustawy stosuje się odpowiednio, gdy na skutek działania lub bezczynności sądu albo komornika sądowego doszło do naruszenia prawa strony do przeprowadzenia i zakończenia bez nieuzasadnionej zwłoki sprawy egzekucyjnej lub innej sprawy dotyczącej wykonania orzeczenia sądowego.

Skarżący przedmiotem swojej skargi uczynił zaś przewlekłe postępowanie organu administracji, jakim jest GIODO, a nie sądu, prokuratora lub komornika sądowego. Stąd żądanie zasądzenia kwoty 20000 (dwudziestu tysięcy) złotych nie jest w niniejszym postępowaniu możliwe do rozpatrzenia.

Tym niemniej zakres właściwości rzeczowej sądu administracyjnego, określony art. 3 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (j.t. Dz. U. 2012 r., poz. 270; dalej: p.p.s.a.), obejmuje m.in. orzekanie w sprawach skarg na decyzje administracyjne (pkt 1) oraz bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania przez organy w przypadkach określonych m.in. w pkt 1 (pkt 8), tj. bezczynność w wydaniu decyzji administracyjnej. Zatem Wojewódzki Sąd Administracyjny jest właściwy w zakresie stwierdzenia przewlekłości postępowania prowadzonego przez Generalnego Inspektora Ochrony Danych Osobowych.

Przechodząc do badania dopuszczalności skargi pod względem trybu i terminu jej wniesienia Sąd zauważa, że zgodnie z art. 52 § 1 p.p.s.a., skargę do sądu można wnieść po wyczerpaniu środków zaskarżenia, jeżeli służyły one skarżącemu w postępowaniu przed organem właściwym w sprawie.

W niniejszej sprawie, wobec zarzutu przewlekłości GIODO w prowadzeniu postępowania, skarżącemu przysługiwały środki przewidziane w art. 37 § 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postepowania administracyjnego (Dz. U. 2013 poz. 267 ze zm.; dalej: k.p.a.) tj. zażalenie do organu wyższego stopnia, a jeżeli nie ma takiego organu - co ma miejsce w niniejszej sprawie - wezwanie do usunięcia naruszenia prawa. Wskazane środki prawne, tj. zażalenie do organu wyższego stopnia lub wezwanie organu do usunięcia naruszenia prawa, stanowią środki zaskarżenia, w rozumieniu art. 52 § 2 p.p.s.a., a więc dopiero po ich wyczerpaniu skarżący mógł skutecznie wnieść skargę do sądu administracyjnego.

Tymczasem w niniejszej sprawie skarżący nie wezwał organu do usunięcia naruszenia prawa i zamiast tego wniósł skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie.

Wobec powyższego nie można uznać, że wyczerpał on środki odwoławcze w postępowaniu, w konsekwencji czego skarga podlega odrzuceniu.

Biorąc powyższe pod uwagę, Sąd działając w oparciu o przepisy art. 58 § 1 pkt 6 i § 3 p.p.s.a. postanowił jak w pkt 1 sentencji.

Strona 1/1