Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie: Przewodniczący: Sędzia WSA - Sławomir Antoniuk po rozpoznaniu w dniu 20 maja 2010 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi M. S. na bezczynność Szefa Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego w przedmiocie doręczenia decyzji z dnia [...] września 2009 r. postanawia: umorzyć postępowanie w sprawie przed Wojewódzkim Sądem Administracyjnym w Warszawie.
M. S. reprezentowany przez pełnomocnika - żonę B. S. - wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na bezczynność Szefa Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego w przedmiocie doręczenia pełnomocnikowi skarżącego decyzji tego organu z dnia [...] września 2009 r. w sprawie odmowy wypłaty ekwiwalentu pieniężnego za niewykorzystany urlop wypoczynkowy w roku zwolnienia ze służby oraz zaległe urlopy wypoczynkowe.
W odpowiedzi na skargę Szef Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego wniósł o odrzucenie skargi z uwagi na fakt, że sprawa objęta skargą pomiędzy tymi samymi stronami jest w toku i toczy się przed Wojewódzkim Sądem Administracyjnym w Warszawie pod sygn. akt II SAB/Wa 68/10.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:
Rozpatrując niniejszą sprawę ze skargi na bezczynność organu administracji publicznej na wstępie należy podkreślić, iż zakres przedmiotowy skargi na bezczynność wyznaczają postanowienia art. 3 § 2 pkt 8 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). W konsekwencji z bezczynnością organu administracji publicznej mamy do czynienia wówczas, gdy w prawnie ustalonym terminie organ nie podjął żadnych czynności w sprawie lub wprawdzie prowadził postępowanie, ale - mimo istnienia ustawowego obowiązku - nie zakończył go wydaniem w terminie decyzji, postanowienia lub też innego aktu lub nie podjął stosownej czynności.
Stosownie zaś do regulacji art. 3 § 2 pkt 4 cyt. ustawy, kontrola działalności administracji publicznej przez sądy administracyjne obejmuje orzekanie w sprawach skarg na akty lub czynności z zakresu administracji publicznej, inne niż określone w pkt 1-3 tego przepisu (tj. inne niż decyzje administracyjne, postanowienia, na które służy zażalenie albo kończące postępowanie lub rozstrzygające sprawę co do istoty, postanowienia wydane w postępowaniu egzekucyjnym i zabezpieczającym, na które służy zażalenie), dotyczące uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa.
Zgodnie natomiast z brzmieniem uchwały NSA z 8 września 2003 r. OPS 2/03 (ONSA 2004, nr 1, poz. 5, s. 79) odnoszącej się do identycznej regulacji zawartej w art. 16 ust. 1 pkt 4 ustawy o Naczelnym Sądzie Administracyjnym, przez akty lub czynności organu administracji publicznej, o których mowa w powołanym wyżej przepisie, należy rozumieć głównie działania materialno-techniczne, wywołujące określone skutki prawne. Konieczne jest więc odniesienie takiego aktu lub czynności do przepisu prawa powszechnie obowiązującego, który określa uprawnienie lub obowiązek. Oznacza to, że musi istnieć ścisły związek między przepisem prawa, który określa uprawnienie lub obowiązek, a aktem lub czynnością, która dotyczy takiego uprawnienia lub obowiązku (zob. też postanowienie NSA z 16 września 2004 r., OSK 247/04, niepublikowane oraz, przede wszystkim, postanowienie NSA z dnia 24 października 2006 r., sygn. II OSK 1539/06, Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych, http://orzeczenia.nsa.gov.pl).