Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym Przewodniczący: Sędzia WSA Alicja Palus po rozpoznaniu w Wydziale II w dniu 5 czerwca 2015 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi S. O. na bezczynność Wojewody D. w przedmiocie potwierdzenia prawa do rekompensaty z tytułu pozostawienia nieruchomości poza obecnymi granicami Rzeczypospolitej Polskiej postanawia: odrzucić skargę.
S. O. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu skargę na bezczynność Wojewody D., polegającą na niewydaniu decyzji administracyjnej w sprawie potwierdzenia prawa do rekompensaty z tytułu pozostawienia przez D. O. i H. O. nieruchomości poza obecnymi granicami Rzeczypospolitej Polskiej (miejscowość W., powiat W., byłe województwo b.).
Odpowiadając na skargę Wojewoda D. wniósł o jej odrzucenie, argumentując, że skarżący nie wyczerpał trybu wskazanego w art. 37 Kodeksu postępowania administracyjnego.
W odpowiedzi na wezwanie Sądu skarżący w piśmie złożonym do akt w dniu 25 maja 2015 r. oświadczył, że przed wniesieniem skargi do sądu administracyjnego nie złożył zażalenia do Ministra Skarbu Państwa.
Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu zważył, co następuje:
Postępowanie administracyjne przed Wojewodą D., którego dotyczy skarga, toczy się na podstawie przepisów ustawy z dnia 8 lipca 2005 r. o realizacji prawa do rekompensaty z tytułu pozostawienia nieruchomości poza obecnymi granicami Rzeczypospolitej Polskiej (Dz.U. z 2014 r. poz. 1090).
Zgodnie z przepisem art. 37 § 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz.U. z 2013 r. poz. 267 ze zm.; dalej: k.p.a.), na niezałatwienie sprawy w terminie lub na przewlekłe prowadzenie postępowania stronie służy zażalenie do organu wyższego stopnia. Zażalenie to jest środkiem zaskarżenia, który musi poprzedzać ewentualne wniesienie skargi do sądu administracyjnego. Stosownie bowiem do art. 52 § 1 i § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.; dalej: p.p.s.a.), skargę można wnieść po wyczerpaniu środków zaskarżenia, jeżeli służyły one skarżącemu w postępowaniu przed organem właściwym w sprawie. Przez wyczerpanie środków zaskarżenia należy rozumieć sytuację, w której stronie nie przysługuje żaden środek zaskarżenia, taki jak między innymi zażalenie.
Tymczasem, jak wynika z akt administracyjnych przekazanych Sądowi przez Wojewodę D. i wyjaśnień samego skarżącego, S. O. przed wniesieniem skargi do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu nie złożył zażalenia na niezałatwienie sprawy w terminie przez Wojewodę D. do organu wyższego stopnia, czyli do Ministra Skarbu Państwa. Innymi słowy, skarżący nie wyczerpał trybu opisanego w art. 37 k.p.a., skutkiem czego skarga wniesiona do Sądu jest - na obecnym etapie - niedopuszczalna, a odniesienie się przez Sąd do argumentacji zawartej w skardze i pismach procesowych skarżącego jest niemożliwe. Dopiero bowiem wyczerpanie środków zaskarżenia w postępowaniu administracyjnym (tj. przed organami administracji publicznej) może otworzyć skarżącemu drogę do ewentualnego skutecznego złożenia skargi do sądu administracyjnego na bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania przez Wojewodę D..
W tym stanie rzeczy Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu, działając na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 i § 3 p.p.s.a., orzekł jak w sentencji postanowienia.