Sprawa ze skargi na bezczynność Prezydenta W. w przedmiocie ustalenia opłaty za użytkowanie wieczyste
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym Przewodniczący: Sędzia WSA Anna Siedlecka po rozpoznaniu w Wydziale II w dniu 9 stycznia 2015 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi B. N. na bezczynność Prezydenta W. w przedmiocie ustalenia opłaty za użytkowanie wieczyste postanawia: odrzucić skargę.

Inne orzeczenia o symbolu:
6079 Inne o symbolu podstawowym 607
658
Inne orzeczenia z hasłem:
Odrzucenie skargi
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu
Inne orzeczenia ze skargą na:
Prezydent Miasta
Uzasadnienie

B. N. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu skargę na bezczynność Prezydenta W.. Skarżący zarzucił, że organ, mimo wniosku skarżącego nie dokonał aktualizacji opłaty za użytkowanie wieczyste gruntu pod garażem przy ul. [...] we W..

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu zważył, co następuje:

Skarga podlegała odrzuceniu, ponieważ nie należy do właściwości sądu administracyjnego. Stosownie do przepisu art. 58 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.; dalej: p.p.s.a.) w takim wypadku sąd skargę odrzuca.

W pierwszym rzędzie sąd podkreśla, że skarga B. N. w tym samym przedmiocie została już przez Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu odrzucona postanowieniem z dnia 4 czerwca 2014 r. (sygn. akt II SAB/Wr 40/14). Postanowienie to jest prawomocne. W obecnie złożonej skardze B. N., ignorując ww. postanowienie Sądu, w dalszym ciągu kwestionuje bezczynność Prezydenta W. w zakresie aktualizacji opłaty za użytkowanie wieczyste garażu.

Trzeba więc stwierdzić, że sąd administracyjny nie jest właściwy do wydania orzeczenia w sprawie ewentualnej bezczynności Prezydenta W. w zakresie ustalenia opłaty z tytułu użytkowania wieczystego nieruchomości. Zwrócić trzeba bowiem uwagę, że ewentualna bezczynność organu w tym zakresie nie jest objęta zakresem zastosowania art. 3 § 2 pkt 8 p.p.s.a., w myśl którego skarga do sądu administracyjnego na bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania może dotyczyć wyłącznie bezczynności lub przewlekłego prowadzenia postępowania w przedmiocie: 1) decyzji administracyjnej; 2) postanowienia wydanego w postępowaniu administracyjnym, na które służy zażalenie albo kończącego postępowanie, a także na postanowienia rozstrzygającego sprawę co do istoty; 3) postanowienia wydanego w postępowaniu egzekucyjnym i zabezpieczającym, na które służy zażalenie; 4) innego niż określone w pkt 1-3 aktu lub czynności z zakresu administracji publicznej dotyczącego uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa albo 5) pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego wydawanej w indywidualnych sprawach. Zdaniem sądu dokonanie czy niedokonanie aktualizacji opłaty za użytkowanie wieczyste przez organ gminy nie mieści się w tym katalogu. Wniosek powyższy jest przy tym zbieżny z treścią uchwały Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 25 listopada 2013 r. (sygn. akt I OPS 12/13, opubl. ONSAiWSA z 2014 r. Nr 2, poz. 20).

Sąd w składzie rozpoznającym skargę podziela i przyjmuje jako własny pogląd wyrażony w cytowanym postanowieniu Sądu z dnia 4 czerwca 2014 r., że z przepisu art. 81 ust. 1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz.U. z 2014 r. poz. 518 ze zm.), wynika, że jeśli skarżący zwrócił się do Prezydenta W. o dokonanie aktualizacji opłaty rocznej z tytułu użytkowania wieczystego, a organ wniosku tego nie rozpatrzył w terminie 30 dni, to skarżący ma prawo w terminie 90 dni od dnia doręczenia żądania, skierować sprawę do Samorządowego Kolegium Odwoławczego we W.. Od orzeczenia kolegium służy sprzeciw w terminie 14 dni od dnia doręczenia orzeczenia, który jest równoznaczny z żądaniem przekazania sprawy do sądu powszechnego. Wniesienie sprzeciwu w terminie powoduje utratę mocy orzeczenia kolegium, złożony przez stronę wniosek zastępuje pozew i sąd powszechny bada, czy istnieją podstawy do aktualizacji opłaty (art. 80 cyt. ustawy) oraz uprawniony jest także do samodzielnego ustalenia wysokości opłaty rocznej (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 18 września 2003 r., sygn. akt I CK 66/02, opubl. OSNC z 2004 r. Nr 11, poz. 177).

W tym stanie rzeczy droga sądowoadministracyjna w niniejszej sprawie jest niedopuszczalna (art. 58 § 1 pkt 1 p.p.s.a.) i należało skargę odrzucić, o czym orzeczono jak w sentencji.

Strona 1/1
Inne orzeczenia o symbolu:
6079 Inne o symbolu podstawowym 607
658
Inne orzeczenia z hasłem:
Odrzucenie skargi
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu
Inne orzeczenia ze skargą na:
Prezydent Miasta