Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Asesor WSA Alicja Palus, po rozpoznaniu w dniu 28 kwietnia 2005 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi J. W. na bezczynność Wojewody D. p o s t a n a w i a : odrzucić skargę.
J. W. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu skargę na bezczynność Wojewody D., polegającą na nierozpatrzeniu w terminie odwołania J. W. i R. W. od decyzji Starosty B. z dnia 3 grudnia 2004 r. w sprawie udzielenia Generalnej Dyrekcji Dróg Krajowych i Autostrad Oddział we W. zezwolenia na czasowe zajęcie nieruchomości składających się z działek nr [...] i nr [...] położonych w K. D., gm. B., stanowiących własność odpowiednio J. W. i R. W. W skardze zawarte jest żądanie wyznaczenia organowi terminu do załatwienia sprawy.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył:
Skarga na bezczynność organu jest środkiem prawnym uwzględnionym w przepisie art. 3 § 2 pkt 8 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przez sądami administracyjnymi /Dz. U. Nr 153, 1270/, określającym zakres jurysdykcji sądów administracyjnych i umożliwia przeprowadzenia sądowej kontroli działań organów administracji publicznej w określonym tym środkiem zakresie. Podlega ona regulacji zawartej w powołanej wyżej ustawie - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Z treści art. 52 § 1 tego aktu normatywnego wynika, że bezwzględnym wymogiem formalnym skargi, wnoszonej do sądu administracyjnego, warunkującym jej dopuszczalność jest wyczerpanie środków zaskarżenia, jeżeli służyły one skarżącemu w postępowaniu przed organem właściwym w sprawie /chyba, że skargę wnosi prokurator lub Rzecznik Praw Obywatelskich/. Istotne zatem jest, że zgodnie z art. 37 § 1 kodeksu postępowania administracyjnego, według przepisów którego prowadzone jest postępowanie przez Wojewodę D. "Na niezałatwienie sprawy w terminie określonym w art. 35 lub ustalonym w myśl art. 36 stronie służy zażalenie do organu administracji publicznej wyższego stopnia." Przepis ten wskazuje jednoznacznie, że ustawodawca przyznał stronie postępowania administracyjnego środek prawny umożliwiający interwencję organu wyższego stopnia w przypadku niezałatwienia sprawy przez właściwy organ w terminach przyjętych dla tej czynności przez kodeks postępowania administracyjnego. Odnosząc tę regulację do wymogu wynikającego z art. 52 § 1 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, stwierdzić należy, że wniesienie skargi na bezczynność organu do sądu administracyjnego bez uprzedniego wykorzystania środka zaskarżenia wskazanego z art. 37 § 1 kpa, którym w warunkach tej sprawy było zażalenie skierowane do Ministra Infrastruktury, oznacza niewyczerpanie środka zaskarżenia, jaki służył skarżącemu w postępowaniu przed organem właściwym w sprawie. Ustawową konsekwencją zaniechania w tym zakresie jest odrzucenie skargi, zgodnie z treścią z art. 58 § 1 pkt 6 powoływanej poprzednio ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.
Mając powyższe okoliczności na względzie Wojewódzki Sąd Administracyjny orzekł jak w sentencji.